Τι λέει και τι δεν λέει η ΛΑΡΚΟ
«1. Το έργο της διακίνησης της σκουριάς των ηλεκτροκαμίνων επί 24ώρου βάσεως αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου.
2. Η ΛΑΡΚΟ έχει στην κατοχή της δύο αυτοκινούμενες φορτηγίδες, τις οποίες χρησιμοποιούσε στο παρελθόν για την πραγματοποίηση του παραπάνω έργου (ουδέποτε είχε θυγατρικές εταιρείες).
3. Τον Οκτώβριο του 2005, κατόπιν διαγωνισμού που δημοσιεύθηκε στον ημερήσιο Τύπο, ανέθεσε εργολαβικά στον μειοδότη του διαγωνισμού τη διακίνηση της σκουριάς έναντι τιμήματος επί της μεταφερόμενης ποσότητας (ευρώ/τόνο). Συνεπώς, η επάνδρωση των φορτηγίδων, η περίσσεια ή μη προσωπικού (αν υπήρχε) και ο τρόπος λειτουργίας αφορούσαν αποκλειστικά τον εργολάβο και όχι τη ΛΑΡΚΟ, η οποία πλήρωνε μόνο για τη μεταφερόμενη ποσότητα.
4. Το 2008, λόγω προβλημάτων λειτουργίας των φορτηγίδων (η παλαιότητά τους υπερβαίνει τα 40 και 38 έτη αντίστοιχα), έπειτα από νέο διαγωνισμό η ΛΑΡΚΟ ανέθεσε σε άλλον εργολάβο (μειοδότη του νέου διαγωνισμού) το έργο της μεταφοράς σκουριάς με δικά του μέσα. Οι δύο φορτηγίδες, ως εκ τούτου, παροπλίστηκαν.
5. Τον Απρίλιο 2011 το ΔΣ της ΛΑΡΚΟ αποφάσισε την εκποίηση των φορτηγίδων και προς τούτο διενεργήθηκε πλειοδοτικός διαγωνισμός, που επίσης δημοσιεύθηκε στον ημερήσιο Τύπο.
6. Στην επιτροπή του παραπάνω διαγωνισμού στάλθηκε επιστολή από ιδιώτη, ο οποίος ζητούσε να του μεταβιβασθούν άνευ τιμήματος (!) οι φορτηγίδες και, αφού τις επισκευάσει, να του ανατεθεί (!) το έργο της μεταφοράς της σκουριάς έναντι συγκεκριμένου τιμήματος.
7. Καθίσταται προφανές ότι τέτοιου είδους προτάσεις (απευθείας αναθέσεις χωρίς συμμετοχή στους δημοσιευμένους διαγωνισμούς και από άτομα που δεν παρέχουν εγγύηση για τη δυνατότητα πραγματοποίησης του έργου) στερούνται κάθε σοβαρότητας. Παντελώς αστήρικτοι, ως εκ τούτου, είναι και οι υποθετικοί υπολογισμοί κόστους – απώλειας χρημάτων.
Η ΛΑΡΚΟ, με γνώμονα πάντα τον αρτιότερο και οικονομικότερο τρόπο πραγματοποίησης κάθε έργου, επιλέγει με αυστηρά και δίκαια κριτήρια τους συνεργάτες της, μέσω διαγωνισμών που δημοσιεύονται στον ημερήσιο Τύπο και πάντα με γνώμονα την επίτευξη του καλύτερου αποτελέσματος για την ίδια την εταιρεία και τους εργαζομένους της».
Τι δεν λένε…
Δυστυχώς για τον κ. Μπαράκο, τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα λέει:
1) Κατ’ αρχάς τι απέγινε ο διαγωνισμός για την εκποίηση των δύο φορτηγίδων; Εκποιήθηκαν; Κι αν ναι, έναντι ποίου τιμήματος; Αν όχι, γιατί; Και ποια είναι η ζημιά της ΛΑΡΚΟ για ένα περιουσιακό στοιχείο που απαξιώνεται; Οι φορτηγίδες, πάντως, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να «δουλεύουν» σύμφωνα με την πρόταση ιδιώτη που είχατε, ο οποίος αναλάμβανε να τις «δεξαμενίσει», εξασφαλίζοντας νέα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας. Και να σημειωθεί ότι ο εν λόγω ιδιώτης δεν ζήτησε ποτέ του κυριότητα των δύο φορτηγίδων. Μόνο τη χρήση ζητούσε.
2) Πόσοι πήραν μέρος στον διαγωνισμό για τη διακίνηση της σκουριάς; Υπήρξε ανταγωνισμός ή μονοπώλιο;
Τέλος, τα περί ευθύνης ανάθεσης και όχι διαγωνισμού θα ίσχυαν μόνο εάν η τιμή που καταβάλλει η ΛΑΡΚΟ ήταν παραπλήσια. Όταν όμως η εταιρεία θα πληρώνει 30% περίπου λιγότερο ναύλο, τότε τα περί ανάθεσης είναι θεωρία επισκόπου και καρδιά μυλωνά, ίσως και ύποπτα. Το ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ γι’ αυτούς κόστος δεν είναι υποθετικό. Ας προσκομίσουν τι πληρώνουν σήμερα, για να αποδειχθεί ποιοι μιλούν υποθετικά και ποιοι πραγματικά. Όσον αφορά τη μη παροχή εγγυήσεων, δεν ήταν εγγύηση ότι ο καταθέτης της πρότασης ιδιώτης θα κατέβαλε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τις επισκευές και την αξιοπλοΐα των φορτηγίδων 1 και 2; Αν είχατε απορίες, κ. Μπαράκο, γιατί δεν τον καλέσατε για διευκρινίσεις; Μήπως γιατί θα αποδεικνυόταν συμφερότερη για τη ΛΑΡΚΟ η πρόταση και θα χάλαγε τη σούπα σε κάποιους; Τώρα, πάντως, είναι σίγουρο ότι ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης θα διερευνήσει όλες τις συνεργασίες και έτσι θα διαπιστωθεί αν πράγματι έχει διασφαλιστεί το συμφέρον της ΛΑΡΚΟ.