Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ
Είναι φοβερή αυτή η κάρτα για να μπούνε δωρεάν δυο άτομα σε ένα θέατρο. Και πόσο στοιχίζει αυτός ο «δωρεάν δρόμος»! Σαράντα ευρώ για τις δυο εισόδους, πολλές φορές και λιγότερα, επειδή υπάρχουν και πιο φτηνά εισιτήρια, χώρια που ο πριν «δύσκολος» θα σου πει και ένα μάτσο «ευχαριστώ» και φεύγοντας θα σε πάει και ως την πόρτα για να σε αποχαιρετήσει και να σου πει «και όταν με ξαναχρειαστείτε, εδώ είμαστε»!
Για δοκιμάστε τώρα, στον ίδιο «δύσκολο», σε όποια αρμοδιότητα αν έχει, θέλετε σε δημόσια υπηρεσία, θέλετε σε τράπεζα, θέλετε και σε κλινική, σε όποια βαθμίδα και αν βρίσκεται, μέχρι και σε διευθυντή και ζητώντας του μια εξυπηρέτηση, να του πασάρεις δύο εικοσάρικα ή ένα τσίλικο πενηντάρικο, λογαριάζοντας με το επιπλέον δεκάρικο και την αγορά ενός προγράμματος και αν δεν δείτε να σηκώνονται όρθιες οι όσες τρίχες έχει στο κεφάλι του, να αναψοκοκκινίζει αφρισμένος και να σας κάνει σούργελο σε επήκοο όλων των παρευρισκομένων φωνάζοντας «για ποιον με περάσατε, κύριε, πάτε να με εξαγοράσετε με ένα πενηντάρικο;» και είναι ικανός να φωνάξει και την αστυνομία για να σας καταγγείλει.
Και όμως πρόκειται για τον ίδιο αποδέκτη και στις δύο περιπτώσεις, μόνο που ενώ στη δεύτερη το πενηντάρικο έχει χάσει την αξία του, ακόμα και αν ήταν πεντακοσάρικο για την όποια εξυπηρέτηση του έχετε ζητήσει, αντίθετα η πρόσκληση για τα δύο άτομα του δίνει άλλη οντότητα και μπαίνοντας στο θέατρο χωρίς εισιτήριο, δίνει την εντύπωση ότι δεν αποκλείεται να είναι του στενού κύκλου της Κάτιας Δανδουλάκη ή κολλητός του Πέτρου Φιλιππίδη που τον έχουν καλέσει στο θέατρο τους…
Θέατρα εκτός και… Αθηνών!
Όμως οι προσκλήσεις, όσο προχωρεί η «κατάσταση πολιορκίας» που βρίσκεται η Αθήνα, έχουν κι αυτές τα προβλήματά τους, που όταν τις δίνεις σε κάποιον, το πρώτο που θα σε ρωτήσει είναι:
– Πού βρίσκεται το θέατρο; Εντός των Αθηνών ή εκτός;
Που σημαίνει αν το θέατρο είναι στην περιοχή που στους δέκα περαστικούς, οι εννέα είναι σκουρόχρωμοι από ασιατικό κράτος και αν η θεατρική σου επίσκεψη γίνεται βράδυ, δεν αποκλείεται όταν τελειώσει η παράσταση και πας να πάρεις το αυτοκίνητό σου, να το βρεις ανοιγμένο και λεηλατημένο, αν δεν σου έχουν αρπάξει και τα λάστιχα όταν τα δούνε ότι δεν είναι και τόσο μεταχειρισμένα. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, τα «εκτός Αθηνών» είναι όσα βρίσκονται στην περιοχή της Πατησίων και των παράδρομών της. Στα θέατρα της οικονομικής αδυναμίας, μετά το κλείσιμο του «Αμφιθεάτρου» του Σπύρου Ευαγγελάτου, του «Απλού» του Ανδρέα Αντύπα, ένα ακόμα παρέδωσε τα όπλα, δηλώνοντας αδυναμία να συνεχίσει τον μάταιο αγώνα, εγκαταλελειμμένο κι αυτό από τις υποτυπώδεις επιχορηγήσεις του υπουργείου Πολιτισμού. Πρόκειται για το θέατρο «Αλκυονίς» στην οδό Ιουλιανού, του Γιώργου Μεσσάλα, ύστερα από μια ανυποχώρητη αφοσίωση στο θέατρο ποιότητας, που δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στα ετήσια έξοδά του, δηλαδή τις 150.000 ευρώ, το πιο μικρό ποσόν που απαιτούσε το δραματολόγιό του, χρησιμοποιώντας πολύ συχνά ηθοποιούς που το ιστορικό τους δεν επέτρεψε να πληρώνονται όσο νέοι ηθοποιοί που μόλις είχαν βγει από τη σχολή. Όπως ο ίδιος επίσης καταγγέλλει, από την οδό Ιουλιανού, μετά τις 6 το βράδυ, δεν περνάει άνθρωπος και τους μόνους που θα δεις είναι ναρκομανείς έτοιμους να χτυπήσουν την ένεση και υπόπτους έτοιμους να διαπράξουν τη «λαχτάρα» τους, έτσι που η κατάσταση να θυμίζει Φαρ Ουέστ και ο μόνος που λείπει πια είναι ένας σερίφης στα μέτρα του Τζον Γουέιν και του Τσαρλς Μπρόνσον για να επιβάλουν λίγη τάξη. Εκεί καταντήσαμε…
Η απάντηση του Βασίλη Βασιλικού
Ο αγαπητός και παλιός μου φίλος, ο Βασίλης Βασιλικός, με την παρρησία που τον διακρίνει πάντα, απαντάει με επιστολή του, αλλά και με προσωπική επικοινωνία που είχα μαζί του, σχετικά με την απόφαση να μην κυκλοφορήσουν σε πανεπιστήμια και διεθνείς πληροφορικούς χώρους τα 15 ιστορικά ντοκιμαντέρ, αναφερόμενα στην ανάπτυξη του πολιτισμού της Αρχαίας Ελλάδας και που είχαν γυριστεί πριν από 20 χρόνια από τον σπουδαίο ντοκιμαντερίστα Κρις Μαρκέρ, με πλήρη την τεράστια χρηματοδότησή τους από το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης. Η αφορμή της απαγόρευσης, όπως το ξαναγράψαμε, έγινε τότε για ένα δυσμενές σχόλιο, που στο κεφάλαιο της αθηναϊκής Δημοκρατίας έθιγε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και που με απόφαση του προέδρου του Ιδρύματος, αείμνηστο Ιωάννη Γεωργάκη, απαγορεύθηκε η κυκλοφορία του, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή που καταθέτει ο Βασίλης Βασιλικός, στον οποίο και αποδίδεται το σχόλιο, δηλαδή:
1ον) Το επίμαχο σχόλιο δεν έγινε από τον Βασίλη Βασιλικό, όπως γράφαμε, αλλά από τον ίδιο τον κατασκευαστή, που αρνήθηκε την αφαίρεσή του, υπερασπίζοντας το πνευματικό του δικαίωμα.
2ον) Ο νέος πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, κ. Αντώνης Παπαδημητρίου, «απελευθέρωσε» ήδη από την 20χρονη «σκλαβιά» τη σπουδαία αυτή σειρά, χωρίς καμία περικοπή και δόθηκε εντολή στο σημερινό πρόεδρο της γαλλικής κινηματογραφικής λέσχης, τον Κώστα Γαβρά, να στείλει τη σειρά των 15 ντοκιμαντέρ στους προορισμούς για τους οποίους και πραγματοποιήθηκαν και τέλος
3ον) Να υπογραμμίσουμε τη σωστή απόφαση του κ. Παπαδημητρίου, που υπό τις παρούσες συνθήκες που η Ελλάδα γίνεται στόχος αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων, σε παγκόσμιες αντιπαραθέσεις παρόμοιες καταθέσεις επιστημονικού επιπέδου, ενισχύουν τον ρόλο της στην ανάπτυξη της πολιτιστικής προσφοράς της.
Να προσθέσουμε ότι το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η προβολή των 15 ντοκιμαντέρ με το γενικό τίτλο που έχουν, δηλαδή «Το ταξίδι της Γλαύκας», από τα κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης.