ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ» ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ
Τούτο διότι για πρώτη φορά η αναδιάρθρωση, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, δεν θα αφορά μόνο τα στεγαστικά δάνεια, αλλά θα επεκταθεί στα επιχειρηματικά, καταναλωτικά, προσωπικά και στις πιστωτικές κάρτες.
Θεωρώ ότι η κινητικότητα που παρατηρείται γύρω από το ζήτημα αυτό, εάν δεν είναι από τα συνήθη τρικ των κυβερνώντων για να «μετρήσουν» κοινωνικές αντιδράσεις ώστε να εγγράψουν εκλογική υποθήκη, πρέπει σύντομα να λάβει τη μορφή συγκεκριμένου, ρεαλιστικού και ολοκληρωμένου σχεδίου, το οποίο, διά της ψηφίσεώς του από τη Βουλή και με τη συνεργασία των πιστωτικών ιδρυμάτων, να εφαρμοστεί.
Θα έλεγα, μάλιστα, χωρίς δόση υπερβολής, ότι η χρονική συγκυρία είναι πλέον τέτοια που πέρα από το αυταπόδεικτο όφελος για τους δανειολήπτες, το «κούρεμα» ίσως να είναι επιθυμητό και από τις τράπεζες, καθώς οι εγγεγραμμένες στους ισολογισμούς τους επισφάλειες είναι πασιφανές ότι αφορούν σε ποσά από δάνεια που δεν θα εισπράξουν ποτέ. Πολλοί, βέβαια, εστιάζουν στα 70 δισ. ευρώ, που εμφανίζονται ως το ποσόν των χρημάτων που θα απολέσουν οι τράπεζες από την ανωτέρω ρύθμιση, για να θεμελιώσουν την απαισιοδοξία τους ως προς τις προοπτικές υλοποίησης του σχεδίου.
Στην πραγματικότητα, με το «κούρεμα» το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, πέραν του ότι θα εξυγιάνει την καταναλωτική του πίστη, θα καθαρθεί και από την κολασμένα ασύδοτη χορήγηση δανείων σε όποιον μιλούσε ελληνικά και όχι μόνο, που είχε ως δεσπόζουσα πολιτική του από τις αρχές του 2000 μέχρι και το 2007!
Επιπροσθέτως δε, θα υπάρχει για τις τράπεζες απόλυτη πρόσβαση στη ρευστότητα διά δανεισμού που προσφέρει η ΕΚΤ που, σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών, μπορεί να φτάσει για τις ανάγκες του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος έως και το 1 τρισ. ευρώ.
Επί της ουσίας, για τον έλληνα δανειολήπτη η διά νόμου εφαρμογή του «κουρέματος», το ποσοστό του οποίου μπορεί να κυμαίνεται από 20% έως 30%, θα λειτουργήσει προδήλως ευεργετικά και υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει και εφαλτήριο ανάπτυξης. Δυστυχώς για την εμπνεύστριά του, αλλά και για τους αιτούντες δανειολήπτες, ο περίφημος νόμος Κατσέλη αποδείχθηκε στην πράξη κατά βάση ατελέσφορος.
Οι ελληνικές τράπεζες είναι τώρα αποτελεσματικά θωρακισμένες έναντι οποιουδήποτε γεγονότος, που προέρχεται από τις οικονομικές εξελίξεις τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρωζώνη.
Θα πρέπει λοιπόν να προχωρήσουν με ρεαλισμό στην ελάφρυνση των δανειοληπτών από μέρος του κεφαλαίου των δανείων που οφείλουν και σε ταυτόχρονη εκλογίκευση των τόκων που τα συνοδεύουν και τα καθιστούν βαρίδια για την επανασυγκόλληση του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού και την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας.