ΜΑΤΑΙΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ;

Η Μεγάλη Εβδομάδα αγαπήθηκε από τους πιστούς, γιατί απεικονίζει τη δυναμική τής εξέλιξης και τον αγώνα του Χριστού ενάντια στο κατεστημένο. Τη Μεγάλη Δευτέρα θα ακουστεί το δριμύτατο «κατηγορώ» ενάντια στο κατεστημένο τής εποχής: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές». Και ο Χριστός δεν περιορίστηκε στις κατηγορίες εναντίον του κατεστημένου, αλλά σε όλη τη ζωή του αγωνίστηκε για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δικαίου και πρόνοιας προς τους πάσχοντες. Η σημερινή κατάσταση προσφέρεται για μια υπόμνηση των κοινωνικών αγώνων του Χριστού, που τελικά κατέληξαν στον σταυρικό Του θάνατο.

Όμως η σημερινή κατάσταση αποτελεί και μια πιστή αντιγραφή και εικόνα της κατάστασης που κυριαρχούσε τον καιρό εκείνο. Σήμερα κυριαρχεί στον πλανήτη όχι μόνο η αδικία και η ανυπαρξία του κράτους, αλλά και η φτώχεια. Και θα θέλαμε ειδικά να ασχοληθούμε με αυτό το φαινόμενο που θεριεύει σε περιόδους όπου το κατεστημένο αποκτά τεράστια δύναμη και προκαθορίζει τις τύχες της κοινωνίας. Το 2000 έγινε η παγκόσμια διάσκεψη στην Κοπεγχάγη, προκειμένου να προσδιοριστούν και να κατοχυρωθούν τα «δικαιώματα του φτωχού» ως αναπόσπαστο μέρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποτέλεσμα αυτής της διάσκεψης ήταν να διαμορφωθεί το Σχέδιο Κατευθυντήριων Αρχών για την Καταπολέμηση της Φτώχειας (Κοπεγχάγη 2000). Η λίστα με τα δικαιώματα του φτωχού θα έπρεπε να αποτελεί την κατευθυντήρια οδηγία και για την εφαρμογή της πρόνοιας του κράτους υπέρ των δεινοπαθούντων πολιτών του. Τα κράτη οφείλουν να ικανοποιούν τα παρακάτω δικαιώματα του φτωχού, σύμφωνα με τα όσα υιοθέτησε η απόφαση της Κοπεγχάγης:

α) Δικαίωμα στη σίτιση, δηλαδή στη διατροφή, τουλάχιστον προς ικανοποίηση των βασικών επισιτιστικών αναγκών,

β) Ελεύθερη πρόσβαση δωρεάν στο σύστημα υγείας για την παροχή ιατρικής, φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης,

γ) Δικαίωμα στη στέγαση με την παροχή ειδικών χώρων εκ μέρους του κράτους,

δ) Δικαίωμα σε καθαρό πόσιμο νερό για την προστασία της υγείας,

ε) Ελεύθερη και αδάπανη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης,

στ) Δικαίωμα στην απασχόληση με την συνδρομή και του κράτους και τέλος

ζ) Ελεύθερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη και ίση απολύτως μεταχείριση με τους πλουσίους.

Αυτά είναι τα δικαιώματα του φτωχού, που για την κατοχύρωση τους και τον σεβασμό τους απαιτείται η δραστική παρέμβαση του κράτους και η εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής, που να ικανοποιεί το σύνολο των παραπάνω δικαιωμάτων για την ανακούφιση των φτωχών πολιτών. Δυστυχώς αυτά τα δικαιώματα δεν υιοθετήθηκαν ποτέ με αποτέλεσμα αντί για καταπολέμηση της φτώχειας, να έχουμε την επέκταση της σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Ακόμη και στη μητρόπολη του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, τα ποσοστά της φτώχειας είναι πάρα πολύ υψηλά. Και τώρα, με τα προγράμματα λιτότητας και τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας, η φτώχεια εξαπλώνεται ραγδαία σχεδόν σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, όπως είναι τα κράτη της Βόρειας Ευρώπης. Στην Ελλάδα την τελευταία διετία, με τα προγράμματα λιτότητας που εφάρμοσε η κυβέρνηση με υπόδειξη και πίεση της «τρόικας», η φτώχεια εξαπλώνεται περίπου στο 1/3 του πληθυσμού, με τάσεις περαιτέρω ενίσχυσής της εάν εξακολουθήσει η εφαρμογή των αποτυχημένων συνταγών της «τρόικας».

Το πιο ενδιαφέρον στις προτάσεις που έγιναν στη συγκέντρωση της Κοπεγχάγης είναι ότι πολλές βασίστηκαν στο παράδειγμα, στις παραβολές και στα όσα ο Χριστός δίδαξε, προκειμένου να καθορίσει τη συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι στη φτώχεια.

Για παράδειγμα, αναφέρουμε ότι το δικαίωμα σίτισης και διατροφής προκύπτει από τη παραβολή του ασώτου υιού. Και το δικαίωμα υγείας από τη θεραπεία των 10 λεπρών. Βλέπουμε λοιπόν ότι 2.000 χρόνια η ζωή και οι πράξεις του Χριστού βρίσκουν απήχηση και σφραγίζουν τις κοινωνικές εξελίξεις. Αυτήν τη συμμετοχή στη δυναμική εξέλιξη της κοινωνίας πρέπει να τιμά ο λαός αυτήν την εβδομάδα. Σήμερα που η φτώχεια έχει επεκταθεί και συνεχώς θα επεκτείνεται με τη συμπεριφορά του κατεστημένου και του κράτους των τραπεζιτών και των απατεώνων της χρηματοπιστωτικής αγοράς, οι ιθύνοντες έχουν υποχρέωση να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε αυτή η διακήρυξη των δικαιωμάτων του φτωχού να υιοθετηθεί και να αποτελέσει κατευθυντήρια οδηγία για την ανασύσταση, επί νέων βάσεων πλέον, της κοινωνικής πολιτικής του κράτους.

Δυστυχώς όμως οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί που κυβερνούν σήμερα αγνοούν παντελώς τα συμπεράσματα της Κοπεγχάγης και καταδικάζουν τους λαούς στη φτώχεια. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να αναδειχθούν οι πλούσιοι και να γίνουν πλουσιότεροι, κάποιοι άλλοι πρέπει να καταδικαστούν σε στερήσεις. Κοιτάξτε τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Η χώρα μας κάθε άλλο παρά φτωχή είναι. Και όμως ο πληθυσμός της καταδικάζεται στη φτώχεια, γιατί κάποιοι άλλοι (όπως οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και τα πλούσια κράτη της Βόρειας Ευρώπης) πρόλαβαν να απομυζήσουν τον ιδρώτα και τον κόπο των ελλήνων εργαζομένων, ασκώντας μια παράνομη και ανήθικη τιμολογική πολιτική των προϊόντων τους που εισάγονταν στην Ελλάδα.

Έτσι κατάφεραν και με τα επικοινωνιακά τρικ και με τις διαφημίσεις στα ΜΜΕ την υπερκατανάλωση των υπερτιμολογημένων εισαγομένων προϊόντων. Έτσι φτάσαμε στην υπερχρέωση της χώρας μας και στη λήψη αυτών των σκληρών μέτρων που βιώνουμε σήμερα και όλων όσων θα ακολουθήσουν. Και όλα αυτά καμουφλάρονται με τις (δήθεν) προσπάθειες για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης, η οποία κατέστρεψε τα προστατευτικά τείχη των ασθενών οικονομιών, για να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα τα προϊόντα των πολυεθνικών εταιρειών σε όλες τις αγορές του κόσμου χωρίς κανένα εμπόδιο, τώρα κόπτονται για την ανταγωνιστικότητα τάχα, ενώ στην πραγματικότητα επιδιώκουν να καταστήσουν όλα τα κράτη ένα απέραντο φτωχοκομείο.

Δυστυχώς οι έλληνες πολιτικοί, είτε από διαπλοκή είτε από ευρωλατρία, φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Και αυτό ισχύει για το ακροδεξιό ΠΑΣΟΚ μέχρι και το κεντροαριστερό ΔΗΜΑΡ. Ο κ. Σαμαράς, για να ξεκινήσουμε από τον αρχηγό του μεγαλυτέρου κόμματος, σε συνέντευξή του της περασμένης Κυριακής, δηλώνει με έμφαση και κάνει έκκληση στον λαό: «Λύστε μου τα χέρια για να κυβερνήσω την Ελλάδα». Φυσικά, εννοεί να ψηφίσει ο λαός στις προσεχείς εκλογές τη ΝΔ και να της δώσει αυτοδυναμία.

Αλλά πρέπει να υπενθυμίσουμε στον κ. Σαμαρά ότι τα χέρια του τα έδεσε μόνος του, υπογράφοντας τις δύο γνωστές επιστολές του προς την «τρόικα». Και παμψηφία να πάρει στις εκλογές, κανένας δεν μπορεί να τον λυτρώσει από το ατόπημα αυτό. Και να μη μας πει ότι θα χρεοκοπούσαμε αν δεν υπέγραφε. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει όταν θα έχει πλέον υπερχρεωθεί στην «τρόικα». Για να μπορέσουν οι φίλοι, σύμμαχοι και συνεταίροι μας να κατακτήσουν όλες τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Μόνο εάν καταφέρει ο πρόεδρος της ΝΔ να οικοδομήσει καινούργιες διεθνείς σχέσεις, θα μπορέσει να καταπολεμήσει τη φτώχεια που αναπόφευκτα έρχεται στην Ελλάδα. Η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του ευρωζωνικού Νότου, έχουν επιλεγεί για στηρίγματα του ευρώ. Και η λιτότητα στην οποία έχουν καταδικαστεί είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας να στηριχτεί το ευρώ. Το πρόβλημα είναι μέχρι πού θα φτάσει αυτή η λιτότητα και πόσο θα επεκταθεί η φτώχεια σε όλη την περιοχή του Νότου. Οι λαοί οφείλουν σ’ αυτήν την επίθεση που δέχονται να ακολουθήσουν μια αμυντική πολιτική.

Και καθόσον αφορά τους έλληνες ψηφοφόρους να προσπαθήσουν με κάθε μέσο να εξαφανίσουν από την πολιτική σκηνή της Ελλάδος τους διαπλεκόμενους, τους ευρωλάτρες, τους Μνημονιάκηδες και τους καταχραστές της δημόσιας περιουσίας.

Η συμπεριφορά τους την τελευταία διετία απέδειξε ότι δεν είναι σε θέση να εκπροσωπούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Απόδειξη όχι μόνο η στάση τους απέναντι στις συνεχείς μειώσεις των αποδοχών των εργαζομένων και των συνταξιούχων, και στην επιβολή πρόσθετων και αβάσταχτων φορολογικών βαρών, αλλά και η συμπεριφορά τους μέσα στη Βουλή αυτές τις μέρες που βρίσκεται στο τέλος του βίου της, με την υποβολή και ψήφιση εκατοντάδων τροπολογιών για την ικανοποίηση ρουσφετολογικών απαιτήσεων.

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι το πολιτικό και ηθικό επίπεδο της σημερινής Βουλής είναι εντελώς απαράδεκτο. Και επειδή από τη Βουλή προέρχεται και η κυβέρνηση, το ίδιο πρέπει να λεχθεί και για τις κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι και τη σημερινή. Τώρα που θα αρχίσουν τα παλιά και νέα κόμματα να εκθέτουν στον ελληνικό λαό τα προγράμματά τους, θα πολλαπλασιαστούν τα φαινόμενα των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα.

Θα αρχίσει ο βομβαρδισμός του έλληνα ψηφοφόρου από μύριες όσες υποσχέσεις για «ακόμη καλύτερες μέρες». Θα πρέπει λοιπόν ο σοφός ρωμιός να αποφασίσει γύρω από την αξιοπιστία και την ηθική υπόσταση αυτών που θα διεκδικήσουν την ψήφο του. Ας προσέξει λοιπόν ο λαός ποιους θα τιμήσει με την ψήφο του για ένα καλύτερο αύριο.