Την Κυριακή της Αυτογνωσίας…

Το ένοχο για την εκποίηση της Χώρας στην Ξενοκρατία και τον Ευτελισμό της αξιοπρέπειας του Λαού «Πολιτικό Σύστημα» εξαναγκάζεται να εμφανισθεί ενώπιον του Κριτηρίου του Έθνους.

Ο Εκλογέας, μνήμων της ιστορικής του συνέχειας και των αγώνων του για την κατάκτηση της Ευτυχίας στη Ζωή, προσέρχεται στην ψηφοδόχο για να επιτελέσει το υπέρτατο Δημοκρατικό και Εθνικό καθήκον του διαλογιζόμενος την παρακαταθήκη του Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη:

• «Σας ερωτώ εσάς τους Εκλαμπρότατους και μεγαλόγνωμους πολιτικούς της Ελλάδος αρχή και τέλος. Αν ήρθατε από καλωσύνη σας να μας φωτίσετε, να μας λευτερώσετε, γιατί να χυθούν αυτά τα αίματα οπού χύθηκαν και η πατρίδα να είναι εις την κατάστασιν οπού είναι ως την σήμερον, και να γένη αυτείνη η δυστυχία γενικώς εις τους τιμίους ανθρώπους; Και να θέλουν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρούσοι, οι Αουστριακοί ή άλλο κράτος να μας κυβερνήσουν με το μέσον το δικό σας;».

«Συστημικοί» και Αλήθεια…

Βεβαίως, οι «Συστημικοί» και τα εκφραστικά τους ηχεία επιδιώκουν, πάση δυνάμει, να συσκοτίσουν την Αλήθεια και με όργανο τον Φόβο να υφαρπάσουν τη λαϊκή «επιδοκιμασία» και να συνεχίσουν ανενόχλητοι να εκποιούν τον Εθνικό μας Πλούτο, να εκθεμελιώνουν και τα τελευταία ακόμη υπολείμματα του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας και να επιδίδονται στη «Συστημική Καταδίκη» του Λαού στον εκ λιμοκτονίας θάνατο!

Το «Σύμφωνο της Πωληθείσης Ελλάδος» αποτελεί τον πορτολάνο των ενεργειών τους, ενώ οσημέραι σαρακοτρώγουν και τα απειροελάχιστα ίχνη των Συνταγματικών Εγγυήσεων των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη.

Η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία όχι μόνο έχει υπονομευθεί από το «Πολιτικό Σύστημα», αλλά καθημερινώς μεταλλάσσεται σε μια «Αυταρχική Δημοκρατία» από τις καινοφανείς θεωρίες Συνταγματολόγων, που αυτολιβανίζονται ως «έγκυροι», ότι ήδη «βαδίζουμε από την αρχή των πλειοψηφιών σε εκείνη των… συναινέσεων»!

Η Δημοκρατία, όχι μόνο η πολιτική αλλά και η Κοινωνική, στον τόπο όπου πρωτοαντίκρισε το φως αναδύθηκε από την αρχή: «Τις αγορεύει βούλεται;», με την ολοκλήρωσή της στην παραπληρωματική «του λέγοντος και αντιλέγοντος», ενώ στο Κοινωνικό Πεδίο ως Πολίτευμα έχει καθοριστική μέριμνα να εκκινούν οι Πολίτες της στο σύνολό τους από την ίδια αφετηρία για τη διεκδίκηση της Ευτυχίας στη Ζωή. Και ακόμη η Ισοπολιτεία, στοιχείο sine qua non για την ύπαρξή της, συνεπάγεται για τους Πολίτες της ότι «έκαστος προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Η «Δημοκρατία»
των 343 οικογενειών

Όμως στη Γ’ Ελληνική Δημοκρατία των 343 οικογενειών, που διαγουμίζουν το βιος της χώρας, το Δικαίωμα του Πολίτη στην Εργασία και η αντίστοιχη υποχρέωση της Πολιτείας να του το προσφέρει εκχωρήθηκαν στους ξένους ανθυπάτους Πολ Τόμσεν και Χορστ Ράιχενμπαχ!

Το «Σύστημα», που λυμαίνεται δεκαετίες τον ιδρώτα του εργαζόμενου Λαού, επωάζει ενσυνειδήτως και συστηματικώς τη «Φαιά Πανούκλα» στον κόρφο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που τελευταίως… εκχέει. Στόχος του: Η αυταρχικοποίηση της Δημοκρατίας, με θύμα τον ίδιο τον Λαό, και η διεκδίκηση του ρόλου του «σωτήρα» των δημοκρατικών αρχών, τις οποίες εν σχεδίω υπονομεύει!

Το αυτό επισυμβαίνει και για τις αναπαλλοτρίωτες κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού στην απαλλαγή του Ανθρώπου από τον Φόβο της ασθένειας, της ανεργίας, στο δικαίωμα στη Μόρφωση και στη Γεύση των αγαθών του Πολιτισμού. Αλλά και στην ισομερή συμμετοχή στον Πολιτισμού της Πόλης και του Χωριού.

• «Αν ο Πολιτισμός δεν συμβαδίζει στην πόλη και το χωριό, τότε θα κουτσαθεί από το ένα του πόδι», είχε παρατηρήσει ένας από τους σπουδαιότερους Κοινωνικούς Αναμορφωτές της Εποχής μας, ο δημιουργός του Εθνικού Συστήματος Υγείας τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο ηγέτης της Αριστερής Πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας, ο Ανιούριν Μπέβαν.

Η ξένη ανθυπατεία, με την εθελόδουλη σύμπραξη του εγχώριου «Πολιτικού Συστήματος» της νυν τριάδος Λουκά Παπαδήμου – Ευάγγελου Βενιζέλου – Αντώνη Σαμαρά, αφού προηγουμένως είχε προετοιμασθεί το έδαφος από τον ανεκδιήγητο Γ. Α. Παπανδρέου, ωθεί τη Χώρα και τον Λαό της στα έσχατα όρια ένδειας και απαθλίωσης!

Οι Ανεπάγγελτοι Επαγγελματίες της Πολιτικής, έκφραση του «Πολιτικού Συστήματος» της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, διαμόρφωσαν τις τελευταίες δεκαετίες τις «αρχές» του Πολιτεύματος «κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους».

«Πολιτική Τάξη» και πρόοδος…

Η συγκεκριμένη «Πολιτική Τάξη» αντιμάχεται κάθε επιδίωξη σε όλα τα επίπεδα του Κοινωνικού Βίου, τη διαμόρφωση Ανθρώπων που να αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους ως ενεργούς πολίτες, με θέληση, ικανότητα και δυνατότητα επηρεασμού της δημόσιας ζωής και με την κριτική ικανότητα που απαιτείται ώστε να τεκμηριώνουν τις σκέψεις και τις δράσεις τους.

Το εκπαιδευτικό αλλά και το καθόλου «πολιτιστικό» σύστημα παρεμποδίζουν το να καλλιεργούνται και να αναπτύσσονται στους νέους οι άριστες από τις υπάρχουσες παραδόσεις κοινωνικής συμμετοχής και δημόσιας δράσης. Ακόμη, η νέα γενιά παρεμποδίζεται να αναπτύξει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να αναζητήσει νέες φόρμες συμμετοχής και δράσης στην κοινωνική εξέλιξη σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.

Η «Κυριακή της Αυτογνωσίας» είναι ante portas. Το «Σύστημα», περιδεές, κινητοποιεί τις έσχατες εφεδρείες των προπαγανδιστών του και των -με το αζημίωτο- «επαγγελματιών κινδυνολόγων». Ο Πολίτης, υπερασπιζόμενος την ίδια την Αξιοπρέπειά του, έχει τη δυνατότητα να στείλει το αμαρτωλό και εθνοκτόνο «Σύστημα» στο δοχείο απορριμμάτων της Ιστορίας.

Το πολιτιστικό πρότυπο αυτού του τόπου, του Πολιτισμού μας, στηρίζεται στην εξίσωση: Τραγωδία = Κάθαρση = Ανόρθωση και «άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι»…