Όχι σε προσπάθεια εξαγνισμού με συγκυβέρνηση
Κούρσεψαν τα συνθήματα της Αριστεράς, εξαπάτησαν βάναυσα τον λαό και νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να το κάνουν. Αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «δημοκρατική και προοδευτική παράταξη». Βλέπουν ότι τα ποσοστά τους συντρίβονται εξαιτίας των εγκλημάτων τους και όμως θέλουν με κάθε τρόπο να κρατηθούν στην εξουσία, έστω και ως τσόντα.
Για το κακό που έκαναν στην πατρίδα δεν είναι ένοχος μόνον ο ΓΑΠ. Είναι συνένοχοι όλοι αυτοί οι βουλευτές και υπουργοί που όρθιοι χειροκροτούσαν τον αρχηγό τους. Τώρα βέβαια θέλουν μια ώρα γρηγορότερα να απαλλαγούν από αυτόν και προσπαθούν να διαγράψουν τη φρικτή διετή διακυβέρνησή τους. Άλλος δεν διάβασε το Μνημόνιο, άλλος το ψήφισε με βαριά καρδιά, αλλά όλοι ήθελαν το καλό του τόπου. Από αυτόν τον κατάλογο των ενόχων, των υπόλογων στη συνείδηση του λαού, υπάρχουν υποψήφιοι διάδοχοι του ΓΑΠ που φιλοδοξούν να σώσουν το καταρρέον κόμμα τους και τη χώρα.
Ο υπόλογος Βενιζέλος λέει ότι το ΠΑΣΟΚ θα κριθεί με νέους όρους, έχοντας πλέον νέο αρχηγό, τον εαυτό του. Όλα τα διαπραχθέντα διαγράφονται.
Ο Παπουτσής θέλει συγκυβέρνηση προς «προοδευτική» κατεύθυνση. Δηλαδή αναγορεύει τον εαυτό του και το ΠΑΣΟΚ ως προοδευτικά στοιχεία και ζητά συνεταίρους ομοίου είδους και ήθους.
Και κοντά στους δυο αυτούς μας πλάκωσε και η Διαμαντοπούλου με την «πλατφόρμα» της. Οι άνθρωποι όνειρο ζουν, αλλά δυστυχώς για αυτούς θα τους ξυπνήσει άσχημα ο ελληνικός λαός. Όσο κι αν πασχίζουν οι μόνιμοι υποστηρικτές τους, τα φιλόξενα και αβανταδόρικα κανάλια των νταβατζήδων, η τιμωρία σε λίγες εβδομάδες έρχεται. Οι εκλογές.
Συκοφάντησαν εντός και εκτός Ελλάδας τον Σαμαρά με όλους τους τρόπους, όταν έλεγε ότι το Μνημόνιο είναι το λάθος φάρμακο που θα αυξήσει την ύφεση και την ανεργία. Οι προβλέψεις του Σαμαρά επαληθεύτηκαν όλες στο ακέραιο, γεγονός που το παραδέχονται πλέον και στην Ευρώπη.
Έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και αναγκάστηκε ο Σαμαράς να στηρίξει τον Παπαδήμο απαλλάσσοντας τη χώρα από την καταστροφική φαμίλια των Παπανδρέου και να στηρίξει τα επώδυνα μέτρα του νέου Μνημονίου, για να μπορέσει η χώρα να κάνει βήματα πίσω από το χείλος του γκρεμού, όπου μας είχε φέρει η «προοδευτική» παράταξη. Να μπορέσει να κερδίσει χρόνο, να ανοίξει νέους ορίζοντες και να βρει μεγάλα στηρίγματα από Ρωσία και Κίνα. Να διαμορφώσει μέτωπο με τις άλλες χώρες του Νότου που έχουν ανάλογα προβλήματα.
Αυτήν τη στήριξη ο Σαμαράς την έκανε αναγκαστικά, με μεγάλο κόστος, γιατί δεν ήταν εύκολο να γίνει αυτό αποδεκτό από στελέχη και από πολίτες στους οποίους το συναίσθημα υπερτερούσε της ανάγκης και της λογικής.
Ασφαλώς χρειάζεται ομοψυχία. Όχι όμως με τους υπεύθυνους της καταστροφής, όχι με τα υλικά κατεδάφισης του ΠΑΣΟΚ. Όχι με το ΚΚΕ που έχει μείνει στο 1917 και δεν είχε ούτε το κουράγιο να αποκαταστήσει και κομματικά τον αρχηγό της εθνικής αντίστασης Άρη Βελουχιώτη.
Όχι με τον Κουβέλη που παρκάρει στο κόμμα του όλα τα φθαρμένα στελέχη, όλους τους ναυαγούς από το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και τη διαβόητη Ρεπούση. Ο ίδιος δεν έχει πρόταση, όταν μιλάει για νεφελώδες πενταετές πρόγραμμα, χωρίς πόρους και τεκμηρίωση.
Όχι με τον Τσίπρα που μιλάει για αναστολή πληρωμής χρεών, που δεν θα δεχτούν οι δανειστές.
Δεν γίνεται με τον αρχηγό «κωλοτούμπα» που στήριξε το Μνημόνιο και είναι αμφίβολο ότι θα μπει στη Βουλή, ούτε με την Ντόρα που έχει τελειώσει πολιτικά.
Ο Καμμένος, με πατριωτικές θέσεις, ποντάρει σε εκείνους που δεν κατάλαβαν ότι αν ο Σαμαράς δεν έλεγε τώρα ναι, θα έπαιρνε 50% στις εκλογές και σε τρεις μήνες θα τον έβριζαν όλοι.
Ναι, λοιπόν, στην ομοψυχία. Στην ομοψυχία του λαού και όχι των κομματικών ηγεσιών.
Χρειάζεται απαραίτητα αυτοδυναμία, γιατί μόνον έτσι μπορούν να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις. Ποτέ κυβέρνηση αχταρμάς δεν έδωσε λύσεις σε καυτά προβλήματα. Και παρά τις επίμονες προσπάθειες των νταβατζήδων για συμμαχικές κυβερνήσεις, ο λαός δεν θα ψηφίσει ακυβερνησία. Δεν θα ψηφίσει κόμματα που έχουν μόνο συνθήματα και όχι προτάσεις. Δεν θα οδηγήσει σε νέες εκλογές. Και όσοι νομίζουν ότι κάνοντας αποχή τιμωρούν αυτούς που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, επιτυγχάνουν το αντίθετο, διότι μη προσμετρούμενες οι ψήφοι τους, αυξάνουν τα ποσοστά αυτών που ήθελαν να τιμωρήσουν.
Λαϊκή πανστρατιά, λοιπόν, ώστε ο Σαμαράς να δώσει την ελπίδα που χρειάζεται ο τόπος.