Όταν οι διαφημίσεις είναι πιο κωμικές από τις σειρές!

Κανένας ήρωας κωμικής σειράς δεν κατάφερε να υπερκεράσει την καταπληκτική ερμηνεία των δυο συγκεκριμένων ηθοποιών, του Τάκη Σπυριδάκη και του Μανώλη Μαυροματάκη. Ο πρώτος έδρεψε δάφνες ως πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας, ενώ ο δεύτερος μας έκανε όλους να θυμηθούμε τον βιοπαλαιστή καπάτσο πλανόδιο που θα κολακέψει τον πελάτη του για να πουλήσει το σπέσιαλ προϊόν του. Ποιος θα μας το έλεγε μέσα σε αυτήν την οικονομική τηλεοπτική ένδεια, όπου ωραίες παραγωγές δεν γίνονται πια, ότι αντί να κάνουμε ζάπινγκ για να πετύχουμε μια καλή κωμωδία, θα κάνουμε ζάπινγκ γυρεύοντας μια καλή διαφήμιση. Γιατί τουλάχιστον στη διαφήμιση υπάρχει ακόμη φαντασία.

Οι δύο χαρακτήρες κατάφεραν να γίνουν οι ήρωες της τηλεοπτικής μας καθημερινότητας καθώς με τις θανατερές ατάκες τους μας θυμίζουν χαρακτηριστικούς τύπους της εποχής μας, του λαμόγιου και διεφθαρμένου και του πονηρούλη, λαϊκού τύπου…

Μέσα από αυτές τις δυο διαφημίσεις πραγματικά ξεχνάς το προϊόν ή την υπηρεσία στην οποία αναφέρεται και αυτό που σου μένει είναι η φυσιογνωμία και τα λόγια των εξαιρετικών πρωταγωνιστών.

Η πλατιά απήχηση αρκετών διαφημιστικών σποτ της τελευταίας διετίας δεν φανερώνει μόνο την πρόοδο του είδους, αλλά και τη φτώχεια της αληθινής κωμωδίας.

Ίσως αυτό θα έπρεπε να το πάρουν χαμπάρι οι διευθυντές προγράμματος των καναλιών και να επενδύσουν σε κωμωδίες που δεν στηρίζονται σε ξένα σενάρια αλλά σε ελληνικά. Γιατί το χιούμορ το ισπανικό ή το βρετανικό δεν μπορεί να μεταφραστεί στα ελληνικά…

Το χιούμορ το ελληνικό φτιάχνεται από τις καταστάσεις. Ίσως η επιτυχία αυτών των διαφημίσεων θα πρέπει να τους πει κάτι και να μας φέρουν πίσω έναν «Ακάλυπτο» και όχι «Βαγγέληδες» που ψάχνουν σαν αμερικανάκια το κάρμα τους!