«Όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε»

Οι συζητήσεις παρατάθηκαν. Οι συναντήσεις επαναλήφθηκαν και πάλιν και πολλάκις, μεταξύ τους και με τους τροϊκανούς. Όπως απεδείχθη από το «τελευταίο εκβάν», τη φοβερή συμφωνία, οι εντολοδόχοι του ελληνικού λαού δεν ενοχλούνταν από το μισάνθρωπο περιεχόμενό της, εστιάσθηκαν στην πολιτική και επικοινωνιακή της διαχείριση. Το μείζον, αν μη το μοναδικό τους, πρόβλημα ήταν πώς θα τη σερβίρουν στον κόσμο.

Οι σύγχρονοι Σάιλοκ τροϊκανοί δεν υστερούν από τον ομώνυμο αντιπαθέστατο σαιξπηρικό ήρωα.

Εκείνος λέει στο θύμα του:

«…μια λίτρα απ’ την ωραία σου
τη σάρκα, εγώ να κόψω να την πάρω απ’ όποιο μέρος μ’ αρέσει απ’ το κορμί σου».
(« Έμπορος της Βενετίας».)

Βιώνοντας ως έθνος τη μεγάλη τραγωδία στην οποία μας έσπρωξαν, πρέπει να τελειώσουμε όπως θέλει ο Αριστοτέλης: «δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».

Στη σαιξπηρική κωμωδία, ο αρχιτοκογλύφος, αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη, λέει στους δικαστές του αυτό που οι ηγέτες μας όφειλαν να αντιτάξουν στη βαρβαρότητα των δανειστών μας:

«…μου παίρνετε τη ζωή μου, όταν παίρνετε τα μέσα που με ζουν».

Με τα Μνημόνια έχουν εξουθενώσει τους εργαζομένους -όσους δεν τους κατέστησαν ανέργους-, συνέθλιψαν την άλλοτε ευημερούσα μεσαία τάξη και τα νέα μέτρα τούς αφαιρούν πλέον τα μέσα της ζωής.

Στο υπαρξιακό ερώτημα αν η νέα συμφωνία μπορεί να ανατάξει την οικονομία, να καταστήσει βιώσιμο το χρέος, να ωθήσει σε επανεκκίνηση την ανάπτυξη, η απάντηση είναι δυστυχώς όχι. Χίλιες φορές όχι!

Οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Παραδιδόμαστε έρμαια στους δανειστές. Χάνουμε το σπίτι και το βιός μας.

Από τα πολυχρονεμένα 130 δισ. ευρώ δεν θα δούμε ούτε δεκάρα. Τα πάνε όλα σε ένα Ειδικό δεσμευμένο Λογαριασμό για την αποπληρωμή των δυσβάστακτων τόκων, οι οποίοι ετησίως είναι άνω των 16 δισ. ευρώ και με τα νέα δάνεια θα εκτιναχθούν σε απίστευτα ύψη.

Μερκοζί και λοιπό συναπάντημα δεν κατάφεραν ως τώρα να «στεγανοποιήσουν» την ελληνική περίπτωση. Και τρέμουν το ντόμινο μιας ελληνικής αποχώρησης από το ευρώ. Ψάχνονται ατελέσφορα για τρόπους δραστικού περιορισμού των συνεπειών της εξόδου μας. Μόλις τα καταφέρουν, θα μας αποπέμψουν. Θα περιμένουμε μοιρολατρικά την ποινή;

Εάν η άρχουσα τάξη μας διέθετε ευφυΐα και ενστικτώδη πολιτικό ρεαλισμό, θα άδραχνε ως μάννα εξ ουρανού αυτή την αχίλλεια πτέρνα των ευρωβασανιστών μας και θα τους πειθανάγκαζε σε αλλαγή κατά 180° των πολιτικών και συμπεριφορών τους.

Μια ελληνική απειλή άμεσης εξόδου, εξαρχής πυρηνικό όπλο μας, εξακολουθεί, παρά τις κατά συρροήν μωρίες μας, να είναι ισχυρότατο εργαλείο. Για πολύ λίγο ακόμη.

Το «σύνδρομο εξάρτησης» (Σ. Λυγερός) της ελληνικής άρχουσας τάξης σε συνάρτηση με την κακοβουλία ορισμένων ευρωηγετών, κατώτερων των περιστάσεων, αγκυλώνουν τον Ελληνισμό.

Έτσι κι αλλιώς, μας φτώχυναν. Τώρα πάνε και να μας εξαθλιώσουν. Εντός του ευρώ, για δικό τους συμφέρον.

Να απειλήσουμε με άμεση έξοδο. Να ετοιμασθούμε για τη ΔΡΑΧΜΗ.

Τη φτώχεια την αντέχουμε. Τον εξευτελισμό δεν τον μπορούμε.

Μεγάλη απόφαση, που προϋποθέτει ευψυχία. «Τό γάρ άπραγμον ού σώζεται» (Θουκυδίδης) – Οι αδρανείς δηλαδή δεν σώζονται. Οι ανδρείοι σώζουν και σώζονται…

Άλλωστε, «παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά». (Μακρυγιάννης.)

www.papathemelis.gr