Θυμήθηκε το δημογραφικό ο υπουργός «Ανεργίας»!
Ενόχλησε τον υπουργό το επίδομα της πολύτεκνης μητέρας, χωρίς να μας λέει από ποια στοιχεία και από ποια μελέτη προέκυψε ότι το χορηγηθέν το 1990 εν λόγω επίδομα δεν είχε επίδραση στο δημογραφικό. Εάν είχε τη στοιχειώδη σοβαρότητα και είχε ρίξει μια ματιά και μόνον στα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας (το Εθνικής καταργήθηκε γιατί ενοχλεί τη σοσιαλι(η)στική κυβέρνησή του), θα διαπίστωνε ότι, ενώ μέχρι το 1990 οι γεννήσεις του τέταρτου παιδιού εμειώνοντο κάθε χρόνο, από το 1991 άρχισε η αντίστροφη ανοδική πορεία, μέχρι και το 1997, που η κυβέρνησή του θέσπισε όρια για τη χορήγησή του!
Ούτε επίσης μας είπε για ποιον λόγο η Γερμανία και η Γαλλία, χώρες που έχουν δημογραφικό πρόβλημα, χορηγούν αυτά τα επιδόματα, και μάλιστα αυξανόμενα ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών, και σε πολύ μεγαλύτερα ποσά από το γλίσχρο ποσό των 44 ευρώ που χορηγείται στην πολύτεκνη μητέρα για κάθε παιδί κάτω των 23 ετών.
Ούτε μας είπε με ποιους τρόπους θα στηρίξει τον νέο άνθρωπο για να κάνει οικογένεια, όταν επί της θητείας του ίδιου η ανεργία εκτινάχθηκε σε δυσθεώρητα ύψη. Ούτε βεβαίως και εξήγησε εάν το κόμμα του, όταν εψήφιζε υπέρ της χορηγήσεως του επιδόματος στην πολύτεκνη μητέρα, το έκανε στο πλαίσιο «των πελατειακών πρακτικών και χωρίς σχέδιο»…
Τον υπουργό τον ενόχλησε το επίδομα της πολύτεκνης μητέρας! Δεν τον ενόχλησε, όμως, το ότι ο υπουργός κυβερνητικής προπαγάνδας διέθεσε το ποσόν των 939.600 ευρώ για διαφημιστική καμπάνια της Γενικής Γραμματείας Ισότητος των δύο φύλων, σε περίοδο μάλιστα τέτοιας δεινής οικονομικής κρίσεως! (Εδώ τους διέφυγε το τόσο προσφιλές τους τρίτο φύλο και ξέχασαν να τη μετονομάσουν σε Γραμματεία των τριών φύλων!).
Ούτε βέβαια ενοχλήθηκε όταν το υπουργείο Εξωτερικών της κυβερνήσεως του κόμματός του χρηματοδοτούσε τη ΜΚΟ «Ελληνική Δράση Αφρικής» με 2.000.000 ευρώ για «Πρόγραμμα μεταποιήσεως ντομάτας» στην Ακτή Ελεφαντοστού! Και άλλες, ων ουκ έστιν αριθμός, με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ας αφήσει, λοιπόν, τις αναφορές στο δημογραφικό ο υπουργός. Άλλωστε μετά δίμηνο θα τον έχει λησμονήσει και ο θυρωρός της πολυκατοικίας του.
Καθώς την προηγούμενη Κυριακή εορτάσαμε την άγια ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της επετείου της εθνεγερσίας του 1821, είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να θυμηθούμε τα λόγια του μεγαλύτερου εθνικού κυβερνήτη του έθνους μας, του Ιωάννη Καποδίστρια, στη Δʼ Εθνοσυνέλευση: «…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μετ’ εμού ότι, εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμόν του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της. […] Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι οβολού τα δημόσια χρήματα ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Όταν δε το 1822 είχε εγκατασταθεί στη Γενεύη και ενώ μπορούσε να κατοικήσει σε πολυτελέστατο οίκημα κατοικούσε σε δύο φτωχικά δωμάτια, στις ερωτήσεις των αριστοκρατών για τη σκοπιμότητα της ενέργειάς του αυτής έδινε την καταπληκτική απάντηση: «Πώς μπορώ να κτυπώ τις πόρτες των πλουσίων και των πτωχών ζητώντας τον οβολό τους για να αγοράζω και να στέλνω τρόφιμα και πολεμοφόδια στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό χωρίς να τους διδάσκω με το παράδειγμά μου; Περιόρισα τα έξοδά μου, μαζί με αυτά του υπηρέτη μου, στα εξήντα φράγκα τον μήνα και όλο τον υπόλοιπο μισθό μου τον διαθέτω για την πατρίδα». Ήθος και μεγαλείο! Θλιβερή η σύγκριση με τους σήμερα.