Κρύβουν την αλήθεια για τα μέτρα του Ιουνίου
Η σιωπή ακόμη και του Λ. Παπαδήμου, ενός τεχνοκράτη που θεωρητικά δεν έχει λόγους να φοβάται το πολιτικό κόστος, είναι εύγλωττη και δείχνει την αδυναμία των κυρίαρχων, έως τώρα τουλάχιστον, δυνάμεων του πολιτικού συστήματος να διαχειριστούν πολιτικά το πρόγραμμα που ανέλαβαν να εφαρμόσουν με την έγκριση του Μνημονίου 2.
Μιλώντας στη Βουλή, στις 30 Μαρτίου, ο κ. Παπαδήμος είχε δεσμευτεί ότι «μέχρι το τέλος της θητείας της παρούσας κυβέρνησης θα είναι έτοιμες οι προτάσεις που αφορούν την περιστολή των δαπανών ύψους 12 δισ. ευρώ μέσα στην επόμενη διετία». Ουδέν σχετικό, όμως, ανέφερε έως τώρα ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός ούτε και πρόκειται να παρουσιάσει προτάσεις για τα μέτρα πριν ανοίξουν οι κάλπες.
Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο: όσοι ασχολήθηκαν το τελευταίο διάστημα παρασκηνιακά με την επεξεργασία των μέτρων για τη διετία 2013-2014, από το υπουργείο Οικονομικών και το ΚΕΠΕ μέχρι τους εμπειρογνώμονες της «τρόικας», οδηγήθηκαν στη διαπίστωση ότι αυτές οι πρωτοφανούς κλίμακας περικοπές δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο αν εφαρμοστεί ένα σχέδιο «σοκ και δέος» στον δημόσιο τομέα, που θα εξαφανίσει ακόμη και βασικές λειτουργίες του κοινωνικού κράτους και θα οδηγήσει μαζικά στην ανεργία δημοσίους υπαλλήλους.
Όπως διαπιστώνεται, είναι ελάχιστα τα περιθώρια «ανώδυνων» για την οικονομία και την κοινωνία εξοικονομήσεων. Ζήτημα είναι αν μπορούν να καλύψουν το ένα πέμπτο των συνολικών περικοπών που χρειάζονται για την επόμενη διετία.
Έτσι, τουλάχιστον 9-10 δισ. ευρώ από το σύνολο των περικοπών των 12 δισ. ευρώ θα πρέπει να προέλθουν από μαζικά «λουκέτα» σε οργανισμούς και υπηρεσίες του Δημοσίου, απολύσεις υπαλλήλων, μειώσεις μισθών και συντάξεων και κατάργηση κοινωνικών προγραμμάτων και παροχών.
Την αλήθεια για την εφιαλτική επόμενη ημέρα των εκλογών προσέγγισε όσο πιο… αόριστα μπορούσε ο Φ. Σαχινίδης σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Είπε ότι ο αρχικός σχεδιασμός των νέων μέτρων έχει ήδη γίνει από την κυβέρνηση Παπαδήμου, χωρίς βεβαίως να εξηγήσει γιατί αυτός ο σχεδιασμός δεν παρουσιάζεται πριν από τις εκλογές, ώστε να γνωρίζουν και οι ψηφοφόροι τι τους περιμένει από τις 7 Μαΐου.
Χωρίς να μπει σε… ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, αρκέστηκε να πει ότι 3% του ΑΕΠ (6 δισ. ευρώ) θα εξοικονομηθούν από τις κρατικές δαπάνες, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων αφορούν μισθούς και συντάξεις.
Για να γίνει αντιληπτό τι μπορεί να σημαίνει μια περικοπή 6 δισ. ευρώ από κρατικές δαπάνες, αρκεί να πούμε ότι ακόμη και με το πιο «βάρβαρο» σενάριο περικοπών στα ειδικά μισθολόγια του Δημοσίου δεν εξοικονομούνται περισσότερα από 400 εκατ. ευρώ.
Άλλο 1,5% του ΑΕΠ (3 δισ. ευρώ) είπε ο κ. Σαχινίδης ότι θα εξοικονομηθεί από περικοπές κοινωνικών παροχών, ενώ το υπόλοιπο 1% (2 δισ. ευρώ) θα προέλθει από την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης.
Ο κ. Σαχινίδης δεν μπήκε στον κόπο να διευκρινίσει τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτά τα τεράστια ποσά περικοπών, καθώς μια απλή παρουσίασή τους σε… τίτλους θα ήταν αρκετή για να εκτοξεύσει στα ύψη την «αντιμνημονιακή» ψήφο στις εκλογές.
Ούτε και αποκάλυψε τους υπολογισμούς που έχουν γίνει έως τώρα για τα πρόσθετα μέτρα που θα χρειαστούν ΚΑΙ για το 2012, καθώς είναι αδύνατο να εφαρμοστεί χωρίς αποκλίσεις ακόμη και ο συμπληρωματικός προϋπολογισμός που ψηφίστηκε μόλις τον Φεβρουάριο…
«Φούσκα» το «Σχέδιο Μάρσαλ»
Πέραν του δημοσιονομικού αδιεξόδου, το πρόβλημα της κατάρρευσης της πραγματικής οικονομίας, στον πέμπτο χρόνο της ύφεσης, αρχίζει να γίνεται εμφανές ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη συνταγή που ακολουθείται μέχρι τώρα, δηλαδή με μια προσπάθεια αποτελεσματικής κινητοποίησης των πόρων του ΕΣΠΑ.
Χαρακτηριστικές είναι οι πληροφορίες που φτάνουν από τις Βρυξέλλες, εν όψει της προγραμματισμένης γι’ αυτήν την εβδομάδα παρουσίασης από τον Χ. Μ. Μπαρόζο του ευρωπαϊκού σχεδίου για ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.
Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια της Κομισιόν να παρουσιαστεί ένα σοβαρό αναπτυξιακό σχέδιο, που θα προσφέρει στην ελληνική κοινή γνώμη ελπίδα για κάτι καλύτερο, βοηθώντας και την προσπάθεια των κομμάτων που στηρίζουν το Μνημόνιο, η παρουσίαση κινδυνεύει να καταλήξει σε φιάσκο.
Μετά τη φιλολογία για ευρωπαϊκό «Σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα, καθίσταται σαφές ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν να προσφέρουν πολύ περισσότερα πέραν των 12 δισ. ευρώ που ήδη έχουν εγκριθεί για τη χώρα μας και, για πολλούς λόγους, δεν έχει καταστεί δυνατό έως τώρα να απορροφηθούν με τρόπο που θα ευνοήσει πραγματικά την ανάπτυξη.
Ακόμη και η, συνήθως «γενναιόδωρη», Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων διστάζει να δεσμεύσει σημαντικά πρόσθετα ποσά για τη λεγόμενη μόχλευση πόρων του ΕΣΠΑ, υπό τον φόβο ότι θα χάσει λεφτά και μαζί ίσως κινδυνεύσει να χάσει και την αξιολόγηση τριπλού «Α» από τους διεθνείς οίκους!
Περισσότερο διστακτικές στη δέσμευση δικών τους κεφαλαίων για τη μόχλευση κονδυλίων του ΕΣΠΑ εμφανίζονται οι ελληνικές τράπεζες, που τα επόμενα χρόνια απλώς θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν και να αποφύγουν την πλήρη κρατικοποίηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σημειώνεται σοβαρή εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις για την απεμπλοκή των μεγάλων αυτοχρηματοδοτούμενων έργων στους αυτοκινητόδρομους, παρότι η κυβέρνηση, η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δηλώνουν ετοιμότητα να δεσμεύσουν πρόσθετα κονδύλια, για να καλυφθούν οι απώλειες χρηματοδοτήσεων από τράπεζες και ιδιώτες κατασκευαστές.
Τούτο διότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να βρεθεί έστω και στα χαρτιά ένα σχέδιο που θα καθιστά βιώσιμη αυτήν την τεράστια επένδυση σε νέους δρόμους.
Εξίσου δύσκολη εμφανίζεται και η υλοποίηση του άλλου μεγαλόπνοου σχεδίου για την παροχή μεγάλου ύψους χρηματοδοτήσεων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσα από ένα πρόγραμμα που θα αξιοποιεί ευρωπαϊκά και τραπεζικά κεφάλαια.
Στα χαρτιά μπορεί να εμφανιστεί και πάλι μια τεράστια κινητοποίηση πόρων υπέρ των μικρομεσαίων, στην πράξη όμως οι πόροι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να έχουν το επιδιωκόμενο αναπτυξιακό αποτέλεσμα, όταν η οικονομία καταρρέει και μαζί της παρασύρονται ακόμη και υγιείς επιχειρήσεις…