Η «Εθνικοφροσύνη» της Υποτέλειας…
Σήμερα το «Σύστημα» αυτό, «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ», διεκδικεί την ψήφο του Ελληνικού Λαού!
Οι ολετήρες της Εθνικής Κυριαρχίας, της λεηλασίας του Εθνικού Πλούτου και της υπαγωγής της Χώρας σε καθεστώς αποικίας της Ευρωζώνης και της διεθνούς Τοκογλυφίας επιζητούν, ω! της καταισχύνης, ρόλο «σωτήρα» του Λαού και του Έθνους!
Οι «Τρέσαντες» και η σωτηρία της Χώρας
Και το κυριότερο: Προσφεύγουν στην Εθνοκαπηλία, όπως και στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Οι «Τρέσαντες», προ των νέων Κατακτητών, επιλήσμονες των Πολιτιστικών Παραδόσεων αυτού του Τόπου, «κατηγορούν» την πλειοψηφία του Λαού, που ορθώνει λόγο και ανάστημα Εθνικής Αντίστασης…
Αυτές τις ώρες, τόσο στην Ελλάδα όσο και ευρύτερα στον Ευρωπαϊκό χώρο, συντελείται μία Επανάσταση των Ιδεών του Ανθρωπισμού. Και η Επανάσταση αυτή, όπως παρατηρούν οι Ιστορικοί των Ιδεών, πραγματοποιείται όταν το «Πολιτικό Σύστημα» καταρρέει εξαιτίας οικονομικής ανεπάρκειας και γραφειοκρατικής ακαμψίας.
Η «δύναμη του Λαού» και το ανθρώπινο θάρρος αναδεικνύονται ευθαρσώς και αποτελούν την ευοίωνη ελπίδα για το άμεσο μέλλον, έστω και αν προς στιγμήν δεν επιφέρουν το ποθητό αποτέλεσμα: την ανατροπή εκ βάθρων του εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντος «Πολιτικού Συστήματος». Το «Σύστημα Μερκοζί» -επιβολή εξοντωτικής λιτότητας στην Περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας και ιδίως στον Ευρωπαϊκό Νότο- υποτίμησε ότι όσο σύνθετα και αν είναι τα Εθνικά Κράτη στο εσωτερικό τους, αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο ως ενιαίες ολότητες έτοιμες για
Επίθεση όσο και Άμυνα. Η ιστορία της Ευρώπης είναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, μία ιστορία Πολέμου. Και ήδη σήμερα, στη Γαλλία, αλλά και τη μικρή -γεωγραφικώς- Ελλάδα, δίδεται η αποφασιστική μάχη για την υπεράσπιση των βασικών αρχών της Ηνωμένης Ευρώπης, την Ισοπολιτεία, την Ισηγορία και την Αλληλεγγύη.
Η αλαζονεία των Μερκοζί…
Το «Σύστημα Μερκοζί» και οι περιφερειακές κυβερνήσεις-θεραπαινίδες του διακινήθηκε μέσα στην αλαζονεία του, που απορρέει κυρίως από την οικονομική ισχύ και την αναγκαστική επιβολή στους «αδυνάτους» μιας εξοντωτικής λιτότητας, και υπό την αντίληψη αυτή «φιλοδοξεί» να προωθήσει την Ενωμένη Ευρώπη, παραγνωρίζοντας την ίδια την Ευρωπαϊκή Ιστορία, ότι αντίστοιχες επιδιώξεις νικήθηκαν από την τάση των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών να ενωθούν, προκειμένου να υπερνικήσουν τη φιλοδοξία του Ηγεμόνα (Γερμανίας) να επικυριαρχήσει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και με τη σημερινή διάρθρωσή της, στην οποία επικυριαρχεί η «Ζώνη επιρροής της Γερμανίας», καθιστά απολύτως αναγκαίο το «Δόγμα του Ζαν Ζωρές» («Θα επιτύχουμε την ευημερία της Μεγάλης Πατρίδας, της Ενωμένης Ευρώπης, μέσα από την ανάπτυξη και ευημερία των μικρών πατρίδων [Κράτους-Έθνους]…»). Δηλαδή το Εθνικό Συμφέρον, που δεν είναι άλλο απ’ ό,τι κρίνει το κάθε κράτος απαραίτητο για την ασφάλειά του και την ευημερία του.
Η real politic επιτάσσει ότι το εθνικό συμφέρον παραμένει, και θα πρέπει να παραμείνει, ο γνώμονας κατεύθυνσης των διεθνών σχέσεων του κάθε κράτους, ακόμη και αν είναι μέλος μιας ευρύτερης διακρατικής Ένωσης (π.χ. Ευρωπαϊκής Ένωσης), στην οποία Ένωση παραβιάζεται, αν δεν καταπατείται, η αναγκαία αρχή της Ισοτιμίας των μελών καθώς και το αξίωμα της Αλληλεγγύης.
Τον ακρογωνιαίο αυτόν λίθο των διακρατικών σχέσεων βαναύσως υποτίμησαν (ερευνητέον συνειδητώς ή ασυνειδήτως) η κυβέρνηση των Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής, τόσο του πολιτιστικώς μετεώρου Γ.Α. Παπανδρέου, όσο και η συγκυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο. Και δη σε σημείο που δεν είναι έωλη η κατηγορία για εκπτώσεις στην Εθνική Κυριαρχία της Χώρας.
Η εγκληματική δράση του «Συστήματος»…
Η εγκληματική δράση του «Πολιτικού Συστήματος» δεν περιορίζεται στο Παρόν, με την εκθεμελίωση του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, των Εργασιακών Σχέσεων, την εγκατάλειψη της Παιδείας, στην οπισθοδρόμηση του Κοινωνικού Κράτους στην περίοδο προ της Επαναστάσεως στο Γουδί, το 1909.
Αλλά με τη διάπραξη του ειδεχθούς εγκλήματος υποθήκευσης της ευημερίας των μελλουσών γενεών στη διεθνή τοκογλυφία, το «Σύστημα» παραμένει υπόδικο για οιωνεί Γενοκτονία. Ποιος θα το δικάσει; Από το Κυλώνειο αυτό Άγος, ποιος μάντης Επιμενίδης, εκτός του Έλληνα Πολίτη, θα εξαγνίσει τη χώρα και θα διατάξει την αεί εξορία του ένοχου γένους των Αλκμεωνιδών (Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής);
Το σημερινό Κριτήριο, η ψήφος του Ελληνικού Λαού, είθε να καταστεί ο Τιμωρός των ενόχων Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής.
Η κατά το «Σύστημα»… Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι μία συγκεχυμένη, συχνά καθαρά ρητορική, λέξη. Και σίγουρα ούτε περικλείει μία και μοναδική, την πολιτική άνευ κοινωνικού περιεχομένου, αξία, και μάλιστα υπερβαίνουσα τις υπόλοιπες αξίες που συγκροτούν μία σύγχρονη Δημοκρατική Πολιτεία: Δηλαδή τη διασφάλιση του Δικαιώματος του Ατόμου στην Εργασία, τη Μόρφωση, την απαλλαγή από τον Φόβο, την προστασία από την Ασθένεια, την Ανεργία, τη συμμετοχή του Ατόμου στα Αγαθά του Πολιτισμού, την Ισονομία. Αλλά είναι γνωστό από την παγκόσμια δημοκρατική εμπειρία ότι οι «σωστοί νόμοι» δεν διαμορφώνονται ερήμην του Λαού, ούτε ο τελευταίος εκχωρεί το δικαίωμά του αυτό ως «λευκή επιταγή» στο «Σύστημα», εκφραστή μιας οικονομίας Μεταπρατών ξένων, οικονομικών και ενίοτε και πολιτικών συμφερόντων.
Σήμερα, 6η Μαΐου 2012, ο Έλληνας ψηφοφόρος υπέρ ποτε άλλοτε είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσει ότι προσέρχεται στην ψηφοδόχο ως Ενεργός Πολίτης και ουχί ως οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας. Και ιδιαίτατα να διαγράψει από το οπτικό του πεδίο τις σειρήνες της «Εθνικόφρονης Υποτέλειας»…