Σε έξαρση η κοινωνική αλληλεγγύη

Επειδή όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού, θα πρέπει να επισημάνουμε και ορισμένα θετικά σημεία που έφερε στην επιφάνεια η σημερινή κατάσταση. Και το πρώτο που θα θέλαμε να τονίσουμε είναι το πνεύμα αλληλεγγύης που εκδηλώνεται σε μεγάλη έκταση μεταξύ του ελληνικού λαού.

Η έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον πάσχοντα συμπολίτη μας είναι από τα ευγενέστερα αισθήματα που πρέπει να κοσμούν μια ανθρώπινη κοινωνία.

Τώρα η επίσημη Εκκλησία, με την κινητοποίηση της Αρχιεπισκοπής, των μητροπολιτών και των ενοριών, έχει σε μεγάλη έκταση κινητοποιηθεί για την παροχή βοήθειας.

Tο ίδιο πρέπει να λεχθεί για ορισμένες οργανώσεις ιδιωτών και των δήμων και κοινοτήτων που κατέβηκαν στον αγώνα ανακούφισης. Και το μόνο ανάλγητο μπροστά στα δεινά που προκαλεί η φτώχεια, παραμένει δυστυχώς το κράτος και η κυβέρνηση, που προσπαθούν να βρουν μέτρα για να επιδεινώσουν τα φαινόμενα της φτώχειας. Και να επεκτείνουν τις στρατιές των φτωχών Ελλήνων, εφευρίσκοντας διάφορες εισφορές και φορολογικά βάρη, για να πριονίζουν το ισχνό εισόδημα των χαμηλά αμειβομένων κατηγοριών. Και πρωτοπόρα στην επέκταση της φτώχειας είναι τα υπουργεία Οικονομικών και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Τα οποία διευθύνονται από δύο κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Τους κ. Βενιζέλο και Λοβέρδο. Και ο μεν Βενιζέλος έθεσε σε κίνηση τον φορολογικό οδοστρωτήρα, ο δε Λοβέρδος λαβαίνει μέτρα κατεδάφισης του ΕΣΥ.

Μια άλλη συνέπεια της κρίσης είναι ότι ο ελληνικός λαός, συνειδητοποιεί πλέον ότι με δανεικά δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν πλούσιος. Έχει περάσει πλέον η εποχή που ο κάθε Έλληνας είχε στο πορτοφόλι του δέκα πιστωτικές κάρτες και ψώνιζε μανιωδώς, χρεώνοντας το πλαστικό αυτό χρήμα. Έτσι, καταφέραμε με την υπερκατανάλωση να αυξήσουμε κατακόρυφα τις εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών και να καταστήσουμε το κράτος, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά υπερχρεωμένα στους ξένους κερδοσκόπους. Αυτή η ψευτοευημερία, που καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα και από το τραπεζικό σύστημα και από τις κυβερνήσεις, έφτιαξε μια οικονομία που παρουσίαζε άνθηση, αλλά ήταν κτισμένη επάνω στην άμμο. Γι’ αυτό και με το πρώτο φύσημα της κρίσης, διαλύθηκε το σύμπαν στην Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός συνειδητοποίησε ότι πρέπει να αλλάξει καταναλωτική συμπεριφορά. Γιατί διαφορετικά το βιοτικό του επίπεδο θα παρουσιάζει αστάθεια. Άλλοτε ευημερία με δανεικά, που ο τρόπος αυτός οδηγεί στη φτώχεια, και άλλοτε, εφόσον υπάρξει υπερχρέωση και υπερκατανάλωση, οδηγείται στην εξαθλίωση. Είναι βασικό καθήκον του κράτους, όταν διαπιστώνονται καταστάσεις που δημιουργούν αρνητικές παρενέργειες στην οικονομία, να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα χειραγώγησης της καταναλωτικής ροπής. Και όχι να υποδαυλίζει φαινόμενα με ημερομηνία λήξης μόνο και μόνο για να δημιουργούνται ευνοϊκές εντυπώσεις για το κυβερνών κόμμα.

Ο υψηλός δανεισμός του ελληνικού κράτους, με ταυτόχρονο περιορισμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αφενός προσβάλλει την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και αφετέρου δείχνει την απανθρωπιά των κερδοσκόπων. Οι κερδοσκόποι επιδιώκουν να δημιουργούν θύματα μεταξύ των λαών για να μπορούν να κερδίζουν, είτε με θεμιτά είτε με αθέμιτα μέσα. Και αυτοί μεν κάνουν τη δουλειά τους. Οι λαοί πρέπει να είναι προσεχτικοί ώστε να μην πέφτουν θύματα αυτών που πολύ σωστά χαρακτηρίζονται «εγκληματίες με κολάρο». Σήμερα ο πλανήτης κυριαρχείται από τέτοιους ανθρώπους, γι’ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε ότι το κυριότερο μέσο άμυνας των λαών είναι να μη δίνουν αφορμή παρέμβασης τέτοιων υποκειμένων στη δημόσια ζωή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν είναι δυνατόν πάντοτε, καθώς έχει αποδειχθεί ότι πολλές φορές οι λαοί παρασύρονται, είτε από την παραπληροφόρηση και τα επικοινωνιακά τρικ είτε από υποσχέσεις που δίδονται χωρίς αντίκρισμα. Και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία των ανθρώπων που δρουν μέσα στις αγορές.

Θα πρέπει επίσης να καταλογίσουμε στα θετικά σημεία της σημερινής κρίσης, το γεγονός ότι οι παραγωγοί γεωργικών προϊόντων και οι καταναλωτές, κατενόησαν τον κερδοσκοπικό ρόλο που παίζουν οι διάφοροι μεσάζοντες στη διαμόρφωση των τιμών του τελικού καταναλωτή. Τα προϊόντα από το χωράφι στο ράφι πωλούνται με τριπλάσια τιμή. Είναι μια ομάδα αεριτζήδων που ασφαλώς πρέπει να ζήσουν και αυτοί, αλλά όχι καταληστεύοντας και τον παραγωγό και τον καταναλωτή. Και τη δράση αυτών των παραγόντων της αγοράς έχει καθήκον να την περιορίζει το κράτος, όταν βέβαια είναι σε θέση να ασκεί έλεγχο σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων των πολιτών. Αυτόν τον ρόλο, που και στο παρελθόν προσπάθησε να παίξει το κράτος και απέτυχε παταγωδώς, ανέλαβαν οι παραγωγοί και οι καταναλωτές να τον παίξουν και πέτυχαν. Το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» εξαπλώνεται με επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και επεκτείνεται και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης και ευρείας κατανάλωσης. Θα ήταν βέβαια τεράστια επιτυχία εάν μπορούσαν οι καταναλωτές τελικά να περιορίζουν τα κέρδη όλων αυτών των μεσαζόντων, που νέμονται με τόση απληστία τα «αγαθά» της ελεύθερης αγοράς, που δυστυχώς έχει καταντήσει ασύδοτη, αλλά και επικίνδυνη για τον λαό.

Οι μεταρρυθμίσεις στον κλάδο της υγείας: Θα πρέπει να επισημάνουμε δύο γεγονότα α) ο κλάδος αυτός της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ασφαλισμένων πολιτών και ο συγγενής κλάδος της προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού στα κρατικά νοσοκομεία, είναι από τους πλέον αμαρτωλούς τουλάχιστον στη χώρα μας. Και β) το αρμόδιο υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αναλγησίας ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη λήψη μέτρων εξυγίανσης. Πιστεύουμε ότι ευσυνείδητα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου αυτού έλαβε μέτρα κατάργησης του ΕΣΥ σε βάθος χρόνου. Οι μεταρρυθμίσεις του Λοβέρδου στον τομέα της υγείας απειλούν να γονατίσουν όλους τους εργαζόμενους, που κατάντησαν πλέον τέως ασφαλισμένοι. Για μια συνταγογράφηση οι περισσότεροι γιατροί έχουν φύγει πλέον από τα ασφαλιστικά ταμεία και εισπράττουν διάφορα ποσά από τους ασφαλισμένους. Και τώρα ο κ. Λοβέρδος προγραμματίζει για τα φάρμακα και αύξηση του ποσοστού συμμετοχής. Το κάθε υπουργείο συναγωνίζεται πώς θα μπορέσει να βρει δικαιολογίες για να εισπράξει χρήματα από τους πολίτες. Και μετά τους κακοφαίνεται το γιαούρτωμα και η αποδοκιμασία στους βουλευτές όταν τολμήσουν κάποια δημόσια εμφάνιση. Η αγανάκτηση που δικαιολογεί όλες αυτές τις ενέργειες προέρχεται ακριβώς από την προσπάθεια του κράτους να πριονίσει τα κατώτατα εισοδήματα με φόρους και παντοειδείς εισφορές. Και ο λαός ανταποδίδει με αυτήν τη συμπεριφορά του και αμύνεται. Οι μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων, των «σοσιαλιστών», Παπανδρέου και Παπαδήμου, έχουν ευεργετήσει πάρα πολλούς και κυρίως αυτούς που «έχουν και κατέχουν». Για παράδειγμα θυμηθείτε τις ασφαλιστικές εταιρείες που ετοιμάζονται και ίσως και να πιέζουν για τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, και να θέσουν σε κυκλοφορία συμβόλαια αναπλήρωσης. Θυμηθείτε τον περιορισμό των γιατρών του ασφαλιστικού συστήματος που ευνόησε όσους έμειναν έξω από το σύστημα και ασκούν ελεύθερα την ιατρική. Όμως παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και φωτεινά παραδείγματα αυτών που είναι προσκολλημένοι στην ιδέα της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης στον πόνο των συνανθρώπων μας. Πολλοί δήμοι δημιούργησαν ιατρεία και φαρμακεία για τους ανασφάλιστους και τους άπορους. Και εκεί προσφέρουν υπηρεσίες αφιλοκερδώς πολλοί γιατροί και φαρμακοποιοί. Και αυτό το κίνημα προσφοράς θα πρέπει να αποτελέσει γενικευμένη πρακτική.

Οι «Γιατροί της Καρδιάς», μια ΜΚΟ, που μέχρι τώρα είχε προσφέρει υπηρεσίες σε υπανάπτυκτες χώρες της Αφρικής και της Ασίας, απεφάσισε και δραστηριοποιήθηκε και μέσα στην Ελλάδα που έτσι κι αλλιώς έχει καταντήσει υπανάπτυκτη οικονομικά χώρα. Με εθελοντική εργασία γιατρών και φαρμακοποιών λειτουργούν ήδη σε διάφορες συνοικίες του λεκανοπεδίου ιατρεία που παρέχουν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανασφάλιστους και άπορους πολίτες. Ένδειξη αλληλεγγύης που ήρθε στην επιφάνεια με την ευκαιρία της φτώχειας που προκάλεσε η σημερινή οικονομική κρίση. Και πιστεύουμε ότι πολλοί γιατροί διακατέχονται από τα ευγενή συναισθήματα των «Γιατρών Καρδιάς».

Από τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο ελληνικός λαός έπαυσε πλέον να είναι αδιάφορος για τον πόνο των συνανθρώπων του. Και βγήκαν στην επιφάνεια τα ευγενή συναισθήματα της φιλαλληλίας και της αλληλεγγύης. Το ίδιο όμως δεν θα μπορούσαμε να πούμε για πάρα πολλούς συμπολίτες μας που εξακολουθούν να ζουν στην ευδαιμονία της αδιαφορίας. Αυτούς δεν τους αγγίζει τίποτε. Ούτε το δράμα των συνανθρώπων τους. Προσπαθούν μόνον να διατηρήσουν τις δικές τους ανέσεις. Και επίσης θα πρέπει να καυτηριάσουμε τη συμπεριφορά όλων εκείνων που κερδοσκοπούν, εκμεταλλεύονται τη σημερινή οικονομική κατάσταση, την ανυπαρξία του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού και την πλήρη κατεδάφιση της προνοιακής πολιτικής του κράτους. Άραγε οι φιλάνθρωπες πρωτοβουλίες της Εκκλησίας, των ΟΤΑ και πολλών οργανώσεων, που δραστηριοποιήθηκαν στην προσπάθεια ανακούφισης του πάσχοντος συνανθρώπου μας θα βρει μιμητές; Θα συναγείρει τους αδιαφορούντες; Όμως πρέπει να σημειώσουμε ότι η φτώχεια, στην έκταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα στη χώρα μας, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μόνον με τη δραστηριότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το κράτος πρόνοιας πρέπει να επανέλθει. Διαφορετικά η Ελλάδα γρήγορα θα καταντήσει ένα απέραντο πτωχοκομείο.