Ποιος θα οδηγήσει το ελληνικό σκάφος στην «Ιθάκη»;

Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλος έδωσε συνέντευξη στην «Καθημερινή», η οποία δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή. Αυτήν τη συνέντευξη θα θέλαμε σήμερα να σχολιάσουμε όχι από πολιτική άποψη, αλλά κυρίως από οικονομική. Και μόνο ένα σύντομο σχόλιο πολιτικό σʼ αυτά που είπε ο κ. Βενιζέλος. Είπε ότι, εάν επαληθευτούν τα προγνωστικά των τωρινών δημοσκοπήσεων, υπάρχει κίνδυνος ακυβερνησίας της χώρας.

Κι εμείς ως αγανακτισμένοι πολίτες απαντάμε ότι προτιμότερη είναι η ακυβερνησία παρά μια ανάλγητη κοινωνικά κυβέρνηση σαν αυτή του Γ. Παπανδρέου και του Λ. Παπαδήμου, στις οποίες εξέχον στέλεχος υπήρξε και ο κ. Βενιζέλος. Και ένα δεύτερο σχόλιο. Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μάς είπε ότι το κόμμα του έχει παραδειγματιστεί από τα λάθη του στη διακυβέρνηση της χώρας από το 2009 μέχρι σήμερα. Δεν μας είπε όμως για κανένα λάθος του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, σε κάθε περίπτωση έβρισκε αφορμή να μιλήσει για λάθη της ΝΔ, και μόνο. Δηλαδή, συνεχίζει το τροπάριο του προκατόχου του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό σημαίνει ότι από τα λάθη τους δεν έχουν διδαχθεί τίποτα απολύτως. Θα αναγκαστούν όμως να διδαχθούν από τα αποτελέσματα των προσεχών εκλογών.

Ας δούμε τώρα τι μας είπε για τα αγχώδη οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας. Σε σχετική ερώτηση αν θα χρειαστούν νέα μέτρα τον Ιούνιο έδωσε μεταξύ άλλων την εξής απάντηση: «Το έλλειμμα του 2011 έκλεισε στα συμφωνημένα με την “τρόικα” επίπεδα. Άρα δεν απαιτούνται εξ αυτού νέα μέτρα. Η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού το α΄ εξάμηνο του 2012 πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια να μην επηρεαστεί από την προεκλογική περίοδο. Πρέπει επίσης τον Ιούνιο του 2012 να αποφασιστούν, στο πλαίσιο του δημοσιονομικού σχεδιασμού, τα μέτρα που θα συμπεριληφθούν στους προϋπολογισμούς του 2013-2014». Δηλαδή, με λίγα λόγια, ο κ. Βενιζέλος προαναγγέλλει νέα μέτρα τον Ιούνιο, που έχουν περιληφθεί στον μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό σχεδιασμό, και οι μνημονιάκηδες, ευρωλιγούρηδες του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνον θεωρούν ότι ο σχεδιασμός αυτός αποτελεί μέρος από τις «ιερές Ουπανισάδες», που δεν μπορούν να παραβιαστούν. Σκέφτηκε ποτέ άραγε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι ο κοσμάκης δεν ενδιαφέρεται από πού προκύπτουν τα μέτρα που σωρηδόν λαμβάνονται σε βάρος του εισοδήματός του; Από την κυβέρνηση, από το Μνημόνιο, από την «τρόικα», του είναι αδιάφορο. Η κυβέρνηση φορτώνεται, και πολύ σωστά και δικαιολογημένα, όλο το βάρος των ενεργειών της για όλα αυτά τα μέτρα που σωρεύει συνέχεια στους ώμους του λαού. Καθʼ όσον αφορά την έκταση των μέτρων που θα ληφθούν οπωσδήποτε τον Ιούνιο, ο κ. Βενιζέλος φαίνεται ότι δεν είναι ενήμερος των εξελίξεων στον κρατικό προϋπολογισμό. Θεωρεί τελικά ότι ο προϋπολογισμός του 2011 θα κλείσει, καθʼ όσον αφορά το έλλειμμα, στα επίπεδα που έχει καθορίσει η «τρόικα» με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης. Υπάρχει μια απόκλιση που ενδεχομένως να μην έχει οριστικοποιηθεί ακόμη, και το ίδιο θα συμβεί και με τον προϋπολογισμό της φετινής χρονιάς, παρότι και φέτος και πέρυσι, ακόμη και πρόπερσι η κυβέρνηση ετεροχρόνισε τις δαπάνες του Δημοσίου για να μπορέσει να μειώσει το έλλειμμα. Για το 2012, που η σκιά της ύφεσης γίνεται βαρύτερη, είναι αδύνατον ο προϋπολογισμός να εκτελεστεί μέσα στα πλαίσια των στόχων που έθεσε ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός των Οικονομικών κατά την κατάρτιση του προϋπολογισμού. Επομένως, έχουμε σώρευση υποχρεώσεων που έχει αναλάβει ο κ. Βενιζέλος απέναντι στην «τρόικα» για περικοπές και πάλι μισθών, συντάξεων, επιστροφής φόρων και δαπανών κοινωνικής πρόνοιας. Επίσης, τον Ιούνιο πέρα από αυτά πρέπει να ληφθούν μέτρα στους προϋπολογισμούς του 2013 και του 2014 για να προχωρήσει η δημοσιονομική προσαρμογή. Ούτε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όπως και κανένας άλλος, δεν είναι σε θέση να υπολογίσει από τώρα τη σκληρότητα των μέτρων που θα απαιτηθούν. Εκείνο που βρήκε να δηλώσει στη συνέντευξή του ο κ. Βενιζέλος είναι: «Σκοπός και υποχρέωσή μας ηθική, κοινωνική αλλά και αναπτυξιακή είναι να αποφύγουμε κάθε οριζόντια περικοπή συντάξεων. Είναι, π.χ., αδιανόητο να συζητούμε για οποιαδήποτε περικοπή των χαμηλών συντάξεων». Εδώ ο κ. Βενιζέλος, που κατʼ επανάληψη έχει μειώσει μισθούς και συντάξεις ως υπουργός των Οικονομικών, τώρα για λόγους προεκλογικούς μάς λέει ότι θα ταχθεί το ΠΑΣΟΚ ενάντια στις οριζόντιες περικοπές. Τώρα μας λένε στοπ στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Τις επόμενες περικοπές θα τις βαφτίσουν «κάθετες» και τις μεθεπόμενες «εκ πλαγίου». Κι έτσι το ΠΑΣΟΚ πάλι θα βρεθεί να παραπλανά τον κόσμο.

Η δική μας απορία είναι γιατί τόσο σκληρά μέτρα λαμβάνονται σε βάρος της Ελλάδος και του ελληνικού λαού και με πρόθυμη συμμετοχή των κυβερνήσεων Παπανδρέου – Παπαδήμου, με τη σύμπραξη και του κ. Σαμαρά; Η Ελλάδα με βάση τα επίσημα στοιχεία έχει το μικρότερο συνολικό χρέος σε σύγκριση με πολλές άλλες χώρες. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, στο τέλος του 2010 σε 18 χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ το χρέος παρουσιάζεται ως εξής ως ποσοστό επί του ΑΕΠ κάθε χώρας: Ιαπωνίας 456%, ΗΠΑ 268%, Βρετανίας 322%, Γαλλίας 321%, Ιταλίας 310%, Ολλανδίας 327%, Ισπανίας 355%, Πορτογαλίας 366% και Ελλάδας 262%. Τα χρέη αυτά αφορούν συνολικά το Δημόσιο, τα νοικοκυριά και τις μη τραπεζικές επιχειρήσεις. Αφού λοιπόν η Ελλάδα βάσει επίσημων στοιχείων έχει τη μικρότερη υπερχρέωση, γιατί την επέλεξαν «ως πρόβατον επί σφαγήν» για την εφαρμογή μέτρων εξοντωτικών για τον ελληνικό λαό; Και ας μη μας πουν ότι μας αγαπάνε τόσο πολύ, που θέλουν με τα μέτρα αυτά να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Αυτό είναι προπέτασμα καπνού, αφού πολύ καλά γνωρίζουν ότι η κυριότερη αιτία της μείωσης της ανταγωνιστικότητάς μας είναι η υπερτίμηση του ευρώ. Άλλοι λοιπόν είναι οι στόχοι αυτής της κακομεταχείρισης της Ελλάδος. Το σχέδιό τους το γνωρίζουν κάλλιστα οι πολιτικοί μας, αλλά το αποκρύπτουν από τον λαό, και έτσι καθίστανται συνένοχοι με τους δανειστές μας, για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε υπερχρεωμένη χώρα και να βουτήξουν τη δημόσια περιουσία έναντι πινακίου φακής και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Αυτοί είναι οι στόχοι οι πραγματικοί της «τρόικας» και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, που κυριαρχούν σήμερα στη χρηματοπιστωτική αγορά. Προσωπικά διατηρούμε την άποψη ότι η προθυμία της «τρόικας» να συνεχίσει τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας με δανεισμό ανοίγει τον δρόμο στην υπερχρέωση της χώρας μας. Και προς το παρόν δεν υπάρχει καμία σοβαρή προσπάθεια περιορισμού των δανειακών μας αναγκών. Αντίθετα, ο δανεισμός τα τελευταία 2,5 χρόνια έχει αφηνιάσει.

Θα ήταν όμως παράλειψη να μη σχολιάσουμε και ένα πολύ θετικό σημείο της συνέντευξης του κ. Βενιζέλου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε σχετική ερώτηση για την αναπτυξιακή πολιτική έδωσε ένα πλήρες θεωρητικό περίγραμμα για να πετύχουμε μια αναπτυξιακή πορεία. Και τόνισε στη συνέντευξή του ότι «ανάπτυξη σημαίνει πολιτική, οικονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Τραπεζικό σύστημα ικανό να χορηγήσει την αναγκαία ρευστότητα. Ασφάλεια δικαίου και ταχύτητα απονομής Δικαιοσύνης, σταθερό φορολογικό σύστημα ευρύτατης αποδοχής και συναίνεσης, χωρίς αλλαγές για δέκα τουλάχιστον χρόνια. Και βεβαίως χρειαζόμαστε μια φιλοεπενδυτική δημόσια διοίκηση». Δεν μας είπε όμως ο κ. Βενιζέλος στα διαστήματα που υπήρξε υπουργός Ανάπτυξης στο παρελθόν, και αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών πρόσφατα, ποια από τα μέτρα που έλαβε υπηρετούν την αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας μας. Ως υπουργός Οικονομικών σχεδόν καθημερινά τροποποιούσε το φορολογικό σύστημα της χώρας, ερμηνεύοντας και τροποποιώντας διάφορες παραμέτρους, αυξάνοντας φόρους και επιβάλλοντας νέες εισφορές. Το φορολογικό σύστημα της χώρας μας επί των ημερών του γνώρισε μια απαράδεκτη ρευστότητα, που επέφερε τελικά όχι απλώς επενδυτική αδράνεια, αλλά έντονα φαινόμενα αποεπένδυσης. Η φορολογική πολιτική που ακολούθησαν οι δύο υπουργοί Οικονομικών από το 2010 και μετά (Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλος) ήταν η χαριστική βολή στις όποιες αμυδρές ελπίδες υπήρχαν για πραγματοποίηση έστω μικρών επενδύσεων στη χώρα μας. Είναι πολύ ωραίο και ελκυστικό να οριοθετούμε θεωρητικά τα πλαίσια μιας οποιασδήποτε πολιτικής, αλλά όλα κρίνονται σύμφωνα με τα συγκεκριμένα μέτρα που λαμβάνονται για την υλοποίηση των διαφόρων εξαγγελιών. Και η ιστορία των δύο κομμάτων που άσκησαν την εξουσία από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα είναι γεμάτη από παραδείγματα αποφάσεων των κυβερνήσεών τους κόντρα στις δεσμεύσεις απέναντι στον λαό και την υλοποίηση των προγραμμάτων που προεκλογικά είχαν εξαγγείλει.

Καθώς η χώρα βαδίζει σε γενικές εκλογές, πρέπει να τονίσουμε δύο πράγματα: α) ότι πραγματικά οι εκλογές αυτές είναι από τις πλέον αποφασιστικές και κρίσιμες για το μέλλον του ελληνικού λαού και για το μέλλον των επόμενων γενεών. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Γιʼ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή από τους έλληνες ψηφοφόρους, και β) ότι το ζητούμενο στις προσεχείς εκλογές είναι να καταφέρουμε να βρούμε τον ικανό καπετάνιο που θα οδηγήσει το ελληνικό σκάφος στην «Ιθάκη». Αυτήν τη στιγμή χρειάζεται σωφροσύνη και σύνεση στην επιλογή των ικανών και αδιάβλητων εκπροσώπων μας στη Βουλή των Ελλήνων, που δεν θα προδώσουν τα οράματα του ελληνικού λαού.