Πικρές αλήθειες που φοβίζουν…
Ανεξάρτητα από τις προσεκτικές ή και λανθασμένες πολιτικές του επιλογές, ο Γιώργος Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, είπε δύο πικρές αλήθειες που, κατά τρόπον ανέλπιστο, του εγύρισαν μπούμερανγκ λόγω του αρνητικού επικοινωνιακού κόστους. Η μια πικρή αλήθεια διατυπώθηκε εμπιστευτικά στον Νικολά Σαρκοζί, για να δημοσιοποιηθεί αργότερα και να ταυτιστεί από τους πολιτικούς αντιπάλους του, με «δυσφήμιση της πατρίδας» (δήλωση Αντ. Σαμαρά) και κατ’ άλλους με «εθνική προδοσία»! Είπε λοιπόν ο παραιτηθείς πρωθυπουργός στον γάλλο Πρόεδρο ότι στη χώρα μας «κυριαρχεί η (πολιτικοοικονομική) διαφθορά».
Η δεύτερη πικρή αλήθεια ήταν η συμβολική φράση «και όμως λεφτά υπάρχουν».
Στην αρχή της κυβερνητικής του θητείας, και ενώ τα στατιστικά στοιχεία έδειχναν μια χώρα που βουλιάζει στο εξωτερικό χρέος, ο Γιώργος Παπανδρέου αντέταξε το «Και όμως λεφτά υπάρχουν», χωρίς να προσδιορίσει (και αυτό ήταν το λάθος του) πόσα περίπου είναι αυτά και πού είναι κρυμμένα ή ξοδευμένα. Για την επιβεβαίωση της πρώτης αλήθειας δεν χρειάζεται περίσσευμα σοφίας. Αρκούν οι κατά συρροήν απάτες και υπεξαιρέσεις στους φορείς της υγείας, της δημοσιονομικής πολιτικής και οι απανωτές σπατάλες σ’ ένα κράτος που θα όφειλε να δίνει το καλό παράδειγμα στην κοινωνία και όχι με την ανοχή και τη συγκάλυψή του να διδάσκει τη διαφθορά. Και την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες μαθαίνουμε ότι αυξάνονται μέχρι και 25-30% οι αμοιβές των ειδικών συμβούλων στα υπουργεία και τους κρατικούς οργανισμούς, όταν ταυτοχρόνως ο βασικός αρχικός μισθός εκατοντάδων χιλιάδων βιοπαλαιστών περιορίζεται στα 320 ευρώ! Αλλά γιατί κόπτονται οι υπουργοί υπέρ των παχυλών αμοιβών των επιστημονικών τους συμβούλων; Απλούστατα, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν την παραμικρή επιστημονική ή επαγγελματική σχέση με τα καθήκοντά τους. Έτσι, αναθέτουν και με το αζημίωτο τη διοίκηση αλλοτρίων, στους μοσχοπληρωμένους «ειδικούς», χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα χαϊδεμένα υπουργικά golden boys θεραπεύουν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν… Τι να πούμε για τις εκατοντάδες δισ. ευρώ, που εν μια νυκτί ταξίδεψαν σε ευρωπαϊκούς και υπερπόντιους τραπεζικούς παραδείσους; Που επομένως ανακάλυψαν οι επίδοξοι σωτήρες του έθνους το επιβαρυντικό στοιχείο της «δυσφήμισης» των λευκών περιστερών, ή και της «προδοσίας», μιας προδομένης, ήδη από τα γεννοφάσκια της, πατρίδας;
ΥΓ.: Ξεχάσαμε και τους ειδικούς επιστημονικούς συμβούλους όλων των βουλευτών, που μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι ακόμη εν ισχύ αυτός ο θεσμός του βουλευτικού τυφλοσούρτη;