Σύννεφα στις σχέσεις Παπαδήμου – Βενιζέλου
Βέβαια, οι πρώτες δυσκολίες στις σχέσεις Παπαδήμου-Βενιζέλου καταγράφηκαν προς τα τέλη Φεβρουαρίου, στη φάση των τελικών διαβουλεύσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Ωστόσο, τα τελευταία 24ωρα τα σύννεφα στη σχέση των δύο αντρών πύκνωσαν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη αφορμή που δυσαρέστησε τον κ. Βενιζέλο ήταν ο χειρισμός του κ. Παπαδήμου με το θέμα της Άννας Διαμαντοπούλου, δηλαδή η τοποθέτησή της στο υπουργείο Ανάπτυξης στον πρόσφατο «μίνι ανασχηματισμό». Ο κ. Βενιζέλος, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, δεν είχε πρόβλημα με τη μετακίνηση της κ. Διαμαντοπούλου από το υπουργείο Παιδείας στο Ανάπτυξης, ωστόσο περίμενε έστω και ένα τηλεφώνημα από τον πρωθυπουργό για να τον ενημερώσει για την πρόθεσή του. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ενημέρωση για ένα τόσο καίριο θέμα στον μέχρι τότε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και επικεφαλής του κόμματος με τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την κυβέρνηση, έλεγαν χαρακτηριστικά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτό το πλαίσιο ήρθε να προστεθεί και το επίσης μείζον θέμα του προσώπου που θα διαδεχόταν τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο υπουργείο Οικονομικών και το οποίο μέχρι να διευθετηθεί προκάλεσε νέες εντάσεις ανάμεσα στον πρόεδρο, πλέον, του ΠΑΣΟΚ και τον πρωθυπουργό.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Βενιζέλος είχε προκρίνει για τη θέση του υπουργού Οικονομικών δύο λύσεις, τις οποίες έθεσε μετʼ επιτάσεως στον πρωθυπουργό.
Η μία προέβλεπε την ανάληψη του συγκεκριμένου υπουργείου από τον ίδιο τον κ. Παπαδήμο, κατά τα πρότυπα της ιταλικής κυβέρνησης του Μάριο Μόντι.
Η άλλη, την οποία στήριζαν και τα περισσότερα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ήταν να αναβαθμιστεί ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης σε υπουργό Οικονομικών.
Σε πρώτη φάση, σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Παπαδήμος εξέταζε το ενδεχόμενο να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Οικονομικών, παραμένοντας ταυτόχρονα και πρωθυπουργός.
Ωστόσο, ο σχεδιασμός αυτός βαθμιαία υποχώρησε, καθώς συνεργάτες του επέμεναν πως μέσω αυτής της διαδικασίας «υποβάθμιζε το πρωθυπουργικό του προφίλ» και πως ήταν «άλλο πράγμα η εμπειρία του Μάριο Μόντι στην Ιταλία, όπου από την αρχή σχηματίστηκε κυβέρνηση τεχνοκρατών, με τον ίδιο να αναλαμβάνει με το καλημέρα μαζί με το πόστο του πρωθυπουργού και το πόστο του υπουργού Οικονομικών». Μάλιστα, σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, ο κ. Μόντι κατέλαβε από την αρχή της θητείας του και τα δύο πόστα και δεν χρειάστηκε «να παίξει στη συνέχεια τον αναπληρωματικό που μπαίνει στα τελευταία λεπτά του αγώνα εξ ανάγκης, γιατί δεν βγαίνει η ενδεκάδα».
Ο κ. Παπαδήμος είχε ρίξει στο τραπέζι για τη θέση του υπουργού Οικονομικών το όνομα του υπουργού Εσωτερικών Τάσου Γιαννίτση, στενού πολιτικού του φίλου και συνεργάτη. Ο κ. Βενιζέλος αντιτάχθηκε εξαρχής σε αυτή τη λύση, εκτιμώντας ότι οποιαδήποτε διαφοροποίηση στη μέχρι τώρα συμφωνημένη οικονομική πολιτική θα έπληττε πρώτα απʼ όλα τον ίδιο προσωπικά, και δη εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Ο κ. Βενιζέλος φρόντισε σʼ όλη αυτή την υπόγεια «κόντρα» του με το Μέγαρο Μαξίμου να «τραβήξει» κοντά του όλους τους κορυφαίους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι συνέκλιναν εξαρχής σταθερά στη λύση Σαχινίδη, με το επιχείρημα πως «για έναν μήνα περίπου που υπολείπεται για τις εκλογές η καλύτερη λύση είναι ο Σαχινίδης, που ήταν από την αρχή στο υπουργείο και ξέρει τα θέματα. Πειραματισμοί τώρα ή ανεξέλεγκτες αλλαγές δεν ωφελούν και κυρίως θα στείλουν λάθος μηνύματα».
Τελικά, ο κ. Παπαδήμος αναγκάστηκε να κάνει πίσω, γιατί κινδύνευε να βρεθεί πλήρως απομονωμένος, με το ΠΑΣΟΚ και τον Ε. Βενιζέλο να έχουν χαράξει «κόκκινες γραμμές» και τον Αντώνη Σαμαρά να ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους πως δεν έχει κανένα πρόβλημα για το ποιος θα αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, καθώς επιμένει στη γραμμή της διακριτικής και προσεκτικής στήριξης της κυβέρνησης.