Οι πολίτες απέναντι στην κρίση και στις επικείμενες εκλογές

Δεν το γνωρίζομε γιατί η κυβέρνηση ακολουθεί, όπως και στο πρώτο, τη μέθοδο της υπόγειας διαδρομής για την παραπλάνηση και την εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Σ’ αυτό το έγκλημα κατά της Δημοκρατίας έχομε, πάντοτε και συνεχώς, την αποφασιστική συνέργεια των ΜΜΕ.

Από το Β΄ Μνημόνιο ξέρομε μόνο το διαβόητο PSI, το οποίο είναι όχι ευνοϊκό, όπως θριαμβολογείται, αλλά, όπως αποδείχτηκε περιτράνως, άμεσα επικίνδυνο και καταστροφικό για τη χώρα μας, αφού το κατά 51% «κούρεμα» των ομολόγων του είναι σε ελληνικά χέρια: Έφερε στο χείλος της κατάρρευσης το τραπεζικό μας σύστημα, εξάντλησε ολοκληρωτικά τα Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης, τα πανεπιστήμια και άλλα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και αποδεκάτισε ή εκμηδένισε τις οικονομίες πλήθους Ελλήνων, που, ως ευσυνείδητοι και πιστοί πολίτες, αγόραζαν ελληνικά ομόλογα. Και όλα αυτά για να οδηγήσει τελικά από τη μείωση του χρέους, που ψευδεπίγραφα υποστηρίζουν οι δανειστές μας, οι κυβερνώντες και τα όργανά τους, σε νέο, αγνώστου ακόμη ύψους, υπερδανεισμό.

Πολλοί νομίζουν ότι η δανειακή σύμβαση, που αποτελεί τον κορμό του Β΄ Μνημονίου, έχει ψηφιστεί από τη Βουλή – και μάλιστα με τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών, άρα είναι αυτήν τη φορά και συνταγματικά έγκυρη! Η αλήθεια είναι ότι η Βουλή ψήφισε μόνο σχέδιο σύμβασης – πράγμα που ευτέλισε την κοινοβουλευτική αρχή ως προς την κύρωση των διεθνών συμβάσεων. Από αυτό το σχέδιο γνωρίζομε ότι: η ολοκληρωτική δέσμευση των δικαιωμάτων της εθνικής κυριαρχίας και όλων των ασυλιών του διεθνούς δικαίου επαναλαμβάνεται, η ολοκληρωτική δέσμευση του συνόλου της περιουσίας του ελληνικού κράτους διατηρείται, η υπαγωγή μας στο απάνθρωπο και εναντίον της κυριαρχίας του κράτους αγγλικό δίκαιο ενισχύεται και, το χειρότερο, τα μέτρα που επιβάλλονται είναι πολύ πιο σκληρά και απάνθρωπα από εκείνα του Α΄ Μνημονίου. Τα μέτρα αυτά οδηγούν τον λαό σε πλήρη εξαθλίωση και σε κατάσταση πείνας, την ανεργία στο επίπεδο της εποχής του 1950, την ύφεση στα έσχατα όριά της, τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της Ελλάδας σε πλήρη εξάρθρωση και, τέλος, το σύνολο της οικονομίας και την ίδια την Ελλάδα στον αφελληνισμό.

2. Η ΚΑΠ και η ΕΛΑΔΑ, που ιδρύθηκαν και έδρασαν με πρωτοβουλία και με την κατεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη, έθεσαν από την αρχή:

• Ως σκοπό της δράσης τους: τη δημιουργία πανελλαδικού κινήματος ανυποχώρητης αντίστασης κατά των δεσμών που επέβαλαν στον ελληνικό λαό και στην Ελλάδα οι δανειστές μας.

• Ως πρώτο στόχο: τον σχηματισμό και την εδραίωση κοινής πολιτικής συνείδησης των Ελλήνων κατά του Μνημονίου και της πολιτικής υποδούλωσης που επιβάλλει, η οποία κοινή συνείδηση θα γεννήσει τη νέα, μεγάλη και ισχυρή πολιτική παράταξη και ηγεσία του μεγάλου πανελλαδικού ΟΧΙ.

• Ως δεύτερο στόχο: την πολιτική ανατροπή της πολιτικής υποδούλωσης του Μνημονίου και την απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεσμά του.

Από την πρώτη ημέρα της δράσης μας είχαμε διακηρύξει την αρχή ότι η αντίσταση:

– πρέπει να είναι καθαρή και άδολη και να μη συνδέεται με επιδιώξεις προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών και

– θα πρέπει να στηρίζεται σε όλους τους δημοκρατικούς Έλληνες, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις και εντάξεις.

3. Οι θέσεις και η στάση μας αυτή δικαιώθηκαν:

Πρώτον, η πολιτική του Μνημονίου, όπως όλες οι πλευρές πια το ομολογούν, απέτυχε παταγωδώς και η Ελλάδα οδηγήθηκε, με τη συνέργεια των κυβερνήσεών μας, στην πραγματική χρεοκοπία.

Δεύτερον, παρά την αποτυχία, που ομολογούν και οι ίδιοι οι δανειστές μας, εξακολουθούν την ίδια και σκληρότερη πολιτική επιβολής απάνθρωπων μέτρων και συνέχισης του επαχθούς υπερδανεισμού, δείχνοντας πια ολοφάνερα τη βουλιμία τους να πάρουν όλες τις πηγές πλούτου της χώρας και την τελευταία σταγόνα ζωής του ελληνικού λαού.

Τρίτον, η σημαντικότερη δικαίωση της πολιτικής μας στάσης της καθαρής και άδολης αντίστασης είναι ότι στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού σχηματίστηκε η άρνηση, η απέχθεια, η αγανάκτηση και η οργή κατά των Μνημονίων και κατά της πολιτικής στήριξής τους. Άρχισε σε μεγάλη κλίμακα να σχηματίζεται η κοινή αντιμνημονιακή συνείδηση. Σε αυτό η συμβολή μας είναι πολύ μεγάλη.

Τέταρτον, η κοινή αντιμνημονιακή συνείδηση δεν εδραιώθηκε ακόμη σε βαθμό που να μπορεί να παραγάγει αντίστοιχη ισχυρή πολιτική. Ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι ακόμη σε στάση αναμονής.

Πέμπτον, οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι κομματικές επιδιώξεις των αντιμνημονιακών κομμάτων και παρατάξεων, η ανιστόρητη ανυπομονησία και γενικά η άγνοια και η αδυναμία διάγνωσης της ιστορικής πορείας της κρίσης έγιναν αιτία συμπεριφορών και δραστηριοτήτων που παρεμπόδισαν τόσο τη διεύρυνση και την εδραίωση κοινής πολιτικής συνείδησης κατά του Μνημονίου όσο και τον σχηματισμό ενιαίας πολιτικής δύναμης κατά του Μνημονίου.

4. Με βάση τις παραπάνω εμπειρίες, όλες μας οι προσπάθειες, τόσο πριν και εν όψει των εκλογών όσο και μετά τις εκλογές, πρέπει να έχουν ως ελάχιστο αντικείμενο τις ακόλουθες βάσεις:

– Τη ριζοσπαστική αντιμνημονιακή θέση, η οποία συνίσταται στη στάση πληρωμών, με στόχο την ποσοτική αναγωγή του χρέους σε μη επαχθές ύψος (στο ύψος που δεν θέτει σε κίνδυνο τις βασικές ανάγκες του ελληνικού λαού και την κυριαρχία του κράτους), και στην αναδιάρθρωση των όρων του με νόμιμους και μη επαχθείς όρους, πάντοτε στο πλαίσιο του δημόσιου διεθνούς δικαίου και στη βάση των αρχών του (και όχι στη βάση των κανόνων του ΔΝΤ, που έχουν κριθεί αντίθετοι στο διεθνές δίκαιο). Κάθε άλλη πολιτική, εναντίον των αρχών του διεθνούς δικαίου, είναι σήμερα για την Ελλάδα ουτοπία.

– Την απόκρουση κάθε πολιτικής αναδιαπραγμάτευσης στη βάση του ενός ή και των δύο Μνημονίων. Ριζοσπαστική αντιμνημονιακή θέση σημαίνει: απόκρουση κάθε πολιτικής που υπόσχεται αναδιαπραγμάτευση όρων του δανεισμού χωρίς ολοκληρωτική καταγγελία των δανειακών συμβάσεων. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι οποιασδήποτε έκτασης διαπραγμάτευση των όρων στη βάση αποδοχής των Μνημονίων είναι ουτοπία ή φενάκη συμβιβασμού και δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα. Σύμφωνα με τη βάση των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψαν και αποδέχτηκαν οι κυβερνήσεις μας, η Ελλάδα θα μείνει στα δεσμά υποτέλειας αν δεν καταγγελθούν ως ανυπόστατες. Επομένως, και τα κόμματα που υποστηρίζουν σήμερα ότι θα διαπραγματευτούν με νέους όρους τον δανεισμό των Μνημονίων έχουν συμβιβαστεί στη βάση της υποτέλειας και δεν λένε ολόκληρη την αλήθεια.

– Την αναγκαία ενημέρωση του λαού σε ό,τι αφορά τα ακόλουθα ζητήματα:

(α) Η στάση πληρωμών και η αναδιάρθρωση ποσού και όρων του χρέους είναι νομικά και πολιτικά εφικτές. Τις προβλέπει το διεθνές δίκαιο και υπάρχει πλούσια διεθνής πρακτική. Σε οποιοδήποτε στάδιο εφαρμογής κι αν βρίσκονται οι δανειακές συμβάσεις, ανατρέπονται. Σε παράνομες και επαχθείς βάσεις δεν αναγνωρίζονται τετελεσμένα. Όλα αυτά τα αποκρύπτουν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι κυβερνώντες. Όλα δε τα εντέχνως διαδιδόμενα, ότι όσα δανειζόμαστε πρέπει και να πληρώνομε και όποιους όρους και να υπογράψομε πρέπει και να τηρούμε, είναι ψεύδη απάτης. Σύμφωνα και με το διεθνές και με το ευρωπαϊκό δίκαιο, είναι αβάσιμα. Γι’ αυτό προσπαθούν να τα «περάσουν» με το αγγλικό δίκαιο, το οποίο όμως δεν μπορεί, για τα κράτη, να υπερισχύσει του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου. Αυτό δεν μας το λένε.

(β) Η στάση πληρωμών που προτείνομε δεν συνεπάγεται ούτε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία ούτε την έξοδο από το ευρώ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι απειλές που εκτοξεύονται καθημερινά από το μνημονιακό στρατόπεδο, από τα μεγάλα ΜΜΕ και από ανεύθυνα ή υποταγμένα πρόσωπα και όργανα των δανειστών, ότι δήθεν η στάση πληρωμών θα έχει αυτές τις συνέπειες της καταστροφής, είναι εκβιαστικά ψεύδη.

(γ) Είναι απάτη να καλλιεργείται εντέχνως και πλάνη να πιστεύομε ότι η μόνη πηγή χρημάτων και «βοήθειας» είναι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, οικονομική και εθνική, δεν αποτελεί αδιανόητο όραμα ή απλό δικαίωμα, αλλά εθνική, απόλυτα ρεαλιστική υποχρέωση της πολιτικής μας ηγεσίας. Κάθε μονοδιάστατη πολιτική, όπως αυτή σήμερα, είναι πολιτική υποτέλειας και αντίθετη στο πνεύμα της εθνικής κυριαρχίας και της Δημοκρατίας, που εγγυώνται το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο.

5. Όλες αυτές τις θέσεις θα πρέπει να τις τηρήσομε ως κόρην οφθαλμού. Δεν έχομε το δικαίωμα να τις εγκαταλείψομε ούτε να νοθεύσομε την καθαρή μας θέση για αντίσταση όλων των Ελλήνων με κινήσεις που κρύβουν προσωπικές φιλοδοξίες ή ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις. Αυτές όλες τις θέσεις μας θα πρέπει να υιοθετήσει σήμερα κάθε πολίτης που ενδιαφέρεται μόνο για την Ελλάδα. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι σημερινές εκλογές δεν είναι εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης – είναι πράξη αντίστασης. Θύματα στη σημερινή κρίση είναι όλα τα στρώματα του ελληνικού λαού. Κανείς δεν μένει απέξω. Και τούτο γιατί επιδιώκεται η εξάρθρωση όλων των ελληνικών παραγωγικών δυνάμεων και όλων των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας με ολοκληρωτικό αφελληνισμό της Ελλάδας.

Ο ελληνικός λαός το αντελήφθη. Γι’ αυτό οι Έλληνες Πολίτες σήμερα μας δείχνουν με το δάχτυλο ως στόχο αντίστασης τη δανειακή πολιτική του ΔΝΤ και της γερμανικής κυβέρνησης, που ενσωματώνουν τα Μνημόνια. Τώρα άρχισαν και μας το δείχνουν σαφώς και οι λαοί της Ευρώπης.

Θα πρέπει να μάθομε πολλά για τα νέα κέντρα εξουσίας του σημερινού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, για τις πολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις του και για τον ρόλο που φόρτωσαν στην Ελλάδα με στόχο την Ευρώπη. Θα πρέπει να καταλάβομε πού την οδηγούν. Θα πρέπει να πληροφορηθούμε την κατάσταση, να δούμε την τραγωδία και να αφουγκρασθούμε τους στεναγμούς των φτωχών λαών του «τρίτου κόσμου», που είναι θύματα του ΔΝΤ. Πρώτα απ’ όλα, όμως, έχομε υποχρέωση να δούμε και να κατανοήσομε την κατεύθυνση που μας δείχνουν ο λαός μας και οι λαοί της Ευρώπης.

* Ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης συνέταξε το παρόν κείμενο με την ιδιότητα του ιδρυτικού μέλους του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών και του κινήματος ΕΛΑΔΑ, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία και ενέργειες του Μίκη Θεοδωράκη.