Πολιτική ρευστότητα

Η δημοσκοπική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, η εκτόξευση της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη και η καθήλωση της ΝΔ σε ποσοστά μακράν της αυτοδυναμίας, καθώς και η συγκυριακή (λόγω αντιμνημονιακής ρητορικής) αύξηση των ποσοστών ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, παραπέμπουν σʼ ένα πολιτικό σκηνικό στο οποίο κυριαρχεί η αβεβαιότητα και ο κίνδυνος της ακυβερνησίας. Το πολιτικό κλίμα έχει ρευστοποιηθεί πλήρως και, σε συνάρτηση με τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος που δείχνει να έχει πλήρως απαξιώσει τα πολιτικά κόμματα (η αποχή φθάνει το 30%), αποκαλύπτει ένα θολό τοπίο όπου οι «από κάτω» δεν θέλουν να κυβερνήσουν όπως πριν και οι «από πάνω» δεν μπορούν να ζήσουν όπως πριν. Η διαμορφούμενη κοινωνικοοικονμική κατάσταση οδηγεί τον λαϊκό παράγοντα σε τυφλή αντίδραση που μπορεί να φέρει το πολιτικό σύστημα σε αδιέξοδο. Το χειρότερο είναι ότι ακόμα κι αν προκύψει από τις εκλογές είτε αυτοδύναμη κυβέρνηση είτε κυβέρνηση συνεργασίας, αποκλείεται να κυβερνήσει για τέσσερα χρόνια – ο συνταγματικός κύκλος της τετραετίας τείνει να μετασχηματιστεί σε διετή κύκλο διακυβέρνησης στην εποχή της «τρόικας».

• Καιρό τώρα υποστηρίζαμε ότι ο διαγκωνισμός για την κατάκτηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είναι άνευ ουσίας, καθότι το κόμμα αυτό έχει καταντήσει άδειο πουκάμισο. Μάλιστα, εκτός από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που το εγκαταλείπουν, και υψηλόβαθμα στελέχη του φλερτάρουν με την ιδέα να χτίσουν νέα πολιτική καριέρα εκτός ΠΑΣΟΚ. Όμως, παρά τη δημοσκοπική κατάρρευση, που οφείλεται εξ ολοκλήρου στο κόστος της διετούς διακυβέρνησης, κορυφαία στελέχη του κόμματος εμφανίζονται πρόθυμα και έτοιμα να συμμετάσχουν εκ νέου σε κυβέρνηση συνεργασίας. Ίσως να μην κατανοούν ότι είναι θέμα στοιχειώδους αυτοπροστασίας για το ΠΑΣΟΚ να περάσει σε φάση αγρανάπαυσης. Ο πολιτικός ορθολογισμός λέει ότι το ΠΑΣΟΚ για να ανακάμψει πρέπει να βρεθεί στα έδρανα της αντιπολίτευσης και να αφήσει το χρέος διάσωσης της χώρας στις άλλες πολιτικές δυνάμεις και πρωτίστως στη ΝΔ.