Εκλογές και κυβέρνηση έπειτα από έγκριση του 4ου Ράιχ
Η πορεία μέσα στο «πολιτικό καθαρτήριο» του Μνημονίου έχει πολλά κοινά σημεία με την «Κόλαση» του Δάντη: Σε πρώτη φάση οι πολιτικοί «μελλοθάνατοι» εκφράζουν κάποιες αντιρρήσεις. Στη συνέχεια αποδέχονται το «μοιραίο», λόγω «ανωτέρας βίας» και πιέσεων, και στην τρίτη φάση υιοθετούν, αποδέχονται πλήρως και «προσυπογράφουν» τις προδιαγραφές του «πολιτικού κρεματορίου».
Έπειτα από αυτή την πορεία αυτοκάθαρσης οι πολιτικοί ηγέτες, έχοντας εγκαταλείψει τις θεμελιώδεις πολιτικο-ιδεολογικές τους αντιλήψεις και έχοντας ενσωματωθεί στις «μνημονιακές» στρατηγικές, μπορούν να ενταχθούν από τους δανειστές μας, από τα επιτελεία του 4ου Ράιχ, στον κατάλογο των «κατάλληλων» να κυβερνήσουν την Ελλάδα, να συμμετάσχουν σε ένα σχήμα διακυβέρνησης που θα υπηρετεί πιστά και αποτελεσματικά τις επιλογές, τις στρατηγικές του «κολαστηρίου».
Ο Γ. Παπανδρέου όχι μόνο διήνυσε ταχύτατα τα στάδια αυτά, αλλά και αποτέλεσε τον διαπρύσιο κήρυκα του «μνημονιακού κολαστηρίου». Τι κι αν διέλυσε το κόμμα του, τι κι αν απαξίωσε μια ολόκληρη πολιτική και κομματική ιστορία, τι κι αν μετέτρεψε την Ελλάδα σε προτεκτοράτο… Αρκεί που το «μνημονιακό κρεματόριο» εγκαταστάθηκε σε μόνιμη βάση στη χώρα, για να τη «σώσει», όπως ο ίδιος πρεσβεύει.
Ο Α. Σαμαράς χρειάστηκε τρεις μόλις μήνες για να διανύσει «το πράσινο μίλι» και να μετατραπεί από αντιρρησίας του Μνημονίου σε ταπεινό υπηρέτη του, ο οποίος μάλιστα υπογράφει προθύμως και δηλώσεις μνημονιακής νομιμοφροσύνης. Τώρα με την έγκριση του 4ου Ράιχ και του ΔΝΤ μπορεί να περιληφθεί κι αυτός στον κατάλογο των «πρωθυπουργισίμων».
Όμως ο δικομματισμός καταρρέει. Ο ένας «πόλος» του οδηγείται στη συντριβή, ενώ, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ο έτερος πόλος, η ΝΔ, «διαπεράσθηκε» από τη μνημονιακή «λογική» και τώρα ο Α. Σαμαράς πορεύεται στον «δρόμο» που «χάραξε» ο Γ. Παπανδρέου…
Η υποταγή και η εθελοδουλία του δικομματισμού όμως δεν αρκούν, δεν προσφέρουν ένα ασφαλές πολιτικο-κυβερνητικό σχήμα για να προχωρήσει το 2ο στάδιο της πλήρους εξόντωσης του λαού και της ακώλυτης εκποίησης της εθνικής περιουσίας…
Γι’ αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ. Πρώτα θα πρέπει να δηλώσουν πλήρη πολιτικο-ιδεολογική υποταγή και τα υπόλοιπα κόμματα, πρώτα θα πρέπει να εγκριθεί από την Καγκελαρία, το ΔΝΤ και τη διεθνή κερδοσκοπία η επόμενη κυβέρνηση, το επόμενο υπουργικό σχήμα, και τότε μόνο υπάρχει η πιθανότητα να μας επιτρέψουν να ψηφίσουμε…
Γι’ αυτό και θα πρέπει να προσυπογράψουν τη δήλωση της «μνημονιακής νομιμοφροσύνης» και τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού μας συστήματος… Ήδη διαμορφώνεται ένα «προσχέδιο» του μελλοντικού κυβερνητικού σχήματος, με συμμετοχή των βασικών «μνημονιακών» υποτελών, δηλαδή των Σαμαρά – Βενιζέλου – Λοβέρδου, με αυτονόητη επέκταση στο δίδυμο Μπακογιάννη – Καρατζαφέρη και πιθανώς και του Φ. Κουβέλη, που θα χρησιμοποιηθεί ως αριστερό «μνημονιακό» αλατοπίπερο…
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ. Οι εκλογές, εφόσον δεν μπορούν να χειραγωγήσουν πλήρως τη λαϊκή βούληση, αποτελούν ένα επικίνδυνο εγχείρημα για τα μνημονιακά συμφέροντα. Θα αναβάλλονται όσο δεν διασφαλίζεται πλήρως το επόμενο κυβερνητικο-μνημονιακό «σχήμα».
Ακόμα όμως κι αν προκύψουν κάποιες τέτοιες προϋποθέσεις, οι εκλογές θα διεξαχθούν μέσα σ’ ένα κλίμα ακραίας κινδυνολογίας και ιδεολογικής τρομοκρατίας. Το έδαφος, η ατζέντα, έχει ήδη προετοιμαστεί από την τελευταία ψηφοφορία στη Βουλή. Γνωρίζουν, όμως, ότι παρά ταύτα θα εκδηλωθεί η λαϊκή αντίδραση, ότι θα πλειοψηφήσει η αντιμνημονιακή ψήφος, έστω κι αν δεν μπορεί να αποκτήσει ευθεία κομματική – κυβερνητική έκφραση. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος των εγχώριων και ξένων μνημονιακών συμφερόντων, παρά το ότι έχουν ήδη εξουθενώσει, απαξιώσει και καταστήσει πλήρως χειραγωγήσιμα τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης και τους μνημονιακούς «δορυφόρους» τους.
Σε μια Δημοκρατία τα κόμματα δεσμεύονται και απολογούνται απέναντι στη λαϊκή βούληση, υποτάσσονται και υπηρετούν τη λαϊκή κυριαρχία. Η Δημοκρατία δεν αποτελεί μια τυπική – τεχνική διαδικασία μέσω της οποίας λαμβάνονται αποφάσεις.
Συνιστά μια θεμελιώδη αξία, τη βάση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ισοτιμίας των πολιτών που πρέπει να διέπουν μια σύγχρονη κοινωνία.
Αυτές οι αντιλήψεις είναι, όπως φαίνεται, ξένες προς τις αντιδημοκρατικές, ναζιστικού τύπου, νοοτροπίες, που αντιμετωπίζουν ως υποτελείς, ως πειραματόζωα, ολόκληρους λαούς και δημοκρατικές πολιτείες. Είναι, δυστυχώς, οι ίδιες αντιλήψεις και νοοτροπίες που αιματοκύλησαν δύο φορές μέσα στον 20ό αιώνα την Ευρώπη, που ευτέλισαν και απαξίωσαν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Κι αυτές εμφανίζονται ξανά σήμερα μέσα από το στυγνό προσωπείο μιας νέας ηγεμονίας, ενός 4ου Ράιχ, που έχει εξαπολύσει έναν απηνή οικονομικό και κοινωνικό πόλεμο κατά των ευρωπαϊκών λαών. Η Ιστορία, βεβαίως, έχει ήδη απαντήσει δύο φορές και θα απαντήσει με τον ίδιο τρόπο και πάλι.