ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ…

Οι Έλληνες, όμως, δεν είναι μνησίκακος λαός και πέρναγαν στο ντούκου την αποφράδα απριλιάτικη εκείνη Κυριακή. Είπαμε από καρδιάς «περασμένα – ξεχασμένα» και τους σφίξαμε φιλικά το χέρι, κι ας ήταν το χέρι εκείνο που μας στραγγάλισε. Ρίξαμε στη λήθη την Κάνδανο, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, τη Μέρλιν, το Χαϊδάρι, το Σκοπευτήριο, την Κλεισούρα της Καστοριάς και τόσα άλλα, μέχρι που διώξαμε από τη μνήμη μας ολόκληρη την Κατοχή. Και καθώς, συν τοις άλλοις, είμαστε και λαός χουβαρντάδων, δεν καταδεχτήκαμε να τους ζητήσουμε «πολεμικές αποζημιώσεις» για να μην τους στεναχωρήσουμε. Τώρα όμως που οικονομικά μπατάραμε, οι Γερμανοί ξεσάλωσαν και άρχισαν πάλιν τις επιθέσεις εναντίον μας, ασχημονώντας ποικιλοτρόπως εις βάρος της πατρίδας μας, κι έφτασαν να διακηρύξουν χείλη επίσημα πως «πρέπει να τιμωρηθούν οι Έλληνες».

Ας κρατήσουμε, λοιπόν, σαν «ένα το κρατούμενο» την τιμωρό φράση, μαζί με το καλοκάγαθο ύφος του κ. Σόιμπλε και τη ραφινάτη υπεροψία της κυρίας Μέρκελ, κι ας γυρίσουμε χρόνια και χρόνια πίσω, ακριβώς τέτοιες μέρες, για να θυμηθούμε πως πάλιν έπρεπε «να τιμωρηθούν οι Έλληνες». Τότε, τόσον η καγκελάριος όσον και ο καλοσυνάτος υπουργός της ήσαν αγέννητοι. Στη θέση τους όμως, κραδαίνων ρομφαία, ευρίσκετο ο Άρχων της «Μεγάλης Γερμανίας ΑΕ» Αδόλφος Χίτλερ, γνωστότερος ως φύρερ, «πρώτος διδάξας» την τιμωρία των Ελλήνων. Την εποχή εκείνη ο κ. Χίτλερ ήταν στα μπερικέτια του. Έχοντας καταβροχθίσει τη μισή Ευρώπη και με γονατιστή την άλλη μισή, να γίνεται χαλί να την πατήσει, ετοίμαζε εν ηρεμία το «σοβιετικό» του μενού. Τη γαλήνη του διέκοψαν, σπάζοντάς του τα νεύρα, οι κω…έλληνες, που λέει κι ο Σαββόπουλος, που επί έξι ολόκληρους μήνες τσάκιζαν τα πλευρά του συνεταίρου του πάνω στα αλβανικά βουνά, κάνοντάς τον ρεζίλι στην υφήλιο, πράγμα που κουρέλιαζε μαζί με τα φτερά των Βερσαλιέρων και το… prestige του Άξονα… Γιʼ αυτό αποφάσισε να τους συνετίσει. Έλα όμως που τότε οι Ρωμιοί δεν το βάζανε κάτω – όπως τώρα, καλή ώρα…

Έτσι, το πρωί της 6ης Απριλίου ξεχύθηκε από τη Βουλγαρία ολόκληρη η ανίκητη γερμανική Βέρμαχτ να τιμωρήσει τους θρασύτατους ξεβράκωτους Έλληνες, που δεν κιότεψαν. Απέναντί τους συνάντησαν τα οχυρά της γραμμής Μεταξά, που αποσκοπούσαν μόνον στο να σταματήσουν ενδεχόμενη βουλγαρική επίθεση. Σχεδιασμένα από έλληνες μηχανικούς και κατασκευασμένα από εργάτες που φέρνανε από άλλα μέρη της χώρας, που δούλευαν στα έργα έναν με δύο μήνες το πολύ για να μη γνωρίζουν λεπτομέρειες, δέχτηκαν σφοδρότατη επίθεση από τα πιο σύγχρονα όπλα ξηράς και αέρος. Επανδρωμένα με ελάχιστους μαχητές, αφού συνέχεια αφαιρούσαν στρατιώτες για να ενισχύσουν το αλβανικό μέτωπο, οι υπερασπιστές τους προέβαλλαν λυσσαλέα αντίσταση και όσες επιθέσεις κι αν εδέχθησαν οι Γερμανοί δεν πέρασαν.

Τελικά, την τρίτη ημέρα, και με το μέτωπο ακλόνητο, οι Γερμανοί εισχώρησαν μέσω της «συμμάχου μας» τότε Γιουγκοσλαβίας, που και σε αυτήν επετέθησαν συγχρόνως, και παρακάμπτοντας τα οχυρά ξεχύθηκαν τα panzer στην ανοχύρωτη πεδιάδα προς τη Θεσσαλονίκη. Όμως η εποποιία των οχυρών συνεχίστηκε. Κυκλωμένοι, οι μαχητές συνέχισαν να πολεμούν, και σε ένα οχυρό που κατόρθωσε ο εχθρός να διεισδύσει και να το καταλάβει οι υπερασπιστές του πέρασαν σε αντεπίθεση και πολεμώντας σώμα με σώμα μέσα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους το ανακατέλαβαν και αιχμαλώτισαν τους επιτιθέμενους. Και όταν ο γερμανός στρατηγός απέστειλε κήρυκες στους αμυνόμενους ζητώντας τους να παραδοθούν, ο επικεφαλής του οχυρού απάντησε: «Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Εκπορθούνται…». Η φράση αυτή, ένα σύγχρονο «μολών λαβέ», είναι απαθανατισμένη πάνω σε μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο του Ρούπελ. Αρκετές ημέρες αργότερα, όταν οι μάχες είχαν πια μεταφερθεί κάτω από τη γραμμή του Ολύμπου, τα οχυρά, πάντα μαχόμενα, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν, χωρίς να υποκύψουν, και έκπληκτοι οι κατακτητές αντίκρισαν αυτούς που τόσες μέρες τούς αντιμετώπιζαν. Ήσαν οι μάγειροι, οι γραφιάδες και μια δράκα τραυματίες με ματωμένους επιδέσμους που γράψανε στα παλιά τα άρβυλά τους και όπου αλλού βρήκαν προσφορότερο το αήττητο Γ΄ Ράιχ, μαζί με τους αφεντάδες του. Έπρεπε και πρέπει πάντα να τιμωρούνται οι Έλληνες, γιατί μυαλό δεν βάζουνε και πολέμησαν και στην Κρήτη, αφανίζοντας κυριολεκτικά το επίλεκτο σώμα των Αλεξιπτωτιστών, που ως τότε μόνον νίκες γνώριζε. Ήταν το σώμα που στο Βέλγιο «έβαλε πόδι» στο απόρθητο φρούριο Έμπεν Εμάελ, αχρηστεύοντας και καταστρέφοντάς το, που κατέλαβε από αέρος τη «Διώρυγα του Αλβέρτου», κοντά στο γνωστό μας Μάαστριχτ, και κυρίευσε «εν μια νυκτί», αμαχητί, χωρίς να τους πάρουν πρέφα, το Άμστερνταμ, το Ρότερνταμ και άλλες ολλανδικές πόλεις. Ξύπνησαν το πρωί οι Ολλανδοί –που κι αυτοί μας βρίζουν τώρα– και είδαν τους γερμανούς αλεξιπτωτιστές να βολτάρουν αμέριμνοι στους δρόμους τους – ίσως να καμάκωναν και γκόμενες. Κι ήρθαν τα «Κρητικάτσια» με τους γκράδες να τους κόψουν τον τσαμπουκά και να τους μεταμορφώσουν από αλεξιπτωτιστές σε… πεζοπόρα τμήματα. Μετά τη μάχη της Κρήτης, ούτε σε παρελάσεις πια δεν εμφανίστηκαν.

Μπορεί να λησμονούν οι Έλληνες, οι Γερμανοί όμως θυμούνται. Πώς να ξεχάσουν τους δύο αμούστακους νεαρούς που σκαρφάλωσαν στον βράχο της Ακρόπολης και κατέβασαν την τροπαιούχο πολεμική τους σημαία με τη σβάστικα; Ξεχνιέται ποτέ πως αυτοί οι άξεστοι Έλληνες τους πολεμούσαν όπου τους συναντούσαν; Πως δεν τους άφηναν σε χλωρό κλαρί να ξαποστάσουν, από τα βουνά και τα λαγκάδια του τόπου μας μέχρι τη… λάγνα Αφρική; Μπορούν να συγχωρήσουν ποτέ τους Έλληνες αφού ήταν ο μόνος λαός σε όλη την Ευρώπη που δεν τους έδωσε ούτε έναν, αριθμητικά «1», εθελοντή να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο, όταν ακόμη και πολλοί Ρώσοι συντάχθηκαν και πολέμησαν μαζί τους; Ούτε την «πολιτική επιστράτευση», που μετά τον ξεσηκωμό του λαού ανακάλεσαν, ούτε τις γενικές απεργίες, τις μοναδικές που έγιναν σε όλες τις κατεχόμενες ή φιλικές τους χώρες, μπορούν να ξεχάσουν.

Και επιτέλους ας γνωριστούμε για να μην μπερδευόμαστε. Στην Ελλάδα δεν επιτέθηκαν «ναζί». Ούτε οι «γερμανοί ναζί» προκάλεσαν τα δεινά μας, όπως μας αρέσει να λέμε και να τους διαχωρίζουμε σε κακούς και «αθώους», χαρίζοντάς τους συχωροχάρτια. Εχθροί μας, εισβολείς, κατακτητές και δυνάστες μας ήσαν ατόφιοι και καθαρόαιμοι Γερμανοί. Αυτοί που πάντα πρεσβεύουν πως πρέπει να τιμωρηθούν οι Έλληνες.

Ναι. Να τιμωρηθούν! Αφού από αρχαιοτάτων χρόνων είναι αγύριστα κεφάλια…