ΑΡΤΖΙ… ΜΠΟΥΡΤΖΙ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ
Από τον κ. Βενιζέλο, που χωρίς να διαθέτει από χαρακτήρος εκείνους τους θεατρινίστικους προεκλογικούς «παπανδρεϊσμούς» του παρελθόντος που κανένα δεν θα έπειθαν πια, αγωνίζεται να περισώσει τα υπόλοιπα ενός πολιτικού «Τιτανικού», όπου συνυπεύθυνος και συγκυβερνήτης ήταν και ο παρεπιδημών στις φυλακές του Κορυδαλλού Άκης Τσοχατζόπουλος; Τι να κάνει ο άνθρωπος! Ούτε για «λεφτά που δεν υπάρχουν» μπορεί να κάνει κουβέντα, για να μη θυμίζει τις προεκλογικές παρλαπίπες του προκατόχου του. Ούτε και να διατηρεί εκείνο το ύφος του απρόσιτου που συνήθως τον χαρακτηρίζει για να προσπαθεί να γίνεται όσο το δυνατόν πιο «φιλικός» και πιο «της παρέας», χωρίς βέβαια σ’ αυτό ειδικά να τα πολυκαταφέρνει, μια και το όλο σουλούπι του περισσότερο παραπέμπει προς γυμνασμένο μπουλντόγκ που δεν έχει πολλά κέφια για παιχνίδια. Και από την απέναντι όχθη ο κ. Σαμαράς όταν, παρά τη συνήθως συγκρατημένη του εμφάνιση, αλλάζει ύφος και αγριεμένος με υπερυψωμένη φωνή προσπαθεί να μας πείσει ότι «το έθνος…» και ότι «μόνο για το έθνος…» και ξανά «επειδή το έθνος…» και ότι τελικά «του έχει εμπιστευθεί τη σωτηρία του το έθνος», ε… κάπου εκεί χάνει κι αυτός την παράσταση, παρά τα κάποια προγραμματισμένα χειροκροτήματα που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές! Τι άλλο να θυμηθούμε από την μπαλαφάρα, χωρίς η παρούσα κατάσταση να έχει διαφορές από το πιο χοντροκομμένο θεατρικό είδος. Τις κομματικές ανακατατάξεις των υποψηφίων, όπου το κομματικό παιδί χάνει την παραταξιακή μάνα; Τις αναγκαστικές συμμαχίες που μοιάζουν σαν να τρώνε τις παπάρες τους από την ίδια γαβάθα ένας σκύλος και μια γάτα, όπως του μονίμως οργισμένου Καμμένου με τον συνήθως ψύχραιμο Δημαρά. Όπως κανένας δεν κατάλαβε την αιφνίδια υποψηφιότητα για βουλευτή και λόγω του συνήθως σαρκαστικού ύφους του κ. Κύρτσου με το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη. Και πώς προέκυψε η απρόοπτη μεταφύτευση του γραφικού Άδωνι Γεωργιάδη στο μαντρί της Νέας Δημοκρατίας, αλλά που ευτυχώς για το ΛΑΟΣ το κενό έσπευσαν να το ταπώσουν με τη βαθιά πολιτική της πείρα η Βάνα Μπάρμπα και η μαχητική για τα συζυγικά της δικαιώματα σύζυγος του τραγουδιστή Πασχάλη κ. Αρβανιτίδη. Λίγο ακόμα και με την προσχώρηση ενός Στάθη Ψάλτη ή ενός Μάρκου Σεφερλή, θα βλέπαμε και κανένα LAOS SHOW στον ΑΝΤ-1. Και, άραγε, σε ποιους μπαξέδες ανταμώσανε η κ. Λούκα Κατσέλη με τον κ. Καστανίδη για να αυτονομηθούν. Μεγάλη και η πλάκα μ’ εκείνον τον Συμπιλίδη, μια ξανά μέσα στο κόμμα και την άλλη άντε πάλι έξω, για να μην πω και για τον συμπαθέστατο Παύλο Χαϊκάλη που άφησε τη Δανδουλάκη στο κρύα του λουτρού, παρά την επιτυχία που είχαν φέτος με το «Να ζει κανείς ή να μη ζει», για να μπει κι αυτός υποψήφιος στο μπάχαλο των εκλογών για να σώσει την Ελλάδα -είδες, κύριε; Δεν τα κατάφερε να μας σώσει από τη χρεοκοπία ο Παπανδρέου, για τον Γιωργάκη λέω, και θα μας σώσει ο Χαϊκάλης. Με τη Νάντια Μπουλέ τελικά τι θα γίνει, θα κατέβει στις εκλογές ή δεν το αποφάσισε ακόμα, το ‘χω μεγάλη έννοια. Κάντε υπομονή για οκτώ ημέρες ακόμα και έχει να πέσει πολύ γέλιο το επόμενο πρωινό, φτάνει βέβαια να μην έχετε την αφέλεια να ξεσηκωθείτε να πάτε κι εσείς να ψηφίσετε, γιατί τότε ένας από τους φταίχτες για ό,τι προκύψει θα είστε κι εσείς.
ΞΕΦΩΝΗΤΑ ΚΑΙ
ΞΕΠΑΤΙΚΩΤΟΥΡΕΣ…
Ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι που βλέπουν και μιλάμε για την τηλεόραση, δηλαδή γι’ αυτούς που ξέρουν και να κρίνουν και να σχολιάσουν και όχι για το πιο μεγάλο ποσοστό των τηλεθεατών που παίζουν τον ρόλο της «σιωπής των αμνών» και τρώνε αδιαμαρτύρητα το όποιο χορτάρι τους ταΐσει η τηλεοπτική «βοσκή».
Διαβάστε δημοσίευμα της 13/4 στα «ΝΕΑ» της τηλεκριτικού κ. Πόπης Διαμαντάκου, σχετική με «ξεπατικωτούρα» εγχώριου αυτοδηλωσία σεναριογράφου που καμιά διαφορά δεν έχει από τον διαρρήκτη που μπαίνει στο σπίτι σου και σου αρπάζει ό,τι έχεις και δεν έχεις: «Ένα παλιό σενάριο από ελληνική κωμωδία, πασπαλισμένο με ολίγον από πάλη των τάξεων, υποτίθεται προς εκσυγχρονισμόν του, ρόλοι-κλισέ από διάφορα σίριαλ που δεν παίζουν, αλλά ουρλιάζουν και χειρονομούν, σαν νήπια σε διάλειμμα παιδικού σταθμού. Αυτά δυστυχώς είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της σειράς “Το αμάρτημα της μητρός μου” (ΑΝΤ-1) με την υπογραφή του Αλέξανδρου Ρήγα. Αν και το γεγονός ότι η ιδέα βασίζεται στην πασίγνωστη παλιά κωμωδία “Μικροί και μεγάλοι εν δράσει” με τους Λάμπρο Κωνσταντάρα και Μαίρη Αρώνη στους ρόλους των δύο ώριμων και μόνων στη ζωή, οι οποίοι συνάπτουν δεσμό, αλλά τον κρατούν κρυφό από τα παιδιά τους φοβούμενοι την αντίδρασή τους, δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό, αφού όλα τα σίριαλ που έχουν κάνει σουξέ στην ελληνική τηλεόραση είναι αντίγραφα λατινοαμερικάνικων κόνσεπτ (”Λάκης ο γλυκούλης”, “Μαρία η άσχημη”, οι φετινοί “Βασιλιάδες”) και το θλιβερό συμπέρασμα είναι ότι απουσιάζει η έμπνευση. Στο “Αμάρτημα της μητρός μου” οι αντιγραφές είναι ανάγλυφες, τόσο που σχεδόν κάθε σκηνή και κάθε ρόλος κάτι άλλο σου θυμίζουν»… Και ως εδώ η κριτική της κ. Διαμαντάκου, που χωρίς να τη γνωρίζω οφείλω να την ευχαριστήσω για την καταγγελία της και να συμπληρώσω ότι η διαφορά είναι στο ότι ενώ για τον «Λάκη τον γλυκούλη» και τη «Μαρία την άσχημη» και για τα όσα λατινοαμερικάνικα είναι πληρωμένα τα δικαιώματα των ξένων σεναριογράφων, όπως αναφέρεται άλλωστε και στους αρχικούς τίτλους, στη δική μας περίπτωση η «λαμογιά» της «ξεπατικωτούρας» έγινε με την κουτοπόνηρη σκέψη «σιγά τώρα μην έρθουν να μας γυρέψουν δικαιώματα, αφού στην Ελλάδα όλοι κλέβουν, μέχρι και πρώην υπουργοί που έχουν φάει και της Παναγιάς τα μάτια», μόνο που το κακό για τον κ. Αλέξανδρο Ρήγα που εμφανίζεται και ο ίδιος ως… αφηγητής του κλοπιμαίου, είναι το ότι ο σεναριογράφος του «Μικροί και μεγάλοι, εν δράσει», που συμβαίνει να είναι και ο παραγωγός της χιλιοπαιγμένης ελληνικής ταινίας, είναι εδώ, εν ζωή ακόμα και παρακολουθεί τηλεόραση και δεν είναι άλλος από τον υπογράφοντα, έχοντας πληρώσει όλα τα συγγραφικά δικαιώματα της ελεύθερης διασκευής για ένα θεατρικό έργο των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη, από το οποίο πάρθηκε η αρχική ιδέα για να γίνει το σενάριο της ταινίας. Ο κ. Αλέξανδρος Ρήγας στην περίπτωση που με τη σιωπή του δεν θα ομολογήσει την υπεξαίρεση θα αντιμετωπίσει τις δικαστικές συνέπειες για να μάθουμε κάποτε να σεβόμαστε, αν όχι τίποτα άλλο, τουλάχιστον το επάγγελμα που μας δίνει ένα κομμάτι ψωμί και υπάρχουμε.
***
ΚΑΙ ΤΑ «ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ» ΑΛΛΑ ΚΑΙ «ΜΑΚΡΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ» ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ…
• Στη μεγάλη εκείνη απορία του Κωνσταντίνου Καραμανλή που έμεινε χωρίς απάντηση, για το «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο», δόθηκε επιτέλους η εξήγηση για να μην τρίζουν τα κόκαλά του. Σίγουρα λοιπόν την κυβερνάει όποιος, εκτελώντας χρέη υπουργού Εθνικής Άμυνας, τρώει το καταπέτασμα αγοράζοντας υποβρύχια που γέρνουν, ιδρύει ένα μάτσο εταιρείες οφ-σορ με βρόμικο χρήμα στο όνομα του ξαδέρφου του, αγοράζει πακέτο τα ακίνητα και όταν τον τσακώνουν στα πράσα και τον κουβαλάνε στον Κορυδαλλό, δεν τολμούν ούτε τις καθιερωμένες χειροπέδες να του φορέσουν. Επειδή δεν αποκλείεται αυτοί που τόσο «πολιτισμένα» του φέρθηκαν, να τους είχε κι αυτούς διορίσει προβλέποντας μήπως κάποτε έρθει η «κακιά η ώρα» και του το ανταποδώσουν. Έτσι όπως πάλι προβλέποντας ώστε καμιά από τις «οφσοριασμένες» εταιρείες να μην είναι στο όνομά του. Και μιλάμε, κύριε, για πολύ μυαλό ο Άκης μας και εμείς νομίζαμε ότι σπάγαμε πλάκα μαζί του. Το θέλουμε το ξύλο μας ή δεν το θέλουμε;
• Αναρωτιέται σε άρθρο του ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γιατί δεν είδε ποτέ τον Άκη σε θεατρική πρεμιέρα, ενώ θα πρέπει να ήταν κι αυτός τιμητικά καλεσμένος… Αστεία πράματα ρωτάει ο Δάσκαλος. Γιατί να πάει σε παράσταση, αφού κάθε πρωί στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη του και έλεγε «μα, ποιος είμαι τέλος πάντων; Ο ωραίος Μπρούμελ ή συγχρόνως και ο Ριχάρδος ο Λεοντόφαρδος;»…
• «Ά! Κοιτάξτε να δείτε, πτωχοί μου άνθρωποι», δήλωσε η εκπεσούσα Μαντάμ Σουσού της θρυμματισμένης Τσοχατζοπουλιάδας, ενοχλημένη από τις ερωτήσεις του ανακριτή «εγώ δεν ξέρω τίποτα για τον οίκον της Αρεοπαγίτου, ρωτήστε τον σύζυξ μου, που αυτός τα έκανε όλα και σας περικαλώ μη με ξαναενοχλήσετε, γιατί πρέπει να πάω και μέχρι την πλατεία της αριστοκρατίας για να πάρω μερικά ακόμα ζευγάρια παπούτσια γιατί με τα 200 που έχω δεν νιώθω άνετα». Κανονικά θα πρέπει να κατασχεθούν τα 199 για να τα φορέσουν οι ξυπόλυτες των λαϊκών συνοικιών και να κρατήσει ένα για να μπορεί να πηγαίνει στον Κορυδαλλό τις πιτζάμες του στον Άκη, όπως το ζήτησε. Και όσο για την απάντησή της στον ανακριτή, αυτό θα πει «συζυγική συμπαράσταση και πίστη και αφοσίωση», ανταποδίδοντας τη γαμήλια διαμονή λόγω νυφικής παστάδας στο ξενοδοχείο των «Τεσσάρων Εποχών» εις Παρισίους.
• ΚΟΨΤΕ σε μικρά τετραγωνάκια τις φωτογραφίες των περισσοτέρων (εντάξει, ρε Μήτσο, δεν λέμε όλων) που ζητούν την ψήφο σας την άλλη Κυριακή και βάλτε τις μπροστά σας σαν κάδρο την ώρα που θα κάτσετε ως άνθρωπος να φάτε κι εσείς το φαγάκι σας και αν πριν να πιάσετε πιρούνι δεν σας έρθει αναγούλα, να μη μου ξαναπείτε «καλημέρα». Άντε και περαστικά σας!