Το ποσοστό του ΚΚΕ θα κάνει τη διαφορά στις επικείμενες εκλογές
Αυτή είναι η εκτίμηση του ΚΚΕ απέναντι στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται εν όψει των εκλογών, μετά μάλιστα και την εμφάνιση νέων «αντιμνημονιακών κομμάτων», όπως αυτά του Π. Καμμένου και της Λ. Κατσέλη. Ένας διαχωρισμός σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις συμφέρει και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είπε η Α. Παπαρήγα στην ομιλία της σε συγκέντρωση που οργάνωσε το ΚΚΕ την Τρίτη στο Σύνταγμα, την ώρα που η Βουλή συζητούσε την κύρωση της νέας δανειακής σύμβασης. Κι αυτό γιατί, όπως είπε, αν αυτά τα δύο κόμματα δεν καταφέρουν να πάρουν μεγάλο μέρος φιλομνημονιακών ψήφων, τότε έχουν συμφέρον να διασκορπιστούν οι ψήφοι σε δυνάμεις που αναγορεύονται σε αντιμνημονιακές, γιατί υποστηρίζουν το μεγάλο ψέμα ή τη μεγάλη αυταπάτη ότι υπάρχει και άλλο μείγμα Μνημονίου. Τέτοιες δυνάμεις, ανέφερε, είναι τα νέα κόμματα (με επικεφαλής τη Λ. Κατσέλη και τον Π. Καμμένο) που ξεπήδησαν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ αντίστοιχα, ενώ από την κριτική δεν εξαιρείται ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη, που ισχυρίζονται ότι το Μνημόνιο απέτυχε, ενώ έχει συσσωρεύσει απίθανα δεινά στους εργαζομένους.
Στο ΚΚΕ παρακολουθούν με προσοχή την κλιμακούμενη επιχείρηση τρομοκράτησης των ψηφοφόρων με τα διλήμματα που θα τεθούν εν όψει των εκλογών και, όπως ήταν φυσικό, αντέδρασαν έντονα στην παρέμβαση του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε επιζήμια για το παρόν και το μέλλον του τόπου την ψήφο «στη σταλινική και τη μηδενιστική Αριστερά». Καθʼ όλη την προεκλογική περίοδο το ΚΚΕ θα αντικρούει τα επιχειρήματα ότι, εάν δεν προκύψει κυβέρνηση αυτοδυναμίας ή ισχυρής συνεργασίας, μας περιμένει το χάος. Μακάρι, λένε στον Περισσό, να μπορούσε να προκύψει μέσα από εκλογική αναμέτρηση μια φιλολαϊκή κυβέρνηση και μια φιλολαϊκή εξουσία. Εάν, υπογραμμίζουν, κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει, μάλλον θα είχε καταργηθεί προ πολλού το γενικό εκλογικό δικαίωμα ή το σύστημα θα είχε πάρει τα μέτρα του την άλλη μέρα για ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος.
Υπενθυμίζουν το ιστορικό προηγούμενο του 1958, όταν η ΕΔΑ αναδείχτηκε από τις εκλογές αξιωματική αντιπολίτευση και στη συνέχεια ενώθηκε το Κέντρο, μέχρι που φτάσαμε στις εκλογές του 1961, όπου ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα, για να βγει στην κυβέρνηση η δεξιά παράταξη της ΕΡΕ. Ωστόσο, υπογραμμίζουν, η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση έχει την αξία της, και πολύ μεγάλη μάλιστα, σε συνθήκες που ετοιμάζονται νέα, απίστευτα βάρβαρα μέτρα.
Ως εκ τούτου λένε ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στην κατάσταση –κάτω από τρομοκρατικά διλήμματα ή αυταπάτες– ο ψηφοφόρος να ρίχνει στην κάλπη άλλο ψηφοδέλτιο από αυτό που θα ήθελε. Ποτέ, τονίζουν τα στελέχη του ΚΚΕ, δεν ήταν τόσο μεγάλη η λαϊκή και η ατομική ευθύνη και γιʼ αυτό ξεκαθαρίζουν στους ψηφοφόρους ότι μετά τις εκλογές έτσι κι αλλιώς θα προκύψει κυβέρνηση, την οποία τα διάφορα επιτελεία ετοιμάζουν από τώρα με διάφορες παραλλαγές: Η πρώτη κλίνει προς κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ανεξαρτήτως αυτοδυναμίας, η δεύτερη προς αυτοδύναμη κυβέρνηση έστω και με ένα κόμμα, η τρίτη προς κυβέρνηση αποκαλούμενη ως κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή και η τέταρτη προς όποια κυβέρνηση, έστω και «κεντροαριστερούτσικη», αρκεί να κερδηθεί χρόνος για την ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Έτσι λοιπόν, ξεκαθαρίζουν, αυτό που κάνει τη διαφορά στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση είναι το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ, γιατί μόνο έτσι θα δοθεί πραγματικό «λαϊκό τρομοκρατικό μήνυμα στους αντιδραστικούς τρομοκράτες και στους έτοιμους να συμβιβαστούν την κατάλληλη στιγμή», όπως είπε χαρακτηριστικά η Α. Παπαρήγα.
Η σύγκρουση, λένε, είναι εφʼ όλης της ύλης, αφού συγκρούονται δύο στρατηγικές: Αυτή των συμφερόντων του κεφαλαίου και, απέναντί της, αυτή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στα μονοπώλια και τον λαό και όχι ανάμεσα στους υποστηρικτές του Μνημονίου και τους αντιμνημονιακούς. Έτσι, όποιο κόμμα δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, τα βάζει απλώς με το Μνημόνιο και επιδιώκει δήθεν αντιμνημονιακές ή αριστερές κυβερνήσεις, καταλήγουν.