Το σκέφτεται αν θα πολιτευθεί ξανά ο Δημ. Κρεμαστινός
Και μάλιστα είχε πρωτοστατήσει να είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος ο μοναδικός υποψήφιος, τον οποίο χωρίς όρους στήριξε ολόψυχα. Μάλιστα πολλές συσκέψεις για τη στήριξη της υποψηφιότητας του Βενιζέλου έγιναν στο σπίτι του.
Όμως ο κ. Κρεμαστινός, ο γιατρός του Ανδρέα, που τον κράτησε αρκετά χρόνια ζωντανό, όταν άλλοι τον είχαν ξεγράψει από το 1987, βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα, αν θα πρέπει να παραμείνει στην ενεργό πολιτική ή όχι. Αν θα πρέπει να πολιτευθεί. Αλλά και αν πολιτευθεί, μετά τις εκλογές, αν δεν γίνει σαφής η γραμμή, το ιδεολογικό στίγμα, τότε δεν θα έχει καμία σχέση με την παραπέρα πορεία του κόμματος. Ανοιχτό δηλαδή παραμένει το αν θα πολιτευθεί στις επικείμενες εκλογές. Κι αυτό προκύπτει διαβάζοντας κανείς πίσω από τα γράμματα της επιστολής που έστειλε στον Βενιζέλο και η οποία είχε γραφεί 4 μέρες πριν από την εκλογή του.
Αφού τον συγχαίρει για την εκλογή του, προβαίνει σε επισημάνσεις οι οποίες, κατά τη γνώμη του, θα τον βοηθήσουν να επιτύχει όχι μόνο ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ως αρχηγός της ενιαίας δημοκρατικής παράταξης, η οποία σήμερα εμφανίζει τάσεις πολυδιάσπασης.
Αναφερόμενος στην προηγούμενη ηγετική ομάδα τονίζει ότι:
«Η αποτυχία της προηγούμενης ηγετικής ομάδας ήταν κυρίως ότι άπειροι και μη δοκιμασμένοι άνθρωποι αναλάμβαναν υπεύθυνοι καίριων σημείων της δημόσιας ζωής, χωρίς να έχουν δυνατότητες να υλοποιήσουν ούτε αυτό το οποίο είχαν κατά νουν να πράξουν. Χωρίς συνδυασμό νέων ιδεών και πείρας κανένας δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα νέο στην πολιτική ζωή του τόπου. Έτσι η νέα ηγεσία θα κριθεί από τις πράξεις της. Από αυτές θα εξαρτηθεί κατά πόσο τα νέα όργανα του κόμματος θα έχουν αξιόπιστο και αποδεκτό λόγο στην κοινωνία».
Ο κ. Κρεμαστινός διευκρινίζει ότι ο ίδιος στήριξε την υποψηφιότητα του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου με τη σκέψη ότι, ως μοναδικός υποψήφιος, λογικό θα ήταν να έχει λιγότερες υποχρεώσεις στους λεγόμενους «Ηρακλειδείς του στέμματος», οι οποίοι σε καμία αλλαγή ηγεσίας δεν έπαιξαν θετικό ρόλο στην πορεία του νέου αρχηγού. Στο σημείο αυτό αναφέρει το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Αντώνη Λιβάνη, ο οποίος ουδέποτε επεδίωξε προσωπικά οφίκια στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, παρότι υπήρξε πάντα από τους στενότερους και πιο αγαπητούς συνεργάτες του. Έτσι, κατά τη γνώμη του κ. Κρεμαστινού, πρέπει να συμπεριφερθούν οι φίλοι του Ευάγγελου Βενιζέλου εάν θέλουν να τον βοηθήσουν να επιτύχει.
Όσον αφορά την έως τώρα κομματική αντίληψη ότι «φεύγει ο ένας κι έρχεται ο άλλος που είναι δικός μας», αυτό δηλαδή που εκλαϊκευμένα ο κόσμος εκφράζει λέγοντας «να μην αντικαθίστανται οι κηπουροί με δικούς μας κηπουρούς», τονίζει ότι όσοι εφάρμοσαν αυτήν τη λογική, διέλυσαν τα κόμματά τους. Και φυσικά το ΠΑΣΟΚ κινδύνεψε να διαλυθεί από αυτήν τη λογική.
«Κατά τη γνώμη μου, εάν επιθυμούμε το ΠΑΣΟΚ να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, θα πρέπει να υιοθετήσει τη δομή και τη λειτουργία των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Γιʼ αυτό θα ήταν θετικό τη θέση του γραμματέα του Πολιτικού Συμβουλίου να καταλάβουν άτομα αξιόπιστα και όχι φθαρμένα, που χαίρουν εκτίμησης από την κοινωνία. Σχετικά με την παλαιοκομματική νοοτροπία που αυτήν τη στιγμή υπάρχει στα ελληνικά αστικά κόμματα, και φυσικά και στο ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κρεμαστινός τονίζει ότι είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να εξαλειφθεί. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας το χαρακτηριστικό παράδειγμα παλαιοκομματικής νοοτροπίας στο επίπεδο μεγάλου αριθμού βουλευτών, αναφέρει:
Πληρωμένοι δημοσιογράφοι
«Ο βουλευτής δουλεύει κατά το παλαιοκομματικό σύστημα, με τους κομματάρχες του, τους πληρωμένους δημοσιογράφους, που όχι μόνο τον υμνολογούν αλλά ταυτόχρονα στρατεύονται να κατηγορούν τους συνυποψηφίους του. Διερωτώμαι: τι άραγε μπορεί να προσφέρει αυτός ο άνθρωπος με την παρουσία του στη σημερινή πολιτική ζωή;
Το επιχείρημα ότι αυτό συμβαίνει και σε άλλα κόμματα, προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Αυτό δεν θα πρέπει να συμβαίνει σε ένα κόμμα που ξεκίνησε με τις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη».
Τέλος, ο κ. Κρεμαστινός στην επιστολή του προβληματίζεται ποια θέση θα μπορούσε ο ίδιος να έχει στην πολιτική ζωή του τόπου στην περίπτωση εκείνη που τα έως τώρα φαινόμενα που αποδοκιμάζει ο κόσμος συνεχισθούν, υποστηρίζοντας ότι κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν θέλει να ευτελίζεται ως βουλευτής ή υπουργός σήμερα, αντιμετωπίζοντας τις αποδοκιμασίες και τις λοιδορίες της κοινωνίας.
Διατηρεί όμως, όπως αναφέρει, την ελπίδα ότι όλα αυτά θα γίνουν αντιληπτά από τον κ. Βενιζέλο με δεδομένη την πείρα, την ευφυΐα και την προσωπικότητά του.