Αντί να φωτογραφίζουμε το σκοτάδι, να ανάψουμε μιαν αναστάσιμη λαμπάδα

Παράδειγμα, 20 Μαρτίου αποπληρώσαμε στην ΕΚΤ το «κουρεμένο» ομόλογο 4,7 δισ. ευρώ (τοκογλυφικό κέρδος ΕΚΤ 1 δισ. ευρώ), δέκα μέρες μετά, η Ιρλανδία πήρε επ’ αόριστον παράταση για το δικό της, 3 δισ. ευρώ.

Το τρόφιμο της αμαρτωλής SIEMENS πολιτικό μας προσωπικό, της παρέσχε άφεση θανασίμων αμαρτιών. Κανείς τους δεν ντράπηκε για το ότι αυτή η εταιρεία λειτουργεί από καιρό ειδικό γραφείο εξαγοράς πολιτικών, δημοσιογράφων και λοιπών «κλειδούχων» του δημοσίου βίου μας.

Κάποιοι φαντάζονται ακόμη ότι η κυβέρνηση κυβερνά. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται τα συμφέροντα των αγορών και του τραπεζικού συστήματος και αυτά αποτυπώνουν τα προγράμματα των κομμάτων της. Τις κύριες και καίριες αποφάσεις τις παίρνει η «τρόικα». Τη λάντζα και όλες τις βρώμικες δουλειές τις κάνει η κυβέρνηση, παρούσα και μέλλουσα.

Το άθροισμα των δύο, άλλοτε κραταιών, του δικομματισμού, με τα τεχνάσματα του εκλογικού συστήματος, βγάζει δεν βγάζει μιαν ασθενέστατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που θα χρειασθεί ενίσχυση από πρόθυμους για να στήσει μια κυβέρνηση κατ’ εικόνα και ομοίωση της Goldman Sacks, των επιχειρηματικών ελίτ και του ξένου παράγοντα.

Στο μεταξύ, γενικεύεται και οξύνεται η κρίση στον ευρωπαϊκό Νότο. Εξωθούνται στο περιθώριο μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που πλήττονται από μειώσεις αποδοχών, αύξηση ωραρίων, παρέκταση ορίων συνταξιοδότησης, χαράτσια, πάγωμα οικονομικών δραστηριοτήτων, μαζική ανεργία, το κακό που έχει, όπως λέει ο Σαίξπηρ, μακρύ συγγενολόι. Αυτή όμως η απειλή της δουλοπαροικίας είναι αφυπνιστική των λαών του Νότου και ίσως αφυπνίσει και τις επιτροπευόμενες ηγεσίες.

Τα αφεντικά μας θέλουν προτεκτοράτο με εξαθλιωμένο λαό. Η συνταγή τους, ενώ έχει διακηρυγμένο στόχο τη μείωση του χρέους, στην πράξη το διογκώνει. Ο ανομολόγητος στόχος τους («εσωτερική υποτίμηση») προήχθη σε ωμά διακηρυγμένο: «Απαιτείται πρόσθετη σημαντική εσωτερική υποτίμηση και μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας», υπογράμμισε στο Ευρωκοινοβούλιο ο «τροϊκανός» Άσμουσεν.

Το πολιτικό μας σύστημα βουλιάζει. Οι εκλογές θα το πατικώσουν ακόμη βαθύτερα. Καθώς η αντιμνημονιακή κοινωνική πλειοψηφία δεν βρήκε, δεν έψαξε τον δρόμο της, θα αναπαραχθεί το ίδιο σχήμα εξουσίας.

Οι κυβερνητικοί εταίροι, ανήμποροι να αποτρέψουν τα μοιραία, απεδείχθησαν τρισανήμποροι να τα διαχειρισθούν.

Υπάρχουν ένα σωρό όμως θέματα που δεν είναι της «τρόικας», και μπορούν κάτι να κάνουν. Μπορούν, για παράδειγμα:

– Να ξεπεράσουν το σύνδρομο του καρτέλ στην κοινοβουλευτική λειτουργία, όμως το συντηρούν πεισματικά. Πάλι μοίρασαν τον τηλεοπτικό χρόνο και το κρατικό χρήμα μεταξύ τους. Κανένα νέο σχήμα εκτός Βουλής ερχόμενο δεν θα βγει στο γυαλί.

– Να υποχρεώσουν τους κλέφτες να φέρουν πίσω τα κλεμμένα.

– Κάποιοι επιτέλους επίορκοι να πανε στη φυλακή, ή έστω στο σπίτι τους.

– Να περιορισθεί η γραφειοκρατία.

– Να απορροφηθούν τα ευρωκονδύλια.

– Να ξεκινήσουν κάποια μεγάλα έργα.

Και ας μην ξεχνούμε τη συμβουλή του Κολοκοτρώνη: «Ό,τι κάμνομεν, θα το κάμνωμεν μονάχοι και δεν έχομεν ελπίδα καμίαν από τους ξένους».

«Αντί να περιγράφουμε το Σκοτάδι, ας ανάψουμε μια πασχαλινή λαμπάδα», μας προτρέπει σοφά και φωτισμένα ο Αλβανίας Αναστάσιος.

Αυτές τις ώρες, υπέρ ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε τις ρωμαλέες πνευματικές βεβαιότητες που μας χαρίζει η Ανάσταση του Κυρίου. Η δύναμή της ενεργεί στο διηνεκές ως αντίσταση σε ό,τι δηλητηριάζει τον κόσμο.

Πέραν του μνημονιακού καταστροφικού μονοδρόμου, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Δρόμοι εξόδου, ελπίδας και προοπτικής.

Σε μας εναπόκειται να τους επιλέξουμε.

Χριστός Ανέστη!

www.papathemelis.gr