Μην το βάζεις κάτω…

Το πρώτο του γλέντι ήταν πριν από 25 χρόνια στις Βρύσες, στην περιοχή Αποκόρωνου Χανίων, και αυτό που έχει χαραχτεί στη μνήμη του ήταν το αγκάλιασμα του κόσμου. Το ίδιο αγκάλιασμα επιθυμεί και περιμένει στην πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση, στις 7 Απριλίου, το Σάββατο του Λαζάρου και πάλι στο ίδιο μέρος -όχι τυχαία, καθώς αισθάνεται ότι ξαναγεννιέται- μετά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που είχε στις 12 Δεκεμβρίου του 2010 και τον καθήλωσε για έξι μήνες στο καροτσάκι, ενώ ακόμη και σήμερα βρίσκεται σε στάδιο αποκατάστασης αφού δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως η θεραπεία του!

Ωστόσο, ο Κρητικός τραγουδιστής και δεξιοτέχνης στο λαούτο με δύναμή του την αγάπη του κόσμου επανέρχεται στο τραγούδι, με την ελπίδα ότι αυτή η συνδιαλλαγή κεφιού με το κοινό, αυτή η συναντίληψη χαράς με τους φίλους του θα τον κάνουν να ενταχθεί πιο γρήγορα σ’ αυτό που αγαπάει πάρα πολύ, τη δουλειά του, και θα του δώσει την ώθηση να αρχίζει να περπατά γοργά!

Ο Μανώλης Κονταρός μιλά για την αξία της ίδιας της ζωής, για την κρίση που θα μας κάνει πιο σοφούς, για την επιβεβλημένη συμμετοχή μας σ’ αυτές τις εκλογές, για τον Θεό, τη συγχώρεση, για τη σημασία της υγείας και της οικογένειας, για αλήθειες, που ουσιαστικά είναι αυτές που θα μας κρατήσουν στα δύσκολα, σ’ όσα μας έχουν πέσει πάνω στο κεφάλι και μας έχουν ανατρέψει τη ζωή. Αν διαβάσετε τα όσα πέρασε ο δημοφιλής καλλιτέχνης, ίσως αναθεωρήσετε αυτά που σας φαίνονται βουνό και θα πείτε «Δεν θα το βάλω κάτω», γιατί πολύ απλά… «Η ζωή είναι ωραία»!

// Μανώλη, το πείσμα είναι αυτό που σε δένει με τη ζωή; Η πίστη στον Θεό; Η οικογένεια; Ή μήπως η αγάπη του κόσμου; Λένε ότι η αγάπη είναι η μεγαλύτερη δύναμη της φύσης. Αλήθεια, τι ήταν αυτό που σε σήκωσε στα πόδια σου μετά το σοβαρό τροχαίο που είχες στις 12 Δεκεμβρίου του 2010;

Όλα αυτά που είπατε, έγιναν ένα! Η στήριξη από την οικογένεια, η αληθινή αγάπη των φίλων, η μεγάλη πίστη μου στον Θεό, οι καλοί γιατροί. Αλλά ναι και το πείσμα μου. Αυτό που με ορίζει ως άνδρα είναι η φράση «Δεν το βάζω κάτω»! Έχω ευθύνη προς τα τέσσερα παιδιά μου, γιατί ο ρόλος του πατέρα είναι αυτός που δεν εκπίπτει ποτέ. Μου έλεγαν οι γιατροί στη Γερμανία ότι δεν θα ξαναπερπατήσω. Μου σύστησαν να συζητήσω με ψυχολόγο, να το αποδεχτώ. Δεν το αποδέχτηκα ποτέ! Πέντε μήνες καθηλωμένος στο καροτσάκι με έβλεπα να περπατώ. Έφτιαχνα τη δική μου εικόνα για τον Μανώλη που εγώ ήθελα. Λένε ότι νίκησα τη μοίρα μου, το γραφτό μου. Εγώ δεν ξέρω από πεπρωμένο. Ξέρω ότι τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε μόνοι μας!

// Λένε ότι στη ζωή του ανθρώπου υπάρχουν μικρές μέρες, αλλά και μια μεγάλη μέρα. Μεγάλη μέρα για σένα η 7η Απριλίου 2012, έτσι δεν είναι; Σάββατο του Λαζάρου επανέρχεσαι καλλιτεχνικά. Υπέροχα συμβολικό, αναστάσιμο! Τώρα που ξαναγεννιέσαι, τι ευχές θέλεις να σου δώσουν;

Κατ’ αρχάς ξαναγεννιέμαι στις ρίζες μου. Επιλέγω συνειδητά την Κρήτη, το χωριό μου, τη γη που με έκανε τον άνδρα που είμαι σήμερα. Η Κρήτη είναι η αναφορά και η τιμή μου. Στις 7 Απριλίου, το Σάββατο του Λαζάρου, εκεί όπου πριν από 25 χρόνια έκανα τις πρώτες καλλιτεχνικές μου εμφανίσεις, εκεί όπου ο κόσμος με αγάπησε και με στήριξε, εκεί όπου του τραγούδησα τις πρώτες μαντινάδες και έπαιξα τις πρώτες νότες στο λαούτο μου, εκεί θα ξαναεμφανιστώ. Και εκεί περιμένω για ένα μεγάλο γλέντι όλους τους φίλους μου, για να τους ευχαριστήσω όρθιος! Γιατί το ότι στέκομαι όρθιος και κάνω βήματα χωρίς πατερίτσες δεν είναι μόνο δικό μου κατόρθωμα. Είναι δικό τους κατόρθωμα. Αυτό τους ανήκει! Θα υποκλιθώ σ’ αυτούς και στο μεγαλείο της αγάπης τους, που μέσα στην ατυχία μου αξιώθηκα ως άνθρωπος να γνωρίσω! Μόνο για αυτό, για το χείμαρρο των συναισθημάτων που με έκαναν να νιώσω, νιώθω φοβερά πλούσιος σ’ αυτήν τη ζωή! Είμαι ευγνώμων για αυτήν την προσφορά αγάπης! Θέλω λοιπόν να μου ευχηθούν μόνο υγεία, να τους ευχηθώ μόνο υγεία -γιατί όταν έχεις την υγειά σου, θα δουλέψεις παντού και θα τα καταφέρεις- και να ανταμώνουμε και με τα λίγα και με τα πολλά σε γλέντια και σε χαρές!

// Επειδή πολλοί άνθρωποι, λόγω της οικονομικής κρίσης, βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης και της αυτοκτονίας από τα χρέη, ποια είναι η συμβουλή σου;

Είπαμε… Μόνο ο Θεός ξέρει το πότε θα μας πάρει! Και ο Θεός μάς θέλει αγωνιστές! Το κακό μάς θέλει απελπισμένους και χαίρεται με την απογοήτευσή μας! Λοιπόν όσο ο άνθρωπος έχει υγιές το μυαλό του και το ακονίζει, παίρνει αποφάσεις και πρωτοβουλίες. Άρα δρα. Εγώ από το καροτσάκι μου έπαιρνα καθημερινά αποφάσεις. Μπορεί να μην περπατούσα, αλλά το μυαλό έδινε εντολές ότι θα κάνω αυτό και αυτό για την οικογένειά μου. Μόνο αυτός που δεν σκέφτεται, δεν δρα! Αισιοδοξία λοιπόν και κοιτάμε μπροστά! Είμαστε μαχητές!

// Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη και δη του παραδοσιακού σε καιρούς κρίσης; Να σηκώσει το ηθικό του Έλληνα ή να τον ξυπνήσει όπως έκανε ο Ξυλούρης στα στάδια;

Όσον αφορά το ρόλο του καλλιτέχνη σε καιρούς κρίσης θεωρώ ότι είναι ρόλος… αντίστασης! Ο μουσικός, ο τραγουδιστής οφείλει μέσα από την τέχνη του να κάνει τον κόσμο να αποτινάξει τα προβλήματα, να σηκωθεί και να χορέψει. Μετά από κάθε γλέντι πρέπει ο κόσμος να φεύγει ψυχολογικά αποφορτισμένος και να κάνει με αισιοδοξία το επόμενο βήμα στη ζωή του!

// Ποιο είναι το νόημα της ζωής ή η μεγαλύτερη αλήθεια;

Η αξία της ίδιας της ζωής! Αυτό είναι το θαύμα!

// Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα; Συνεχίζεις να νιώθεις αδιαπραγμάτευτα Έλληνας, παρ’ όλα τα όσα συμβαίνουν;

Βεβαίως! Καταρχήν έχουμε τόσο μεγάλη ιστορία και αυτή θα γίνει η αιτία να μας υπενθυμίσει πόσο δυνατοί είμαστε. Από την εθνική παλιγγενεσία του 1821 μέχρι την προσφυγιά το 1922, από τους ναζί, την πείνα και την κατοχή του 1940 επιβιώσαμε και δώσαμε μαθήματα λεβεντιάς όπως έγινε και στη Μάχη της Κρήτης! Αλλά δώσαμε και αγώνες για δημοκρατία και στη νεότερη ιστορία μας, το ’74. Και αυτό προέρχεται από μια βαθιά παρακαταθήκη αιώνων και πολιτισμού. Δεν είναι η πρώτη κρίση που περνάμε σαν έθνος, έχουμε περάσει και πιο δύσκολα και αντεπεξήλθαμε! Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας, γιατί είμαστε ένας έξυπνος λαός, φιλότιμος, φιλόξενος, με βαθιά πίστη, αντοχή στον πόνο και θα συνεχίζω να είμαι περήφανος!

// Μετά τη μεταπολίτευση, το Μνημόνιο και όσα αυτό έφερε άλλαξε το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Δέκα κόμματα θα μπουν στη Βουλή σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Πώς το βλέπεις αυτό; Ο δικομματισμός αποδυναμώνεται. Ενισχύει αυτό τη δημοκρατία μας;

Το βλέπω θετικά. Ο Έλληνας ξεφεύγει πλέον από τα κομματικά καλούπια και τις ρουσφετολογικές δεσμεύσεις και βλέπει τα πράγματα ρεαλιστικά. Εδώ που φτάσαμε, το πρώτο μας μέλημα είναι η εθνική κυριαρχία, η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και το μέλλον των παιδιών μας που διακυβεύεται με ένα νέο κύμα μετανάστευσης. Κατ’ αρχάς το βλέπω πολύ θετικό ότι θα γίνουν εκλογές και ότι ο λαός θα εκφραστεί όπως εκείνος επιθυμεί. Γιατί σε περίπτωση που οι ξένοι με «περίεργους τρόπους» εμπόδιζαν τις εκλογές θα έθρεφαν στην Ελλάδα, και στην Ευρώπη εν γένει, το φάντασμα της δικτατορίας και αυτό είναι πιο επίφοβο από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία.

// Πώς νιώθεις όταν βλέπεις αυτούς που έριξαν το καράβι στην ξέρα να θέλουν να μας το παίξουν ξανά καπετάνιοι και σωτήρες;

Ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε πολιτικός έχει το δικαίωμα να διεκδικεί το οτιδήποτε επιθυμεί. Δημοκρατία έχουμε. Το θέμα είναι εμείς τι θα του δώσουμε… Εμείς πώς θα ψηφίσουμε. Γιατί σ’ αυτές τις εκλογές πρέπει όλοι να ψηφίσουμε. Γιατί δεν μπορούν να ευνοούνται οι αριθμοί και να πεθαίνουν οι άνθρωποι!

// Η κρίση είναι το διαβατήριο για μια νέα φάση ζωής, πιο ουσιαστική; Πώς μπορούμε να το πάρουμε απόφαση ότι θα ζούμε με τα απαραίτητα;

Κάθε δοκιμασία στη ζωή είναι ένα μάθημα, που σε κάνει πιο σοφό. Μέσα από τον πόνο ωριμάζει ο άνθρωπος και ένας λαός γιατί εκεί λογαριάζει τις αντοχές του και σέβεται τις πραγματικές αξίες της ζωής. Αυτό σας το λέω ορμώμενος και από την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας μου. Κάναμε όμως και πολλές σπατάλες τα τελευταία χρόνια. Καιρός είναι λοιπόν να ξαναγυρίσουμε σε βασικές αξίες που η κατανάλωση μας είχε κάνει να ξεχάσουμε, χωρίς να γίνουμε και ουσιαστικά πιο ευτυχισμένοι. Θα βγούμε νικητές. Θα βρούμε τρόπους για ανάπτυξη. Οι Έλληνες είναι πολυμήχανοι, είμαι αισιόδοξος! Θα το ξεπεράσουμε και αυτό.

// Ως γονιός τεσσάρων παιδιών, νιώθεις ότι τα όνειρά τους πέφτουν πάνω σε τοίχους;

Τα παιδιά μου είναι μικρά, πάνε στο Γυμνάσιο και στο Δημοτικό, αλλά από τώρα τους λέω ότι η ζωή δεν είναι καλοπέραση. Ποιος είπε ότι η ζωή είναι μόνο απόλαυση; Η ζωή είναι αγώνας, δημιουργία, αλλά είναι και χαρά, είναι και έρωτας. Βασικά είναι ένα ταξίδι εμπειριών. Για να βγάλουν εις πέρας το ταξίδι πρέπει να γίνουν δυνατοί, να παλεύουν τη ζωή, να μη φοβούνται. Και πώς γίνεται αυτό; Με πολλά εφόδια! Με γνώσεις, με αξίες. Η γνώση είναι δύναμη. Από το πώς καλλιεργούμε τη γη μέχρι την επιστήμη που διαλέγουμε για να σπουδάσουμε! Όχι κατά βάση για να ζήσουμε από αυτήν, αλλά για να καλλιεργηθούμε, να μαζέψουμε εφόδια.

// Πήγες πρόσφατα στο Άγιο Όρος… Αλλά και τον Δεκέμβρη που μας πέρασε πραγματοποίησες το τάμα σου προς τον προστάτη σου, τον Άγιο Σπυρίδωνα, που πιστεύεις ότι σε έσωσε από το τροχαίο.

Ανήμερα της εορτής, στις 12 Δεκέμβρη, έκανες όρθιος τα θυρανοίξια της εκκλησίας του στην αυλή του σπιτιού σου. Ο Θεός πώς μοιάζει;
Ύψιστη αλήθεια! Αλλά ωφελεί να το περιγράψω; Δεν ωφελεί. Πάντως, επειδή αναφερθήκατε στο τάμα που έκανα ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να πιστεύει στον Θεό, να εκδηλώνει το σεβασμό και την αγάπη του. Δεν τον δωροδοκεί κάνοντας ένα τάμα. Τον ευγνωμονεί, τον ευχαριστεί.

// Έχεις συγχωρέσει αυτόν που σε χτύπησε;

Πιστεύω ότι δεν το έκανε επίτηδες. Αν και όταν τρέχεις σαν βολίδα, για μένα είσαι επικίνδυνος, γιατί απλά δεν βλέπεις, ούτε προλαβαίνεις να αντιδράσεις. Είναι τρελό να είσαι σταματημένος με αλάρμ όπως ήμουν εγώ και να έρχεται κάποιος και να πέφτει από πίσω σου με τρομερή ταχύτητα. Ξέρετε τι με πείραζε μέχρι πρότινος; Η στάση που έχει κρατήσει. Δεν με έχει πάρει ένα τηλέφωνο. Θεωρώ ότι δεν έχει καταλάβει ακόμη τη ζημιά που έχει κάνει σ’ έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε για να δημιουργήσει μια πολύτεκνη οικογένεια. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που δεν θέλω να κουβαλάω βαρίδια πάνω μου, θέλω να κοιτάω μπροστά. Γι’ αυτό και τον έχω συγχωρέσει. Αν δεν τον συγχωρούσα θα ήταν ένα μεγάλο εμπόδιο για μένα, που δεν θα μ’ άφηνε να προχωρήσω. Θα ήμουν εκεί εγκλωβισμένος στο γιατί. Εγώ ήθελα να ξεφύγω. Με τη συγχώρεση λυτρώθηκα. Απλά προσεύχομαι για αυτόν. Για να καταλάβει, να ταπεινωθεί και να μετανιώσει.

// Σε ποιο πράγμα πρόδωσες τον εαυτό σου και το έχεις μετανιώσει;

Έχω κάνει λάθη, τα λάθη είναι δώρα, γιατί μαθαίνεις από αυτά, αλλά δεν έχω προδώσει τις αρχές μου.

// Τι θεωρείς σημαντικό στους φίλους σου;

Να είναι αληθινοί. Είμαι πολύ τυχερός γιατί στην περιπέτειά μου 730 φίλοι ταξίδεψαν από την Ελλάδα στην Ορθοπεδική Κλινική της Χαϊδελβέργης για να με δουν και αυτό μου έδωσε κουράγιο… Συνολικά πάνω από 1.000 άτομα μαζί με τους ομογενείς με επισκέφτηκαν. Γι’ αυτό και τα τραγούδια που έγραψα στη διάρκεια της παραμονής μου στην κλινική ήταν όλα αισιόδοξα. Στα θυρανοίξια της εκκλησίας στην αυλή του σπιτιού μου ήταν πάνω από 1.000 άτομα. Μετά ακολούθησε και γλέντι! Γι’ αυτό και το νέο μου c.d. που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι είναι επηρεασμένο από τους φίλους μου.

// Ένας φίλος που σου στάθηκε πολύ στην περιπέτειά σου, σαν φύλακας-άγγελος θα λέγαμε, ήταν ο κουμπάρος σου, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης, ο νονός της μικρής σου κόρης, της Ελένης… Σε συγκίνησε η δοτικότητα, η ανθρωπιά αυτού του ισχυρού άνδρα;

Για μένα ο Βαγγέλης μου στάθηκε ως αδερφός μου! Για μένα είναι αδερφός μου. Και αυτό τα λέει όλα. Τον ευχαριστώ και θα τον ευχαριστώ όσο ζω από τα βάθη της καρδιάς μου. Μετά το τροχαίο επακολούθησαν δυο εγχειρήσεις σε καρδιά και σπονδυλική στήλη. Ο Βαγγέλης ήταν εκεί για όλα. Ο Βαγγέλης ήταν δίπλα μου από την αρχή και μου έδινε ελπίδα! Θα κάνουμε τα πάντα μου είπε! Και τα έκανε!

// Πότε έκλαψες για τελευταία φορά;

Το τελευταίο διάστημα έχω κλάψει πολλές φορές. Άλλοτε από χαρά, άλλοτε από λύπη, άλλοτε από θυμό, άλλοτε από αγώνα, άλλοτε από ευγνωμοσύνη… Γιατί σας έχουν πει ότι οι Κρητικοί δεν κλαίνε; Έρχονταν φίλοι και με έβλεπαν από το τζάμι της εντατικής. Τους σήκωνα το χέρι και τους χαιρετούσα. Γυρνούσα μετά το πρόσωπο και έκλαιγα για να μη με δουν. Και τα σίδερα όμως λυγίζουν. Εδώ ο ίδιος ο Χριστός είπε πριν από τη σύλληψή Του και τη Σταύρωση στον πατέρα του, αν ήταν δυνατόν να μην πιει το ποτήρι αυτό και μετά είπε συγχώρεσέ με, ας γίνει το θέλημά Σου. Είμαστε άνθρωποι, άρα τρωτοί και ευάλωτοι. Θνητοί!

// Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;

Μου έχουν δώσει πολλές συμβουλές και η κάθε μία είχε την αξία της. Αλλά τη μεγαλύτερη συμβουλή μού την έδωσε ο πατέρας μου και αυτή ήταν «για να έχεις μια ήρεμη ζωή και να κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια να σέβεσαι τους άλλους όπως και εσύ θα ήθελες να σέβονται εσένα».

// Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος για τη διασημότητα;

Είναι πολύ σημαντικό να σε αναγνωρίζουν, αλλά το σπουδαιότερο είναι να σε εκτιμούν.

// Σ’ ευχαριστώ και εύχομαι Καλή Ανάσταση για σένα και την οικογένειά σου.

Να είστε καλά. Καλό Πάσχα σ’ όλους, με υγεία. Εύχομαι ανάσταση ψυχών και σωμάτων για όλον τον κόσμο! Και να θυμάστε «Η ζωή είναι ωραία!».