ΑΧ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΦΤΩΧΕ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΕ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗ Η ΧΩΡΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΠΕΡΝΤΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΕ ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗ

Τού Καραγκιόζη ο μπερντές
πόσο μού λείπει φίλοι.
Πόσο νοστάλγησα τό χτες
τήν μούντζα, τό σκαμπίλι.
•••
Έβλεπα κι άκουγα πολλά
μπροστά απ’ τό σεντόνι
ενώ στά παραθύρια τους
γελούσαν οι γειτόνοι.
•••
Ιστορημένα καί παλιά
τά νοσταλγώ ακόμα
τώρα πού πάει τό κορμί
γιά τά στερνά στό χώμα.
•••
Τό γέλιο κατηφόρισε
καί έγινε τσιμέντο,
πληθαίνουν οι Βεζίρηδες
στό άρπα, στό momento.
•••
Όμως ό Κόσμος γύρω μου
χτυπάει παλαμάκια,
λές νά ξανάνοιξε ο μπερντές
κι ακούγονται γελάκια;
•••
Ρωτάω δυό περαστικούς
«Τί γίνεται, ρέ φίλοι,
ακούω κωμικές φωνές
καί θά μού πέσει η κοίλη;»
•••
Εκείνοι μέ κοιτάξανε
κάνανε τόν σταυρό τους
λές κι ήμουν εξωγήινος
πού έπεσε εμπρός τους.
•••
Μού μίλησαν λυπητερά
καί συνεχώς γελούσαν.
Είχανε παραλήρημα
καί όμως περπατούσαν.
•••
Από τό βάθος μακριά
πάνω σ’ ένα μπαλκόνι
τεράστια, φωτογενής
φάνταζε μιά οθόνη.
•••
Οι φίλοι μέ προσπέρασαν
καί κάθισαν μπροστά της
γελώντας ακατάπαυστα
μέ τά λεγόμενά της.
•••
Κάθισα δίπλα τους καί ‘γω
χαρίεις καί ευγνώμων
ακούγοντας γιά αλλαγή
ζωής, τροφής καί νόμων.
•••
Ο μπαλκονάτος Κύριος
πού αδιαλείπτως κρώζει
ήταν ο ίδιος φίλοι μου
ναί! μέ τόν Καραγκιόζη.
•••
Αναγαλλίασε η καρδιά
καί βρέθηκα οπίσω
στά παιδικά τά έτη μου
πού δέν μπορώ νά σβήσω.
•••
Ώ! Χώρα ακατανίκητη
μεγάλη κι απλοχέρα
πού πότε γίνεσαι μπερντές
καί ύστερα χολέρα.
•••
Ώ! Χατζηαβάτη Έλληνα
άρχοντα τής φαμφάρας
καί σύ Βεζίρη Σάξονα
Τράπεζα τής σφαλιάρας.
•••
Ώ! πόσο σάς ευγνωμονώ
χαίρομαι, θά γελάσω,
έστω κι άν είμαι νηστικός
στά μούτρα σας θά κλάσω.
•••
«Τά επί τών μπαλκονίων λογύδρια πλείστων
Καραγκιόζηδων καί Βεζίρηδων, καί τά εντός
τού ευσεβούς Μαξιμομουσείου εκτρώματα
άτινα έσπειρε τό εκεί συνονθύλευμα,
θά υποκινήσουν τήν διάρρηξιν τής κοιλίας μου
καί συστροφήν τών όρχεών μου».
ΚΟΛΛΥΤΗΡΙΟΣ
Ο ΜΠΕΡΤΟΛΔΟΣ. 2012 Μετά GAP.