Με ευθύνη, για ένα νέο όραμα
Η πατρίδα μας εδώ και δυο χρόνια βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικού πολέμου. Με πρόσχημα το δημόσιο χρέος που δημιούργησε ένα σπάταλο και μιζαδόρικο κράτος και με το διαρκές ψευδές δίλημμα ευρώ ή δραχμή, οι διεφθαρμένοι κυβερνώντες (βλέπε SIEMENS και Άκης) αντί να ομολογήσουν τα εγκλήματά τους, έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ. Αντί λοιπόν για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και ουσιαστικές αναπτυξιακές πολιτικές με δημόσιο χαρακτήρα προς όφελος του λαού, έβαλαν τη χώρα στη θηλιά των Μνημονίων για να σώσουν το τραπεζικό σύστημα, που χρόνια τώρα τους στηρίζει. Το πρόσχημα γνωστό – δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις. Πώς όμως υπάρχουν για σπατάλες, για πολεμικούς εξοπλισμούς αμφιβόλου ποιότητας, για διαφθορά στα προγράμματα επενδύσεων στη χώρα και πάει λέγοντας;
Επεδίωξα από την πρώτη στιγμή τη σύμπραξη όλων των προοδευτικών πολιτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Από την παραδοσιακή Αριστερά μέχρι τους ανένταχτους πολίτες που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Φάνηκε όμως ότι ο ρόλος αρκετών κομμάτων και κινήσεων δεν ήταν η σωτηρία του λαού, αλλά η δική τους εκλογική και πολιτική δύναμη, ενισχύοντας τον καθοδηγούμενο από τη διαπλοκή κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος. Διαχώρισα τη θέση μου από τον Γιάννη Δημαρά (που πήγε με τον Καμμένο), γιατί ο λαός, που μας τίμησε, ζητάει εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, λαϊκή αλληλεγγύη, ΕΞΩ το Μνημόνιο, μέσω ενός αντιμνημονιακού μετώπου κεντροαριστερής κατεύθυνσης ως μόνη λύση απεμπλοκής από την κρίση στην οποία έχει βυθίσει τη χώρα το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο.
Η χώρα μας πλέον χρειάζεται ένα νέο όραμα, προερχόμενο από τους αγώνες του χτες και του σήμερα, για τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. Το μέλλον είναι η αλήθεια ενός αγώνα που διεξάγεται με κίνητρο ένα όραμα Δικαιοσύνης – Αλληλεγγύης – Ανάπτυξης, που θα διαπεράσει κάθε πτυχή της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Για μένα δεν υπάρχουν απρόσωποι αγώνες μέσα σε μεγάλα ΑΝΤΙ, αριθμοί και πολιτικές, αλλά σκοπός πρέπει να είναι η κατάκτηση της ευτυχίας για τον κάθε άνθρωπο σε αρμονία με το περιβάλλον και την κοινωνία, η λειτουργία και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και η ανάπτυξη της αλληλέγγυας οικονομίας, με τα κέρδη μιας πραγματικής ανάπτυξης με βάση τον φυσικό πλούτο της χώρας και την εργατικότητα των ανθρώπων της Ελλάδας, με μια παιδεία ουσιαστικής μόρφωσης και εξύψωσης του ανθρώπου.
Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τα Μνημόνια και όποια πρόταση διεξόδου θα έχει νόημα μόνον αν εμείς, ως λαός, είμαστε υπεύθυνοι για τη μοίρα μας και όχι να μας κάνουν κουμάντο αυτοί που μας εξαθλιώνουν. Βλέποντας τον γκρεμό που μας οδηγούν οι δανειστές μας και οι ντόπιοι κομματικοί εκφραστές τους, αλλά και το ρέμα του κατακερματισμού της δημοκρατικής προοδευτικής πλειοψηφίας, και για να μπορέσει ο λαός μας και η νέα γενιά να έχει μέλλον και προοπτική, ζωή με αξίες και ιδανικά και όχι επιβίωση και δανεικά.
Με αίσθηση της ιστορικής ευθύνης, συντάσσομαι με τον Μανώλη Γλέζο και τον Αλέξη Τσίπρα, ως υποψήφιος στη Β΄ Αθηνών.