Η ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
Και οι δύο αυτές δυνάμεις, που παρουσιάζουν εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης, έχουν ήδη αρχίσει να απαντούν στις απρόκλητες απειλές που δέχονται από το ευρωαμερικανικό νεοταξικό μέτωπο, που έχει μετατρέψει το ΝΑΤΟ σε διαρκές φόβητρο όχι μόνον για τις αφροασιατικές χώρες με πλούσιους φυσικούς πόρους (Λιβύη, Ιράκ, Ιράν) αλλά και για τη Μόσχα και το Πεκίνο, για το απώτερο μέλλον…
Ήδη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ακόμη και πριν από την πρόσφατη, με ποσοστό 63% και άνω, επανεκλογή του, απάντησε στις απειλές των ΗΠΑ για εγκατάσταση αμερικανικής πυραυλικής «προστατευτικής» ζώνης στα σύνορα της ΕΕ με τη Ρωσία, με τον σχεδιασμό συστήματος αντεπιθετικής απόκρουσης μιας ενδεχόμενης αμερικανικής πυραυλικής πολιορκίας. Ταυτόχρονα, ο Πούτιν απέστειλε μοίρα του ρωσικού στόλου στα παράλια της Συρίας.
Και οι δύο αυτές κινήσεις του ρώσου ηγέτη προχωρούν πολύ πιο πέρα από την απόκρουση της πυραυλικής αμερικανικής πολιορκίας και στοχεύουν στην οριστική ματαίωση της επίτευξης του δεύτερου καταστροφικού και αιματηρού στόχου, μετά το Ιράκ, που είναι το πολύφερνο σε υδρογονάθρακες Ιράν. Και κατά τα ψέματα: Και στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιείται το πανάθλιο πρόσχημα που χρησιμοποιήθηκε για την κατακτητική αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ, για δήθεν αχρήστευση ενός δήθεν πυρηνικού οπλοστασίου. Αλλά και αν υποτεθεί ότι όντως η Τεχεράνη σκοπεύει να προστατεύσει τα πετρέλαιά της από παρόμοιες ληστρικές επιδρομές, με ποια μέσα θα το πετύχει αυτό; Με τα καλάσνικοφ και τις σφεντόνες; Και επιτέλους, από πότε οι περισσότερες χώρες που υπό τη σκέπη ενός τυχοδιωκτικού ΝΑΤΟ διατηρούν δικά τους… απαραβίαστα πυρηνικά οπλοστάσια αφαιρούν το δικαίωμα για τη με ίσα όπλα απόκρουση αυτών των… σταυροφοριών;
Σε ευρωπαϊκό τώρα επίπεδο, η αναδίπλωση των νεοταξικών «συμμαχιών» παρατηρείται κυρίως στο μέτωπο Μερκοζί, που φαίνεται να παίζει εναγωνίως το «τελευταίο χαρτί» του ιδιότυπου γαλλογερμανικού νεοφιλελεύθερου ηγεμονισμού, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν αντέχει άλλο τη σημερινή ασπόνδυλη «ομοσπονδία» των τριών ταχυτήτων. Με πρώτη βεβαίως ταχύτητα το κλυδωνιζόμενο δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί, τόσο από την καλπάζουσα πορεία του Φρανσουά Ολάντ προς τη γαλλική προεδρία όσο και από την προϊούσα ανασύνταξη του γερμανικού κέντροσοσιαλιστικού μετώπου.
Οι απανωτές αποκαλύψεις για ιταμές επεμβάσεις της ευρωπαϊκής Δεξιάς στον προεκλογικό αγώνα για τη γαλλική προεδρία, κατά του Ολάντ, καταλήγουν νομοτελειακά σε μπούμερανγκ για το αυτόκλητο κεντροδεξιό διευθυντήριο της ΕΕ. Όλα αυτά ίσως προοιωνίζονται μια δεύτερη και σταθερότερη ευρωπαϊκή προοδευτική «Άνοιξη» μετά την ιστορική αναγεννητική παρένθεση του ευρωσοσιαλιστικού μπλοκ των δεκαετιών ’70 και ’80…