Η πίτα του Ηπειρώτη, ο αντιπρύτανης και ο… σωφέρ
Αν κάποιοι από σας περιμένατε μέσα στη βαθύτατη κρίση που περνά ο τόπος –με τους νέους να πένονται κυριολεκτικά, με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα μάτια τους, με την κυβέρνηση να μειώνει τους κατώτερους μισθούς και τις συντάξεις για να κατευνάσει τους δανειστές και τόσα άλλα δυσάρεστα που συμβαίνουν γύρω μας– να δείτε κάποιους πνευματικούς ανθρώπους να δίνουν το καλό παράδειγμα, αποφεύγοντας τα λούσα, τις προκλήσεις και τις σπατάλες, αυτούς σίγουρα δεν θα τους βρείτε ανάμεσα στους… πρυτάνεις.
Μπορεί να κατακεραυνώνουν το Μνημόνιο για τα μάτια του κόσμου και να αρνούνται να εφαρμόσουν τον νέο νόμο, αλλά τα «προνόμια», προνόμια. Έτσι ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων μέσα σʼ αυτόν τον χαλασμό θεωρεί πολύ σικ να μεταβαίνει στην Αθήνα με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο –λες και δεν υπάρχουν λεωφορεία και αεροπλάνα– μαζί με τον οδηγό του για να εκπροσωπήσουν το πανεπιστήμιο στην κοπή της πίτας του Ηπειρώτη!
Και για τη μετακίνηση αυτή οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι χρειάζονται όχι δύο, αλλά τέσσερις μέρες. Αν ο αντιπρύτανης πληρωθεί –όπως το συνηθίζουν στο σινάφι– από τα ερευνητικά κονδύλια και όχι από τον τακτικό προϋπολογισμό, μόνο η ημερήσια εκτός έδρας αποζημίωση είναι 110 ευρώ την ημέρα, δηλαδή όσα παίρνει ένας ωρομίσθιος δάσκαλος, αν είναι τυχερός και του δώσουν λίγες ώρες, για δέκα ώρες διδασκαλίας.
Υπολογίστε και την ημερήσια αποζημίωση του οδηγού, τη βενζίνη, τα ξενοδοχεία και τα διόδια, και έχετε περίπου 2.000 ευρώ, το λιγότερο, για την παρουσία στην κοπή της πίτας…
Πότε θα αποφασίσει η κ. υπουργός να εξετάσει αυτές τις προκλητικές σπατάλες των πνευματικών, υποτίθεται, ανθρώπων; Και τι κάνει η πανεπιστημιακή κοινότητα γιʼ αυτά; Ή μήπως κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…