Απέραντο φρενοκομείο

• Η πρωτόγνωρη πολιτική ρευστότητα, η διασπορά ψήφων, ο πρωτοφανής κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων.

• Η πρωτόγνωρη αδυναμία των δύο κομμάτων εξουσίας να αυξήσουν τη συσπείρωσή τους, με αποτέλεσμα να κινούνται σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά.

• Η υπεροχή μεν της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ, αλλά μια υπεροχή που σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί σε αυτοδυναμία.

• Η σταθερή ενίσχυση των κομμάτων της Αριστεράς και η σταθεροποίησή τους σε υψηλά ποσοστά, ενώ το ίδιο ισχύει και για το νεοπαγές κόμμα του Π. Καμμένου.

• Η δυνατότητα να έχουμε ακόμα και δεκακομματική Βουλή, γεγονός που εντείνει τη ρευστότητα και δημιουργεί όρους… Βαβέλ!

• Η πεποίθηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών ότι μετά τις εκλογές η χώρα θα οδηγηθεί αναγκαστικά σε κυβέρνηση συνεργασίας, χωρίς ωστόσο να είναι σαφές ποια ακριβώς τέτοια κυβέρνηση επιθυμεί η πλειοψηφία του λαού.

Αυτό το πρωτοφανές σκηνικό ρευστότητας έχει δημιουργήσει και μεγάλη ανησυχία στους δανειστές, στην «τρόικα», στον εξωτερικό παράγοντα.

Όλοι αυτοί θέλουν πάση θυσία μια κυβέρνηση «πιστή», μια κυβέρνηση που θα τηρήσει τους όρους του Μνημονίου. Δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση σκηνικό αβεβαιότητας.

Δηλαδή, επί της ουσίας θέλουν μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (αφού είναι ανέφικτο κάθε άλλο σενάριο), ίσως με την προσθήκη και άλλων «πρόθυμων» κομμάτων, όπως της ΔΗΣΥ της Ντ. Μπακογιάννη.

Αλλά ακόμα και αυτό παρουσιάζει δυσκολίες, αφού τα δημοσκοπικά ευρήματα οδηγούν είτε ακόμα και σε αδυναμία σχηματισμού μιας τέτοιας κυβέρνησης είτε σε οριακή αυτοδυναμία του δικομματισμού, κάτι που θα επιτείνει την ανασφάλεια.

Έτσι, προχωρούν σε ασφυκτικές παρεμβάσεις, που θυμίζουν παλαιότερες εποχές, καλώντας απροκάλυπτα τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ ή κάποιον άλλο «πρόθυμο»!

Παράλληλα, στέλνουν εκβιαστικά μηνύματα του τύπου:

– Εμείς έχουμε αναλάβει την αποπληρωμή του χρέους, το οποίο σε μας το χρωστάτε, εσείς κόψτε τον λαιμό σας και ας ζήσετε με όσα περισσεύουν!

Τα πάντα οριακά,
θα παίζονται ως το τέλος…

Αυτό το οριακό σκηνικό ρευστότητας θα καθορίσει πολλά. Και θα καθοριστεί από πολλά, σχετικά με το τι και πώς θα παγιωθεί (αν παγιωθεί…) και θα εκφραστεί στην κάλπη της 6ης Μαΐου.

Πάρα πολλά θα κριθούν από το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού.

Βέβαια, ακόμα και με 40% περίπου άθροισμα του δικομματισμού μπορούν να έχουν μια οριακή αυτοδυναμία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Ωστόσο, σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα έχουν την απαιτούμενη πολιτική νομιμοποίηση να συγκυβερνήσουν και δεν θα τη λάβουν ακόμα κι αν στα δύο κόμματα προστεθούν και κάποια άλλα (π.χ. η ΔΗΣΥ, αν μπει στη Βουλή).

Αυτό δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και ανασφάλεια στους «πυλώνες» του συστήματος.

Βέβαια, από κύκλους του επιτελείου του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλου εκφράζεται η αισιοδοξία ότι το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού θα είναι τουλάχιστον 45% και υπό προϋποθέσεις δεν αποκλείεται να φτάσει και στο 52%.

Οι ίδιοι κύκλοι εκφράζουν επίσης και μια συγκρατημένη αισιοδοξία σχετικά με τα τελικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ.

Εκτιμούν πως, αν πετύχουν μια καλή αύξηση της συσπείρωσης του κόμματος, μια κάποια παραπάνω επανάκαμψη δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του 2009, τότε είναι δυνατό να έχουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα με τη ΝΔ στο 27% περίπου και το ΠΑΣΟΚ γύρω στο 23%!

Μέγα ζητούμενο επομένως για το ΠΑΣΟΚ (όπως και για τη ΝΔ, βεβαίως) η αύξηση της συσπείρωσης.

Για να το πετύχει αυτό ο Β. Βενιζέλος, θα «παίξει» επικοινωνιακά μέχρι τις εκλογές με κεντρικό σύνθημα (και ορισμένες παραλλαγές του) το:

– Αν δεν υπάρξει σταθερή κυβέρνηση μετά τις εκλογές, τότε η Ελλάδα θα πέσει σε Αρμαγεδδώνα!

Ουδείς ωστόσο μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα αν και πόσο μπορεί να πείσει αυτό το σύνθημα, αν και πόσο θα φανεί αληθές στον λαό.

Ακόμα και στα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία ποντάρει το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να δει τα ποσοστά του να αυξάνουν. Εκτιμούν, δηλαδή, ότι μια νίκη του Φρ. Ολάντ στον πρώτο γύρο (που είναι σήμερα) θα επηρεάσει κάποιον κόσμο…

Αλλά επισημαίνουν ότι, επειδή οι έρευνες δείχνουν πως ένα 20% περίπου θα αποφασίσει τι τελικά θα κάνει την τελευταία στιγμή, όλα μπορούν να αλλάξουν και είναι νωρίς για την εξαγωγή πλήρως ασφαλών συμπερασμάτων.

Απʼ την άλλη μεριά, όμως, αυτή η περιβόητη αύξηση των ποσοστών συσπείρωσης σκοντάφτει σε πολλούς άλλους ανασχετικούς παράγοντες.

Τέτοιοι είναι τα φτωχά ψηφοδέλτια, που δεν εμπνέουν ούτε συσπειρώνουν, η τραγική κυβερνητική διετία του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ. Παπανδρέου, ακόμα και φαινόμενα που εντείνουν την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και κυρίως βέβαια του δικομματισμού, όπως η υπόθεση του σκανδάλου για το οποίο κατηγορείται ο Ά. Τσοχατζόπουλος, η ανακίνηση του θέματος Συμπιλίδη, ακόμα και η συνεργασία του Γ. Δημαρά με έναν άλλο πολιτικό χώρο, με τον οποίο έως πρόσφατα είχε μεγάλες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.

Σε κάθε περίπτωση πολλά θα καθοριστούν και από άλλα σοβαρά ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων.

Για παράδειγμα, τα ευρήματα σύμφωνα με τα οποία η κοινωνία εμφανίζεται πολυκερματισμένη σε αρκετά θέματα.

Χαρακτηριστικά επισημαίνεται ότι το ένα τρίτο των πολιτών θέλει συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το ένα τρίτο θέλει να μείνει η Ελλάδα στην ΕΕ και στο ευρώ, αλλά με επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου στο πλαίσιο μιας ήπιας προσαρμογής, και επίσης το ένα τρίτο τάσσεται ακόμα και υπέρ της εξόδου από τη ζώνη του ευρώ!

Γεγονότα που δείχνουν με σαφήνεια το θολό τοπίο μέσα στο οποίο η χώρα βαδίζει στις –επαναλαμβάνουμε– κρισιμότερες εκλογές της μεταπολίτευσης!