Αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ με Βενιζέλο;

Εορτάζουμε σήμερα την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας σε μια περίοδο ΚΑΤΑΡΡΑΚΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩΘΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ ΠΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ. Μια περίοδο ΑΠΟΣΑΘΡΩΣΗΣ του πολιτικού μας συστήματος και ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟΥ των συνειδήσεων μεγάλου ποσοστού των σημερινών Ελλήνων, ελλείψει νοηματοδοτικών ΠΡΟΤΥΠΩΝ εκ μέρους των πάσης φύσεως ηγεσιών του τόπου μας. Δεν ηθικολογώ. Εκνευρίζομαι όμως τα μέγιστα διαπιστώνοντας τον ωφελιμισμό, τον καιροσκοπισμό και, στην καλύτερη περίπτωση, την αβελτηρία αυτών των ηγεσιών. Όσοι αναζητούν φωτισμένες και ανιδιοτελείς προσωπικότητες ως πρότυπα και εμπνευστές του βίου τους καταφεύγουν πλέον στα βιβλία. Και εκεί βρίσκουν άφθονες φυσιογνωμίες, εξέχουσες και συναρπαστικές, που σφράγισαν ανεξίτηλα με το έργο και το παράδειγμά τους τη νεώτερη Ιστορία μας.

Ο Παπανδρέου ο τρίτος, ο ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ (συνεπικουρούμενος από τον ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ Παπακωνσταντίνου, ο οποίος –ω! της ευτέλειας και της καταισχύνης του σαθρού πολιτικού μας οικοδομήματος– παραμένει ακόμα υπουργός στην κυβέρνηση του ΔΟΤΟΥ και ΕΤΕΡΟΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΥ Παπαδήμου), εδέησε, επιτέλους, να μας αδειάσει τη γωνιά! Ή μάλλον, ακριβέστερα, μας άδειασε τη γωνιά επειδή ΤΟΝ ΑΔΕΙΑΣΑΝ οι πρώην ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΙ δικοί του.

Το τραγικό για τον σφόδρα μοχθηρό αυτόν άνθρωπο –περί της αποδεδειγμένης μοχθηρίας του έχω ξαναγράψει– είναι ότι τον διαδέχτηκε στην αρχηγία του… Κινήματος Ο ΠΙΟ ΜΙΣΗΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ. Και η ΑΛΗΘΙΝΗ αυτή τραγωδία μετατράπηκε αστραπιαία σε κωμωδία –μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, δεν λένε;– όταν απολαύσαμε τους, για το θεαθήναι, ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ασπασμούς του ΠΡΩΗΝ και του ΝΥΝ κατά την τυπική παράδοση του σχετικού αξιώματος.

Ο Βενιζέλος, από τη μεριά του, περίμενε αυτήν τη στιγμή ως μάννα εξ ουρανού, για να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του, υφιστάμενος ταπεινώσεις και μη μπορώντας να χωνέψει ότι την πρωτοκαθεδρία στο ΠΑΣΟΚ, πρώτα ως πρωθυπουργός και στη συνέχεια μόνο ως αρχηγός, τη διαφέντευε ένας διανοητικά πολύ κατώτερός του. Ένα απλό επώνυμο τελικά. Παρά ταύτα, λειτούργησε ως ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ. Και δέχτηκε να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών που του πρόσφερε το… «απλό επώνυμο», με καλοδεχούμενο δόλωμα για έναν ναρκισσευόμενο αρχιφιλόδοξο την αντιπροεδρία, προκειμένου ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΨΕΙ. Και τον έκαψε. Διότι υπερέβαλε εαυτόν σε στυγνά μνημονιακά μέτρα, καθιστάμενος ΑΝΤΙΠΑΘΕΣΤΑΤΟΣ στο πανελλήνιο, εξαιρουμένων φυσικά των Δασκαλόπουλων του ΣΕΒ, των τραπεζιτών και των εν Ελλάδι ακόρεστων εκμεταλλευτών των εχόντων ανάγκη. Για το… κατόρθωμά του, μάλιστα, αυτό κομπάζει!

Ευαγγελίζεται ο Ευάγγελος «νέο ξεκίνημα»! Για ποιο, άραγε, κόμμα; Για ένα κόμμα το οποίο ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΑΡΕΛΘΟΝ στη συνείδηση των πλείστων Ελλήνων; Είναι μήπως εφικτή η θετική μετάλλαξη ενός κόμματος που μας οδήγησε ΜΟΝΟ ΤΟΥ (και με ολίγον δήθεν μεταμεληθέντα σήμερα Καρατζαφέρη) στο ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ από την ημέρα που το… «απλό επώνυμο» μας έμπασε στο ΔΝΤ χωρίς να μας ρωτήσει; Με ΦΘΑΡΜΕΝΑ ΥΛΙΚΑ ούτε καλυβάκι δεν χτίζεται. Πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος ο νέος αρχηγός ΕΙΝΑΙ ΦΘΑΡΜΕΝΟΣ.

Σʼ αυτόν τον τόπο γνωριζόμαστε όλοι – κι ας προσπαθούν να μας συσκοτίσουν το μνημονικό τα εξωνημένα και συνειδητά αντιφάσκοντα ΜΜΕ για να μας μπερδεύουν. Ο Βενιζέλος ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Και παρελθόν που βρίθει από γκάφες. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα καμώματα του συνταγματολόγου κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπου απέκλεισε με μονοκοντυλιά ενδεχόμενες ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ υπουργών; Ή μήπως τη… φαεινή του ιδέα να μετατρέψει τη Βουλή των Ελλήνων σε Βουλή αγραμμάτων, απαγορεύοντας σε επιστήμονες βουλευτές να ασκούν το επάγγελμά τους; (Ευτυχώς, δεν άργησε να αναγνωρίσει το σφάλμα του και να πάρει πίσω τη σχετική διάταξη. Διότι σε βάθος χρόνου το αξίωμα του βουλευτή θα είχε εκφυλιστεί από ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ σε ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ, και μάλιστα επισήμως!)

Ανεξάρτητα όμως από τις δραστηριότητές του ως συνταγματολόγου, υπάρχουν και άλλα ράμματα για τη γούνα του. Θα αναφέρω τα σημαντικότερα δύο από αυτά τα ράμματα, με πρώτο εκείνο που έχει την οσμή σκανδάλου. Εννοώ την προκλητική εύνοιά του απέναντι στον φίλο του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη της παγκοίνως αμαρτωλής τράπεζας PROTON-BANK. Ως υπουργός Οικονομικών την προστάτευσε διά διατάγματος ΜΕ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ από το 2007! (Την Τετάρτη επελήφθη της υποθέσεως της εν λόγω τράπεζας η εισαγγελική αρχή, απαγορεύοντας την έξοδο από τη χώρα όχι μόνο στον κ. Λαυρεντιάδη, αλλά και σε 47, αν άκουσα καλά στις ειδήσεις, συνεργάτες του.) Ως υπουργός Άμυνας –αυτό είναι το δεύτερο ράμμα στη γούνα του– χειρίστηκε… επιτυχέστατα την υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων. Παρέλαβε το ένα που έγερνε και δέχτηκε, όπως και ο προκάτοχός του της ΝΔ, να πληρώνονται οι Γερμανοί για τα υπόλοιπα τρία ΠΡΙΝ κατασκευαστούν!

Καταλήγω: Επειδή ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ, εύχομαι στον νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ (που είναι σαφώς ικανότερος από τον καταχθόνιο Λοβέρδο) να επιτύχει το καλύτερο για το ήδη θνήσκον κόμμα του, συνιστώντας του να μην ισχυρίζεται ότι για όλα φταίει η Αριστερά, γελοιοποιούμενος.