Το αμαρτωλό σύστημα

ΠΟΙΟΣ διαφωνεί ότι όσα κατά συρροήν αίφνης αποκαλύπτονται ως σκανδαλώδη φαινόμενα διαφθοράς σε δημόσιους οργανισμούς, αποτελούν κακοήθεις νεοπλασίες που πρέπει νʼ απορριζωθούν; Κανένας. Αλλά την ίδια ώρα προκύπτουν κρίσιμα ερωτήματα, που προβληματίζουν κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Πρώτον: Ποιοι διευθετούσαν τέτοιες παράνομες επιδοτήσεις και πώς τόσες χιλιάδες επωφελούντο για τόσα χρόνια, χωρίς κανένας να το μυριστεί και να παρέμβει;
Δεύτερον: Πόσες τέτοιες από τις χιλιάδες περιπτώσεις δεν υπήρξαν ευθέως απόρροια ρουσφετιών και μεθόδευση εξαγοράς ψήφων από το αρρωστημένο πολιτικό σύστημα;
Τρίτον: Πού ήσαν μέχρι σήμερα, α) οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους και β) οι θεσμικοί πολιτικοί διαχειριστές, όταν οι περιπτώσεις που τώρα βγαίνουν στο φως «έβγαζαν μάτι»; Μόνον εκείνοι που εκλαμβάνουν τους πολίτες ως παντελώς αφελείς (διαβουκολώντας την νοημοσύνην των) αποπειρώνται να πείσουν ότι αίφνης ανεκάλυψαν τα κέντρα της διαφθοράς και ότι αυτά οφείλονται απλώς σε κάποιους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους. Τέτοιας εκτάσεως διαφθορά και σε τόσο βάθος χρόνου, μόνο με την ένοχον συνειδητήν ανοχήν του πολιτικού συστήματος ήτο δυνατόν να υπάρξει, να λιπανθεί και να ευδοκιμήσει ανενόχλητη. Κι άλλωστε πλειάδα κορυφαίων του ιδίου συστήματος, που αποδεδειγμένα είναι βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό σε μίζες, παραμένουν στο απυρόβλητο ελέω αθλίων συνταγματικών ρυθμίσεων.
Η πάσα και πικρή αλήθεια.