ΔΙΚΑΙΟΝ: ΕΧΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΖΕΣΤΑ, ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΣΟΥ ΚΡΥΑ ΤΟΝ ΣΤΟΜΑΧΟ ΣΟΥ ΑΔΕΙΑΝΟ, ΓΙΑΤΡΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ‘ΧΕΙΣ ΧΡΕΙΑ

ΤΑ ΠΟΔΙΑ
Έχω τά πόδια μου ζεστά
λόγω πυροβασίας
αναστενάρης, δηλαδή
Δευτέρας Παρουσίας.
•••
Ψάχνω σέ κάδους ο τρελός
γιά ένα ζευγάρι κάλτσες
έστω καί κουρελιάρικες
ή βρώμικες λινάτσες.
•••
Τρέχω στά στενοσόκακα
νά ζεσταθώ λιγάκι,
νά νιώσω τίς πατούσες μου
νά καίν σάν καρβουνάκι.
•••
Πόσο φοβάμαι τούς γιατρούς
τά ψευτοφαρμακάκια,
τούς νοσοκόμους άπαντες
κι όλα τά φακελάκια.
•••
Φορώ πιτζάμες κατοχής
καί βάζω δυό κρεμμύδια
τό ένα εις τά δάχτυλα
καί τ’ άλλο εις τ’ αρχίδια.
•••
Φωνάζω καί τόν
σκύλο μου
νά γλείψει τίς πατούσες
καί υμνολογάω ευτυχής
τίς πόρνες καί τίς Μούσες.
•••
Η ΚΕΦΑΛΗ
Πάμε γιά τό αντίθετο
-τό κρύο τό ρημάδι-
η συνταγή τό απαιτεί
καί τό ψυγείο άδει.
•••
Στό αδειανό μηχάνημα
βάζω τήν κεφαλή μου
και κάτω στήν κατάψυξη
μπουκάρω τήν ψωλή μου.
•••
Τί κρύο απολαυστικό
τί σώφρονες ιδέες,
τό λέν οι κούκοι στά βουνά
στήν γλάστρα οι ορχιδέες.
•••
Όταν τελειώνω καί μ’ αυτό
φοράω καί μια σκούφια,
τώρα ο βίος προχωρά
στού Άθω τά Βακούφια.
•••
Μαζί μου είναι ο θεός
οι Δώδεκα Αποστόλοι,
ο σύλλογος τών ιατρών
καί τής Βουλής οι κώλοι.
•••
Τί περισσότερο ποθεί
ο άνθρωπος τσογλάνια
πάρεξ έναν Παράδεισο
μέ υπουργούς χαϊβάνια
•••
νά κλάνουνε ολημερίς
καί νά βρωμά η φύση
καί τό μυαλό στό απαθές
σάν στερεμένη βρύση.
•••
Ο ΣΤΟΜΑΧΟΣ
Ο στόμαχός μας αδειανός
καί τών δοτών σέ τούρλα
κάθε Σαββατοκύριακο
εις τά Καμένα Βούρλα.
•••
Νιώθω τήν υποχρέωση
νά τούς ευχαριστήσω
αφού ο δόλιος δέν μπορώ
αλλιώτικα νά ζήσω.
•••
Την συνταγή ακολουθώ
μά νιώθω αδυναμία,
παραπατώ όπου βρεθώ
– δέν βρίσκω ηρεμία.
•••
Όμως μού λένε οι γιατροί:
«Μέ αδειανό στομάχι
θά ζήσεις περισσότερο,
τήν κέρδισες τήν μάχη».
•••
Τώρα ανάσκελα κοιτώ
τά μαύρα κυπαρίσσια
καθώς η κάσα προχωρά
στόν Άδη γιά βαφτίσια.

………………………………………………………………

Τίς παροιμίες, ως λέγουσι, τίς βγάζει ο λαός.
Ετούτη, τήν παραπάνω, δέν είμαι σίγουρος.
Τό πιθανότερο είναι ότι τήν παρήγαγαν
ομοϊδεάτες πρόγονοι τών τελευταίων κυβερνήσεων.