Περισσεύουν τα λεφτά στη ΛΑΡΚΟ και πετάει εκατομμύρια…

Χαρακτηριστική η υπόθεση, που φέρνουμε σήμερα στο φως, που αφορά τη ΛΑΡΚΟ και από την οποία θα κέρδιζε κάθε χρόνο 384.000 ευρώ το λιγότερο!

Για πάρα πολλά χρόνια η ΛΑΡΚΟ είχε δύο θυγατρικές ναυτικές εταιρείες που η κάθε ναυτική εταιρεία είχε στην πλοιοκτησία της μία φορτηγίδα, τη φορτηγίδα 1 και φορτηγίδα 2. Και οι δύο αυτοκινούμενες, με χωρητικότητα περίπου 850 μ.τ. τις οποίες η ΛΑΡΚΟ χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά της παραγόμενης σκουριάς και την απόρριψή της σε σημείο του Βόρειου Ευβοϊκού.

Οι δύο αυτές εταιρείες της ΛΑΡΚΟ ΑΕ, όπως και σχεδόν όλες οι εταιρείες που ανήκουν στο Δημόσιο, δεν είχαν μία βάρδια πληρώματος σε κάθε φορτηγίδα αλλά τρεις βάρδιες και όχι μόνον αυτό! Ο Αʼ μηχανικός πήγαινε για δουλειά κάθε τρεις ημέρες. Το ίδιο γινόταν και στην άλλη φορτηγίδα, η οποία και αυτή είχε τρεις βάρδιες και τα πληρώματά της εργάζονταν κάθε τρεις ημέρες!

Όμως δεν ήταν αυτή μόνον η σπατάλη δημόσιου χρήματος – που αντί για 10 άτομα πλήρωναν 30. Προσλάμβαναν, ναυτολογούσαν πλοιάρχους και μηχανικούς αʼ τάξεως με πάρα πολύ υψηλό μισθό, ενώ θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους με πλοιάρχους και μηχανικούς Γʼ τάξεως και τους μισούς μισθούς, διότι οι αυτοκινούμενες φορτηγίδες 1+2 ήσαν ολικής χωρητικότητας κάτω των 499 κόρων και ως τέτοιες μπορούσαν να πλοιαρχεύουν και να μηχανεύουν πλοίαρχοι και μηχανικοί Γʼ τάξης.

Περί το 2008 κάποιοι, που φαινομενικά έδειξαν ότι κόπτονταν για να λιγοστέψουν το κόστος αυτό, διέκοψαν τη λειτουργία των δύο φορτηγίδων, αλλά απέλυσαν άλλους εργαζόμενους και άλλους τους έβαλαν σ’ άλλη δουλειά.

Για την απόρριψη και μεταφορά της σκουριάς προκήρυξαν διαγωνισμό και, ενώ επί τόσα χρόνια είχαν δύο φορτηγίδες των 850 τόνων στον διαγωνισμό ζητούσαν μία με τη διπλάσια χωρητικότητα, κάθε άλλο τυχαία. Ήθελαν να δώσουν τη δουλειά στον ιδιοκτήτη της μοναδικής φορτηγίδας που υπήρχε στην αγορά με αυτήν τη χωρητικότητα! Στημένη η δουλειά!

Το 2008 «ανέθεσαν» σχεδόν το έργο στον σημερινό εργολάβο με ναύλο 0,87 λεπτά του ευρώ ανά τόνο, με μεταφερόμενη ποσότητα 1.500-1.600 τόνοι ετησίως. Έτσι, για δύο χρόνια, έως τον Ιανουάριο 2011, 1.600 τόνους ετησίως Χ 0,87 ευρώ, πλήρωνε η ΛΑΡΚΟ 1.392.000 ευρώ. Από τον Μάιο του 2011, που ακρίβυναν τα καύσιμα, έκαναν αναπροσαρμογή στην τιμή ναύλου και ο ναύλος πήγε στα 0,97 λεπτά ανά τόνο, δηλαδή 1.600 τόνοι Χ 0,97 ήτοι 1.552.000 ευρώ ετησίως.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 η ΛΑΡΚΟ προκήρυξε πλειοδοτικό διαγωνισμό για την πώληση των φορτηγίδων 1+2 ως σκραπ.

Ενδιαφερόμενος που ασχολείται με αυτήν την εργασία, πρότεινε στη διοίκηση της

ΛΑΡΚΟ με επιστολή-προσφορά του να του «μεταβιβάσουν» τις δύο φορτηγίδες, αποφεύγοντας έτσι αστικές ή ποινικές ευθύνες εάν προέκυπτε ατύχημα.

Η πρόταση προέβλεπε να τις μεταφέρει από τη Λάρυμνα στον Πειραιά, να τις επισκευάσει και να τις καταστήσει αξιόπλοες, με όλα τα απαιτούμενα ναυτιλιακά έγγραφα. Και στη συνέχεια να του ανέθεταν το έργο της μεταφοράς και απόρριψης της σκουριάς με τιμή ανά τόνο 0,73 λεπτά, δηλαδή 1.600 τόνοι Χ 0,73 ευρώ = 1.168.000 ευρώ ετησίως, δηλαδή από 1.552.000 ευρώ που πλήρωναν, θα έδιναν 1.168.000 ευρώ ετησίως, που σήμαινε 384.000 ευρώ λιγότερα τον χρόνο, που θα έμεναν στο ταμείο της ΛΑΡΚΟ.

Όμως οι κύριοι διοικούντες θεώρησαν προφανώς ασήμαντο ποσό τα 384.000 ευρώ τον χρόνο και δεν απάντησαν καν στην πρόταση. Ίσως γιατί με την αποδοχή της πρότασης θα δημιουργούνταν ευθύνη για τα χρήματα που έδιναν παραπάνω. Ο υπουργός των Οικονομικών Β. Βενιζέλος, που διορίζει το διοικητικό συμβούλιο, μήπως πρέπει όχι μόνο να τους τραβήξει το αυτί, αλλά και να διατάξει έρευνα; Που ενδεχομένως πολλά θα βγάλει, γιατί έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια μεγάλο πάρτι σε σχέση με τις φορτηγίδες, που βέβαια είναι σταγόνα στον ωκεανό, αλλά μπορεί να είναι η αφορμή για να έρθουν στο φως πολλά.


Σχολιάστε εδώ