Με απλές εξουσιοδοτήσεις ξεπουλάει την περιουσία του το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
Το χειρότερο απ’ όλα όμως, όπως αποκαλύπτουμε σήμερα, είναι πως οι μεταβιβάσεις των ακινήτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων γίνονται με απλά πληρεξούσια ή με μια απλή εντολή του Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου προς τον εκάστοτε υποθηκοφύλακα!
Χαρακτηριστικό είναι το έγγραφο που δημοσιεύουμε, το οποίο αποκαλύπτει πως έκταση 59.738 τ.μ. στη Βηθλεέμ άλλαξε πέρυσι χέρια μ’ ένα τέτοιο έγγραφο. Εξάλλου, ύποπτη παραμένει η τακτική του Πατριαρχείου να μην επιχειρεί την καταγραφή της περιουσίας του, με αποτέλεσμα να εμπλέκεται σε δικαστικές περιπέτειες με διάφορους «δήθεν» διεκδικητές, οι οποίοι τελικά το υποχρεώνουν να συμβιβάζεται και να χάνει διαρκώς εκτάσεις! Εντελώς… τυχαία οι «διεκδικητές» είναι μουσουλμάνοι δικηγόροι που ενεργούν για λογαριασμό ισραηλινών πελατών τους. Επίσης εντελώς… τυχαία, οι εκτάσεις αυτές βρίσκονται στη Βηθλεέμ, όπου το Ισραήλ επιδιώκει να διευρύνει την περιουσία, του μια και τα εδάφη εκεί είναι σχεδόν… μοιρασμένα!
Να σημειώσουμε ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι ο τρίτος μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ και το Ισραήλ επιδιώκει να την… εξαγοράσει, για να ενισχύσει την κυριαρχία του στην πόλη. Ο Ειρηναίος, από την πρώτη στιγμή της εκλογής του, ως Πατριάρχης είχε προχωρήσει στη σύσταση επιτροπής η οποία είχε αποκλειστικό αντικείμενο την καταγραφή της περιουσίας του Πατριαρχείου. Με την αντικατάστασή του η Επιτροπή αυτή διαλύθηκε και φυσικά η καταγραφή της περιουσίας έμεινε στον… αέρα! Έτσι «άνοιξε» η όρεξη των Ισραηλινών, που ενδεχομένως είχαν προσυμφωνήσει με κύκλους του Πατριαρχείου να «μαζέψουν» τμήματα της περιουσίας του, και ξεκίνησαν ένα… όργιο εξαγοράς πατριαρχικών εκτάσεων, είτε με κανονική αγορά είτε με τη μέθοδο των… αμφισβητήσεων και των συμβιβασμών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο βέβαια ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από την ώρα που το Ισραήλ αναγνώρισε ως Πατριάρχη Ιεροσολύμων τον Θεόφιλο…
Εδώ είναι χρήσιμο να τεθούν κάποια ερωτήματα, τα οποία έχουν ξεχωριστή σημασία, γιατί αποκαλύπτουν πως υπάρχει οργανωμένο σχέδιο για την «αφαίμαξη» της περιουσίας του Πατριαρχείου. Συγκεκριμένα:
• Ποιος έχει την αρμοδιότητα να πουλά ή να αγοράζει εκτάσεις για λογαριασμό του Πατριαρχείου; Σύμφωνα με τους κανονισμούς, μόνο η Σύνοδος. Γιατί όμως στο έγγραφο που δημοσιεύουμε η Σύνοδος δεν φαίνεται πουθενά και διενεργούν όλες τις διαδικασίες ο Αρχιγραμματέας κι ένας απλός ιερωμένος, που ενεργεί βάσει πληρεξουσίου που δεν το υπογράφει η Σύνοδος, αλλά μόνο ο Πατριάρχης;
Να σημειώσουμε ότι ο ιερωμένος εξουσιοδοτήθηκε να μεταβιβάσει έκταση 60 περίπου στρεμμάτων στη Βηθλεέμ από μια μεγαλύτερη επιφάνεια γης που καλύπτει πάνω από 230 στρέμματα! Μάλλον, δηλαδή, έχουν βάλει σκοπό στο Πατριαρχείο να την… ξεφορτωθούν όλη στο μέλλον…
• Γιατί το Πατριαρχείο, αφού έχει φτάσει στο Εφετείο τη διαφορά του με τους εκάστοτε διεκδικητές, ξαφνικά υπαναχωρεί και συναινεί να πάρουν κι αυτοί μέρος των διεκδικούμενων εκτάσεων; Γιατί απεμπολεί τόσο εύκολα τα δικαιώματά του; Και γιατί στους διακανονισμούς που κάνουν κομπάζουν ότι οι διεκδικητές δεσμεύονται πως δεν θα εγείρουν άλλες αξιώσεις επί των εκτάσεων που διεκδικούσαν; Μα γιατί να εγείρουν αξιώσεις, αφού τις εκτάσεις που διεκδικούσαν μέχρι ενός σημείου τις παίρνουν; Άρα δεν πρόκειται για συμβιβασμούς, αλλά ουσιαστικά για παραχωρήσεις περιουσιακών στοιχείων του Πατριαρχείου, και μάλιστα χωρίς κανένα πρόδηλο κέρδος. Γιατί πολιτικά ανταλλάγματα -όπως η αναγνώριση του Πατριάρχη από το Ισραήλ- σίγουρα θα υπήρξαν…
• Και κάτι τελευταίο: Γιατί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων μέχρι σήμερα δεν έχει οικονομική υπηρεσία και αρκείται μόνο στην ύπαρξη ενός προέδρου των οικονομικών, του Μεθόδιου Λιβέρη, ο οποίος δεν γνωρίζει ούτε αγγλικά ούτε αραβικά και υπογράφει ό,τι του… σερβίρουν; Είναι δυνατόν ένας οργανισμός όπως το Πατριαρχείο να μην έχει οικονομική υπηρεσία και να τακτοποιεί τα οικονομικά του με… μπακάλικες μεθόδους; Όλα αυτά γιατί γίνονται;
Ποιους εξυπηρετεί αυτό το αλαλούμ στα οικονομικά αλλά και το «θολό τοπίο» στα περιουσιακά του στοιχεία; Η αδιαφάνεια, όπως λένε θρησκευτικοί παράγοντες των Ιεροσολύμων δεν είναι κατ’ ανάγκην ολίσθημα, αλλά δεν προσιδιάζει σε μια χρηστή διοίκηση. Γιατί λοιπόν ο Πατριάρχης Θεόφιλος δεν αποφασίζει να προχωρήσει σε αλλαγές που δεν θα αφήνουν περιθώρια σε ψιθύρους και δεύτερες σκέψεις;