ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΑΙ. ΑΛΛΑ ΠΩΣ;

Αγκαλιά με την υψηλή ύφεση, με συνεχείς αυξήσεις τιμών και με οριζόντιες και κάθετες μειώσεις εισοδημάτων η Ελλάδα θα βουλιάζει όλο και βαθύτερα στην υπερχρέωση και στην ύφεση, μέχρι του σημείου που σύντομα όλες οι εξελίξεις, πολιτικές και οικονομικές, θα τεθούν εκτός ελέγχου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και το πλέον οδυνηρό για τον ελληνικό λαό είναι ότι και κορυφαίοι αξιωματούχοι της «τρόικας», όπως π.χ. ο πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Λαγκάρντ, συνιστούν ανάπτυξη, ενώ με τα μέτρα που μας υποχρεώνουν να λάβουμε βαθαίνουν ακόμη περισσότερο την ύφεση. Γιατί άραγε συμπεριφέρονται τόσο σχιζοφρενικά; Από επιπολαιότητα, αναλγησία ή σκοπιμότητα; Η αναλγησία και η σκοπιμότητα είναι προφανείς.

Oι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες, παρά το γεγονός ότι είναι εκλεγμένοι από τον λαό, βρίσκονται κάτω από τις διαταγές και τις αποφάσεις της χρηματοπιστωτικής αγοράς (τραπεζών και κερδοσκοπικών κεφαλαίων). Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για τους ανώτατους αξιωματούχους των διαφόρων Οργανισμών και άλλων μορφωμάτων που έχει κατασκευάσει το σύστημα. Για την ευημερία των λαών μόνον παχιά λόγια. Το σύνθημά τους είναι απλό: «Χορτάστε με λόγια τους πεινασμένους». Δηλαδή πλήρης αναλγησία προς τον πάσχοντα λαό! Αλλά και οι συστάσεις για προτεραιότητα στην ανάπτυξη από Μπαρόζο, Μέρκελ, Λαγκάρντ, Σόιμπλε κ.λπ. έχουν μεγάλη σκοπιμότητα. Όλοι αυτοί προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους τη μομφή ότι με τις συνταγές τους οδήγησαν στη φτώχεια μια χώρα της Ευρωζώνης και έφεραν σε απόγνωση και εξαθλίωση έναν λαό ολόκληρο!

Προσωπικά διατηρούμε ισχυρές αμφιβολίες αν η ελληνική οικονομία μπορεί ταυτόχρονα να ακολουθεί την πολιτική των Μνημονίων και να ασκεί και αναπτυξιακή πολιτική. Η ανάπτυξη στηρίζεται βασικά σε δύο πυλώνες: πολιτικό και οικονομικό. Και αυτοί που υπόσχονται ή παροτρύνουν την Ελλάδα να δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη, πρέπει να έχουν υπʼ όψιν τους ότι με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου και με την επιδείνωση που πρόκειται να φέρουν τα μέτρα κατόπιν της εφαρμογής του Β΄ Μνημονίου, το κράτος δεν είναι σε θέση να προσφέρει πιστώσεις για εκτέλεση αναπτυξιακών έργων. Έστω και αν αυτά χρηματοδοτούνται βασικά και από την ΕΕ, δεδομένου ότι σε όλα αυτά τα έργα υπάρχει και η ελληνική συμμετοχή. Ο κ. Σαμαράς και όλοι οι άλλοι πολιτικοί ηγέτες που υπόσχονται ανάπτυξη, πρέπει να έχουν υπʼ όψιν τους ότι το κράτος, αφού απουσιάζει από την αναπτυξιακή προσπάθεια, θα πρέπει να καταφύγει (η όποια κυβέρνηση) στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στην εισροή ξένων κεφαλαίων. Επομένως θα πρέπει να δημιουργήσει η μέλλουσα κυβέρνηση, που θα προέλθει από τις εκλογές, το κατάλληλο κλίμα για την εισροή ξένων κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία. Και ασφαλώς αυτό θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, γιατί τα ξένα κεφάλαια θα έρθουν εδώ μόνο εάν τα κέρδη τους θα είναι αρκετά υψηλά ώστε να καλύπτουν τους κινδύνους μιας επένδυσης στην Ελλάδα. Και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να πάρει όλα αυτά τα μέτρα που θα απαιτούν οι ξένοι επενδυτές. Θα έχουμε λοιπόν σειρά μέτρων που θα μας επιβάλλουν οι δανειστές μας και σειρά μέτρων που θα μας επιβάλλουν οι επενδυτές. Και τώρα που οι δύο πυλώνες του μεταπολιτευτικού σκηνικού έχουν διαρραγεί –και εννοούμε τα δύο τέως μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, που έχει προ πολλού πλέον χάσει την επιρροή του στους «μη προνομιούχους Έλληνες» μετά τη νεοφιλελεύθερη στροφή που έκανε, και τη ΝΔ, που άλλαξε στρατόπεδο και από αντιμνημονιακή έγινε θαυμαστής του Μνημονίου και των μέτρων της «τρόικας»–, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που θα είναι σε θέση να αντέξει το πολιτικό κόστος της εφαρμογής μέτρων εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών μας και ταυτόχρονα εξυπηρέτησης των ξένων και ντόπιων επενδυτών-κερδοσκόπων. Το πολιτικό σύστημα που θα επικρατήσει μετά τις εκλογές, με τον πολυκομματισμό, ασφαλώς δεν μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης σημαντικών επενδύσεων στην Ελλάδα, εκτός εάν θεωρηθούν επενδύσεις και οι εκποιήσεις των ήδη υφισταμένων και κερδοφόρων δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων. Επομένως το πολιτικό σκηνικό που διαγράφεται κατά τη μετεκλογική περίοδο, δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί πόλος έλξης νέων επενδύσεων στην πραγματική οικονομία.

Ο δεύτερος πόλος έλξης είναι η σταθερότητα και η άνθηση της οικονομίας. Και αυτός ο πόλος δεν μπορεί να αποδώσει λόγω των πολλών και γνωστών ήδη αδυναμιών και προβλημάτων που αντιμετωπίζει η υπερχρεωμένη οικονομία της χώρας. Επομένως και από την πλευρά αυτή έχουμε βασικές αδυναμίες που δεν είναι εύκολο να καλυφτούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και με βίαια μέτρα, όπως επιχείρησε κατά την τελευταία διετία η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Εάν ο κ. Σαμαράς ή ορισμένοι από τους πολιτικούς που θα διεκδικήσουν την ψήφο του λαού στις προσεχείς εκλογές έχουν υπʼ όψιν τους να ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια και να συντρίψουν το δόγμα του γέρου Καραμανλή «ανήκομεν εις την Δύσιν», τότε να το πουν ευθέως για να γνωρίζει ο λαός πώς να συμπεριφερθεί και πού να κατευθύνει την ψήφο του. Η μονοδιάστατη πολιτική που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, είναι πλέον καταδικασμένη σε αποτυχία. Μόνο εμείς στην Ελλάδα ακολουθούμε πλέον αυτήν την πολιτική που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και μόνο. Περίπου προ εικοσαετίας ο κ. Σαμαράς, ιδρυτής και πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης, είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό υπέρβαση. Υπέρβαση και στο πολιτικό σκηνικό και στην ακολουθούμενη πολιτική. Τώρα θα του δοθεί η ευκαιρία να πραγματοποιήσει αυτήν την υπέρβαση, γιατί χωρίς αυτή δεν θα μπορέσει η Ελλάδα να βρει τον δρόμο της οικονομικής της ανόρθωσης. Θα παραμείνει για πολλά χρόνια γαντζωμένη στα δόκανα των Μνημονίων της «τρόικας» και των κερδοσκόπων-επενδυτών. Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, όλοι οι νέοι της Ελλάδος θα ζητήσουν άλλα λιμάνια και άλλα μέρη. Και η χώρα θα μετατραπεί σε αναπαυτήριο των ηλικιωμένων και πολιτικό άσυλο των κάθε λογής εγκληματιών, που καταφθάνουν ήδη στην Ελλάδα σαν τάχα οικονομικοί μετανάστες, ενώ έρχονται για να εγκληματήσουν και να πλουτίσουν από τα εγκλήματά τους.

Ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος στην καθιερωμένη πλέον έκθεση για τις εξελίξεις στην οικονομία μας προσπαθεί να ενσταλάξει αισιοδοξία για το μέλλον. «Παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του». Και μας προειδοποιεί ο κ. διοικητής ότι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων θα συνεχιστούν και στο μέλλον. Και παρά τις προβλέψεις του για περιορισμό των εισοδημάτων των εργαζομένων, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και ex oficcio μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ υπολογίζει ότι θα έχουμε μείωση της ύφεσης, ενώ η ανεργία θα πάρει τον ανήφορο. Αντιφατικά πράγματα, που δεν εναρμονίζονται με την οικονομική λογική.

Οι μειώσεις εισοδημάτων, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις και η αύξηση της ανεργίας δεν συμβαδίζουν ποτέ με τη μείωση της ύφεσης. Αλλά ο κ. Προβόπουλος, εντεταγμένος στο σύστημα, είναι υποχρεωμένος να υπηρετεί τους στόχους που θέτει η εκάστοτε ηγεσία του συστήματος. Γιʼ αυτό και στις εκθέσεις του των τριών τελευταίων ετών οι προβλέψεις του παρουσιάζουν σοβαρές αποκλίσεις από την πραγματικότητα. Μεταξύ των άλλων, περιέχει και έναν κατάλογο των αλλαγών που πρέπει να γίνουν προκειμένου να αρχίσει η Ελλάδα να βρίσκει τον δρόμο της ανάκαμψης των επενδύσεων στην πραγματική οικονομία. Όμως έχουμε τη γνώμη ότι βασικά τα ισχυρότερα κίνητρα θα είναι οι βελτιώσεις στο πολιτικό σύστημα και η σταθερότητα και άνθηση της οικονομίας μας. Το πώς θα επιτευχθεί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου – Παπαδήμου δημιούργησαν ένα πλέγμα υποχρεώσεων της Ελλάδας απέναντι στην «τρόικα» και γενικά απέναντι στους δανειστές μας, παλαιούς και νέους. Αυτό το πλέγμα υποχρεώσεων δυστυχώς έχει υιοθετηθεί και από το ΠΑΣΟΚ, που το δημιούργησε, και από τη ΝΔ, που τελικά υπέκυψε στις πιέσεις και υιοθέτησε τις υποχρεώσεις αυτές. Η ταύτιση της ΝΔ με τα μέτρα του Μνημονίου, που εκφράστηκε με τις δύο γνωστές επιστολές του κ. Σαμαρά, θα είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην όποια προσπάθειά του να ανατρέψει αυτή την οικονομική πολιτική, που στην αρχή πολύ σωστά την είχε χαρακτηρίσει λάθος, να εξαλείψει την ύφεση και να δημιουργήσει ανάκαμψη της οικονομίας. Ελπίζουμε κατά την προεκλογική περίοδο, που αρχίζει εντός των ημερών, ο κ. Σαμαράς να εκθέσει το πρόγραμμά του για την αναπτυξιακή πορεία που σκοπεύει να εφαρμόσει, εάν τελικά ο λαός τον αναδείξει νικητή των εκλογών. Όμως ήδη ανώτατοι αξιωματούχοι της ΕΕ και της Ευρωζώνης συνεχώς υπενθυμίζουν τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η ΝΔ απέναντι στη νέα δανειακή σύμβαση και στο Μνημόνιο που θα την συνοδεύει.

Τελικά η «τρόικα» σκοπεύει να ανταμείψει και την ευπειθέστατη παλαιά και νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και επιδιώκει να σχηματιστεί μια συγκυβέρνηση που θα συνεχίσει το γαϊτανάκι της σημερινής οικονομικής πολιτικής. Σʼ αυτήν τη ροή των εξελίξεων, το βλέπουμε αρκετά δύσκολο να καταφέρει να αντιδράσει επιτυχώς ο κ. Σαμαράς, εκτός εάν δεν υπολογίζουμε σωστά το πόσο «τσαγανό» έχει…