Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1

Το ευαγές ίδρυμα, το γνωστό μας ΔΝΤ που οι συνταγές του για σταθεροποίηση των υπερχρεωμένων οικονομιών εκρέουν ισχυρή δόση αντιδραστικής χολής (λιτότητα, εξαφάνιση των προνοιακών δομών των κρατών κ.λπ.) αποφάσισε να επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, φυσικά για να πετύχει τους στόχους της νέας φιλελεύθερης οικονομίας και τις επιδιώξεις της ελεύθερης και ασύδοτης αγοράς. Μέσα στα πλαίσια αυτών των στόχων του ΔΝΤ θα πρέπει να αποκρυπτογραφήσουμε τα όσα είπε η επικεφαλής του ιδρύματος αυτού Κριστίν Λαγκάρντ, κατά την προ ημερών ομιλία της στην Ουάσινγκτον. Αφού κατ’ αρχάς επεσήμανε ότι «υπάρχει κάποια βελτίωση στο κλίμα της παγκόσμιας οικονομίας, όμως οι κίνδυνοι παραμένουν υψηλοί και η κατάσταση είναι εύθραυστη», στη συνέχεια άρχισε τις συστάσεις προς τα ευρωπαϊκά κράτη και υπογράμμισε ότι α) χρειάζεται ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας από την Ευρώπη, που θα είναι μέρος της λύσης, β) κάλεσε τα κράτη-μέλη του ΔΝΤ να ενισχύσουν τη συνδρομή τους προς αυτό για την καταπολέμηση της κρίσης χρέους στις χώρες της Ευρωζώνης και γ) τόνισε την αναγκαιότητα βελτίωσης των δημοσιονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των χωρών της Ευρωζώνης. Υπενθυμίζουμε ότι για την κατανόηση των παραπάνω συστάσεων της Λαγκάρντ, στη συνάντηση του G20 τον περασμένο Φεβρουάριο στο Μεξικό, το ΔΝΤ υπέβαλε πρόταση αύξησης των κεφαλαίων του, για να συμμετάσχει στα προγράμματα στήριξης των χωρών της Ευρωζώνης. Όμως η πλειονότητα των χωρών-μελών φάνηκε απρόθυμη να υιοθετήσει την πρόταση αυτή και ανέβαλε τη λήψη της οριστικής απόφασης. Επομένως βλέψεις από το ΔΝΤ υπάρχουν για συμμετοχή σε προγράμματα στήριξης, σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

2

Την πρόταση αυτή για αύξηση των συνδρομών προς το ΔΝΤ, την οποία με τόσο φανατισμό υπερασπίζεται η κ. Λαγκάρντ, πρέπει να τη συνδυάσουμε με μια μελέτη της ΕΚΤ, η οποία υπολογίζει ότι για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους που μαστίζει την ευρωζωνική οικονομία και κυρίως τις χώρες του Νότου, χρειάζεται ένα τείχος προστασίας ύψους 1,5 τρισ. ευρώ. Εκ των οποίων το 1 τρισ. θα πρέπει να καταβληθεί από τα κράτη της ΕΕ και τα 500 δισ. από το ΔΝΤ για τη συμμετοχή του στα προγράμματα στήριξης των ευρωπαϊκών κρατών. Και φυσικά διαπιστώνεται απροθυμία και της Ευρώπης να συνεισφέρει το υπέρογκο ποσό του 1 τρισ. ευρώ, αλλά και η κεφαλαιακή αδυναμία του ΔΝΤ να συμμετάσχει με το ποσό των 500 δισ. στα προγράμματα στήριξης των ευρωπαϊκών κρατών, για να αντιμετωπιστεί ριζικά το πρόβλημα της υπερχρέωσης. Προς το παρόν, το τείχος προστασίας που θέλει να οικοδομήσει η Ευρωζώνη δεν φαίνεται να χρηματοδοτείται επαρκώς. Μέχρι τώρα οι πληροφορίες συγκλίνουν στο γεγονός ότι το συνολικό ποσόν που μπορεί να συγκεντρώσει το ταμείο στήριξης, το επονομαζόμενο ESM, μόλις και φτάνει στα 500 δισ. ευρώ. Αυτό φυσικά το ποσό είναι ανεπαρκές για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους. Έτσι τα πράγματα δείχνουν ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να συγκεντρωθεί το 1,5 τρισ. ευρώ και σ’ αυτό ποντάρουν οι αγορές και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια και συνεχίζουν τις επιθέσεις τους! Πάντως έγινε γνωστό ότι το ΔΝΤ συγκέντρωσε τα κεφάλαια. Η άλωση της Ευρώπης σύντομα θα είναι γεγονός.

3

Αυτή η αμφιβολία, καθόσον αφορά τη δυνατότητα αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης και ειδικά των χωρών του ευρωζωνικού Νότου, είναι η πηγή των επιθέσεων που υφίστανται η Ισπανία και η Ιταλία (δύο από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης) από τους κερδοσκόπους της χρηματοπιστωτικής αγοράς. Οι αγορές δεν έχουν πειστεί ότι θα καταφέρει η Ευρωζώνη να στηρίξει τυχόν κατάρρευση της Ισπανίας ή της Ιταλίας, λόγω του μεγέθους των οικονομιών αυτών. Για τον λόγο αυτόν τις τελευταίες μέρες βλέπουμε συνεχώς να ανεβαίνουν τα επιτόκια δανεισμού της Ισπανίας κατ’ αρχάς και να ακολουθούν σε άνοδο και αυτά της Ιταλίας. Και παρά το γεγονός ότι και στην Ισπανία και στην Ιταλία εφαρμόζονται προγράμματα λιτότητας. Όχι βέβαια τόσο εξοντωτικής όσο είναι τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται στην Ελλάδα. Και οι τάσεις που επικρατούν στις κυβερνήσεις και των δύο αυτών χωρών είναι ότι πολύ σύντομα θα καταστεί αναγκαίο να ληφθούν περισσότερα μέτρα λιτότητας, μέχρις ότου πειστούν οι αγορές για να σταματήσουν τις επιθέσεις τους ενάντια στις χώρες αυτές.