Οι Ένοπλες Δυνάμεις στο «στόχαστρο» της «τρόικας»
Είναι πράγματι εξοργιστική για τους γνωρίζοντες η νέα απαίτηση της «τρόικας» για περαιτέρω συρρίκνωση των αμυντικών δαπανών της χώρας κατά 400 εκατομμύρια ευρώ. Με τις λειτουργικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων να έχουν μειωθεί κατά 50% περίπου την τελευταία τριετία, με το εξοπλιστικό πρόγραμμα της 15ετίας να έχει περιοριστεί κατά 70% -κατά δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου- σε σχέση με το αντίστοιχο του 2009, με τις ελλείψεις σε ανταλλακτικά να πιέζουν ασφυκτικά και να επηρεάζουν αρνητικά την επιχειρησιακή ετοιμότητα των μαχητικών αεροσκαφών, των πολεμικών πλοίων, των στρατιωτικών οχημάτων κ.λπ., η νέα συρρίκνωση των αμυντικών δαπανών επιτείνει το πρόβλημα, ενέχει κινδύνους και προκαλεί αντιδράσεις.
Τα Γενικά Επιτελεία, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στα νέα δεδομένα, έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές τους στις απολύτως επιχειρησιακά αναγκαίες και αναπροσαρμόζουν προς τα κάτω τις δομές δυνάμεων των Όπλων, δηλαδή τον αριθμό και τον τύπο των μέσων που διατηρούνται σε επιχειρησιακή κατάσταση. Ίσως είναι η πρώτη φορά που ο στόχος για την επίτευξη πλήρους επιχειρησιακής επάρκειας μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στα λογιστικά κριτήρια που επιβάλλει η «τρόικα».
Όμως, μειώσεις επέρχονται και στο έμψυχο δυναμικό. Με τον θεσμό των Επαγγελματιών Οπλιτών εδώ και τρία χρόνια πρακτικά «παγωμένο», με τις παραιτήσεις και αποστρατείες στελεχών να ανέρχονται σε χιλιάδες, με τις συνεχείς μειώσεις του αριθμού των εισακτέων στις Παραγωγικές Σχολές, που φτάνει στο αποκορύφωμά του φέτος, είναι δεδομένη και νέα συρρίκνωση της γενικής οροφής του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για τη στελέχωση και την επάρκεια των μονάδων.
Με όλα τα εθνικά μας θέματα ανοικτά, με την Τουρκία να συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική των προκλήσεων και της ευθείας αμφισβήτησης των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, η περαιτέρω συρρίκνωση των αμυντικών δαπανών ενέχει κινδύνους με ανυπολόγιστες συνέπειες. Σε τέτοιες περιόδους κρίσεων και εκτάκτων αναγκών, η Ιστορία διδάσκει ότι δεν είναι σπάνιες οι καταστάσεις που μπορούν να πυροδοτήσουν μια γενικότερη ανάφλεξη ή σύγκρουση. Αποτελεί λοιπόν εθνικό χρέος η διατήρηση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και του υψηλού επιπέδου αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητάς τους. Αυτό όμως, εκ των πραγμάτων, δεν επιτυγχάνεται με την πολιτική των συνεχών περικοπών του προϋπολογισμού και αποτελεί πια εθνική αναγκαιότητα να σχηματιστεί, το ταχύτερο, μια νέα κυβέρνηση, που με νωπή λαϊκή εντολή και με ξεκάθαρες θέσεις στα εθνικά θέματα, θα αναλάβει την ευθύνη των τόσο κρίσιμων αυτών αποφάσεων. Ας μας προβληματίσει επιτέλους η γνωστή ρήση του Αχμέτ Νταβούτογλου και ας πράξουμε ανάλογα: «Η συγκέντρωση των νήσων του Αιγαίου στα χέρια της Ελλάδας δημιουργεί το πιο σημαντικό αρνητικό στοιχείο στην πολιτική της Τουρκίας για τον εγγύς θαλάσσιο χώρο της…» και ότι «ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα…».