Θανασίμως ολέθριο!

ΟΣΟ πολιτικώς (και ανθρωπίνως) ανάλγητοι εμφανίζονται κάποιοι μπροστά στη σαφώς καταγγελτική ενέργεια του συνειδητού αυτόχειρος συνταξιούχου, άλλο τόσο επικίνδυνοι τελικά είναι αυτοί που μεταφράζουν με αβάσταχτη ελαφρότητα το τραγικό γεγονός ως αφετηριακή ευκαιρία έως κι ενόπλου αντιμνημονιακής πάλης! Κάτι φυσικά που θα οδηγούσε με μαθηματική βεβαιότητα όχι στην αναίρεση των αδυσωπήτων επιταγών της δανειακής βαναυσότητος, αλλά στην αναπότρεπτη επισώρευση εθνικών ερειπίων. Χωρίς ελπίδες ανανήψεως. Επί των οποίων ελληνικά κατάλοιπα θα θρηνούν.

Να οργιζόμεθα, ναι. Νʼ αγωνιζόμεθα οπωσδήποτε. Νʼ ανθιστάμεθα ασφαλώς. Σταθερά κι έντονα. Προκειμένου να υπάρξει αλλαγή και πλεύσεως και πολιτικών όσον αφορά τους εν πολλοίς ανάλγητους τρόπους κατανομής των ασήκωτων βαρών που μας προέκυψαν. Και μαζί αναίρεση της ταπεινώσεως των Ελλήνων. Που επανοδηγούνται στις οδυνηρότερες εμπειρίες εποχών που νομίζαμε ότι τις έχουμε αφήσει πίσω.

Να οργιζόμεθα. Και να προσδιορίζουμε τους αυτουργούς. Αλλά και νʼ αυτοσκοπούμεθα για ημέτερα λάθη κι έωλες παθογένειες. Γιατί και αναδείξαμε ανικάνους και ανεχθήκαμε διεφθαρμένους. Αλλά ποτέ να μην επιτρέψουμε σε διχαστικά σύνδρομα να οδηγήσουν σʼ εμφυλιοπολεμικές ολισθήσεις. Γιατί αυτό που θα επακολουθήσει θα είναι όχι απλώς τραγικό, αλλά θανασίμως ολέθριο!