O αντιμνημονιακός συρφετός

Το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, ο ΛΑΟΣ, η Χρυσή Αυγή, η ομάδα Καμμένου, δεν θέλουν και δεν μπορούν να συγκροτήσουν εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, ούτε φυσικά να προτείνουν μια αξιόπιστη και ενιαία εναλλακτική πρόταση για την πορεία της Ελλάδας. Ο κ. Κουβέλης της ΔΗΜΑΡ θέλει τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη αλλά την «απαγκίστρωση, των εργαζομένων από τις επαχθείς ρυθμίσεις του Μνημονίου». Το πώς θα γίνει αυτό δεν μας το εξηγεί, γιʼ αυτό και η επιδίωξη αυτή που προβάλλει μοιάζει με ευχή! Ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ θέλει «και το μέσα και το έξω από την Ευρωζώνη» γιʼ αυτό και πολλάκις τα στελέχη του εμφανίζονται ως «εραστές της δραχμής».

Η κ. Παπαρήγα του ΚΚΕ θέλει τη χώρα εκτός της Ευρωζώνης κι εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να τη μετατρέψει σε «Λαϊκή Δημοκρατία» ή πιο σωστά σε κομμουνιστική χώρα. Για το τι θέλει ο κ. Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ δύσκολο να το βρει κανείς, αφού πότε θέλει το ένα και πότε το άλλο.

Τέλος η ευκαιριακή «ομάδα» του κ. Καμμένου, που μάλλον συγκροτήθηκε για εκλογικούς λόγους, στηρίζει όλη την πολιτική της πρόταση στο «αντί» στο Μνημόνιο.

• Προφανέστατα ο αντιμνημονιακός πολιτικός συρφετός, πέρα από τον κατακερματισμό των δυνάμεών του και των απόψεών του, ως όλον δεν έχει να προσφέρει ούτε εναλλακτική πορεία ούτε εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Απλώς στο εκλογικό τοπίο λειτουργεί ως δεξαμενή υποδοχής της ψήφου της τυφλής αγανάκτησης. Ωστόσο εάν η ψήφος διαμαρτυρίας υπερισχύσει της ψήφου υπευθυνότητας, ενδέχεται η χώρα να οδηγηθεί σε κατάσταση ακυβερνησίας και τότε η ασύνταχτη χρεοκοπία θα έλθει ως νομοτέλεια, με επακόλουθο την οικονομική εξαθλίωση του λαϊκού παράγοντα. Τελικά θα πληρώσουν το μάρμαρο κι όσοι έριξαν ψήφο διαμαρτυρίας κι όσοι έριξαν ψήφο ευθύνης…