Ας ψηφίσουμε λοιπόν αυτό που μας προσβάλλει λιγότερο
Για τον καθένα μας αυτό μπορεί να είναι διαφορετικό, αλλά μπορεί να υποθέσει κανείς ότι οι περισσότεροι συναντώνται στην παραδοχή ότι στα κόμματα που προσβάλλουν λιγότερο δεν περιλαμβάνονται το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.
Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να υποθηκεύσει τις ζωές και τις ζωές των παιδιών μας, εκχωρώντας κυριαρχικά μας δικαιώματα σε δανειστές, τοκογλύφους και ξένες κυβερνήσεις. Θα πρέπει να πληρώσει ανάλογο (αν υπάρχει…) τίμημα.
Η Νέα Δημοκρατία οδήγησε προηγουμένως σε άθλια κατάσταση την οικονομία και τιμωρήθηκε χάνοντας από το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές του 2009 με 10,5 ποσοστιαίες μονάδες. Δεν πέρασε τόσος καιρός ώστε να επιστρέψει αθώα και έχουσα εκτίσει την ποινή της. Μάλλον δεν πέρασε καθόλου πολύς καιρός.
Αντίθετα με αυτό που προπαγανδίζεται από τα δύο κυβερνητικά κόμματα και τους δημοσιογραφικούς τους ντελάληδες, το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές δεν είναι η κυβερνησιμότητα ή η ακυβερνησία.
Κυβέρνηση, και μάλιστα ισχυρή κοινοβουλευτικά, είχαμε και το 2007 και το 2009, αλλά οδηγηθήκαμε σε αυτό το χάλι. Τι χρειάζεται η επανάληψη της ισχυρής κυβέρνησης;
Αυτό που χρειάζεται είναι η αλλαγή των επιλογών της χώρας.
Κι από επιλογές υποτέλειας και δουλικής συνεργασιμότητας με κάθε τρόπο να πάμε σε εθνικές επιλογές υπεράσπισης της οντότητας της χώρας.
Αυτό διακυβεύεται. Η απάντηση στο άθλιο, υποτελές επιχείρημα ότι αν δεν τηρήσουμε το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, δεν θα πάρουμε λεφτά, άρα «δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις», είναι ότι ναι, θα έχουμε. Ήδη υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα που επαρκεί για πληρωμές μισθών και συντάξεων. Δεν επαρκεί βεβαίως για αποπληρωμή των δόσεων στα τοκογλυφικά δάνεια που σύναψε η κυβέρνηση ΓΑΠ. Σωστά. Γι’ αυτό και μια νέα κυβέρνηση άλλων προτεραιοτήτων πρέπει να ανατρέψει αυτές τις συμφωνίες, αρνούμενη τα δάνεια και το επαχθές χρέος.
Αυτό είναι το διακύβευμα.
Ποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα αιτήματα, σε αυτά τα προτάγματα;
Προφανώς τα δύο κυβερνητικά κόμματα που ψήφισαν Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση. Και μάλιστα επιχειρηματολογούν υπέρ της αθλιότητας αυτής επικαλούμενοι την αναγκαιότητα (κατά τη γνώμη τους) παραμονής μας στο ευρώ. Την ίδια ώρα το ευρώ αμφισβητείται και υπονομεύεται από την ίδια τη Γερμανία και καταντάει βάρος για πολλούς λαούς της Ευρώπης, αλλά αυτό, φαίνεται, αφήνει αδιάφορους τους υποτελείς του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού.
Πρόσφατα ο κ. Βενιζέλος άρχισε να επιτίθεται στην «παράταξη της δραχμής», όπως ονομάζει όλους όσοι δεν εγκρίνουν την υποταγή που επέλεξε ο ίδιος και το κόμμα του. Απειλεί μάλιστα με επιχειρήματα ανάλογα εκείνων που χρησιμοποιούν ορισμένοι υπάλληλοι της οικογένειας Αλαφούζου στον ΣΚΑΪ, ότι υπάρχει… συνωμοσία επιστροφής στη δραχμή, άρα επιστροφής «στα κάρα και στα μουλάρια»! Βέβαια, έτσι όπως πάει ο κ. Βενιζέλος, σε λίγο θα του απαντούν οι πολίτες ότι «και συνωμοσία να μην υπάρχει, καλύτερα να επιστρέψουμε στη δραχμή, για να γλιτώσουμε από σας και τις επιλογές σας, που βύθισαν τη χώρα σε εκατονταετή εξάρτηση από ξένα συμφέροντα».
Δεν πρόκειται να φοβηθεί ο κόσμος από την τρομοκρατία Βενιζέλου και των δημοσιογραφικών συμφερόντων που προωθούν τη μακροημέρευση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην εξουσία. Η διετία ΠΑΣΟΚ και οι επιλογές με το ΔΝΤ και την υπαγωγή της χώρας σε εξάρτηση από ξένα συμφέροντα επέφεραν μεγάλο πλήγμα στο συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας.
Σήμερα οι πολίτες δικαιούνται να απαντήσουν στη θηριωδία επιθέσεων που δέχτηκαν από τους ανάλγητους εξουσιαστές τα τελευταία χρόνια. Στις άθλιες περικοπές μισθών και συντάξεων, στην απώλεια 40% των εισοδημάτων τους, στις απολύσεις, στην αυξανόμενη ανεργία και κυρίως στην υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας. Καλούνται να αξιοποιήσουν την ευκαιρία και να ξαναφέρουν τη χώρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους στον δρόμο της αυτονομίας, της αξιοπρέπειας και της επιβίωσης. Σήμερα οι πολίτες δεν πρέπει να δικαιώσουν έστω και εμμέσως τους δημιουργούς της αθλιότητας και της καθημερινής μιζέριας.
Η αυριανή μέρα θα είναι διαφορετική.