MUSIC+MEDIA
// Μπορεί στη χώρα μας λόγω των οικονομικών εξελίξεων (ή μάλλον της πολιτικής ακινησίας) να έχουν παγώσει τα πάντα, όμως στο εξωτερικό υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, σε όλα τα επίπεδα.
// Πληθαίνουν οι εκτιμήσεις από όλες τις μεριές της μουσικής βιομηχανίας ότι τα χειρότερα είναι πλέον παρελθόν.
// Από τη μια, οι φυσικές πωλήσεις στις περισσότερες ανεπτυγμένες αγορές δείχνουν είτε σταθερότητα είτε ακόμα και αύξηση.
// Από την άλλη, πολλές ψηφιακές υπηρεσίες αρχίζουν να ισορροπούν και να παρουσιάζουν υγιή έσοδα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι ίσως αυτή του Spotify, το οποίο μετρά πάνω από δέκα εκατ. τακτικούς χρήστες σε όλο τον πλανήτη, εκ των οποίων δυόμισι εκατ. πληρώνουν πάνω από 100 ευρώ τον χρόνο συνδρομή.
// Μόνο τον τελευταίο χρόνο, το Spotify έχει πληρώσει πάνω από 200 εκατ. δολάρια σε δικαιώματα, ενώ στη Σουηδία, τη χώρα από την οποία ξεκίνησε, οι περισσότεροι καλλιτέχνες βασίζουν το 60% του εισοδήματός τους σε αυτή την υπηρεσία.
// Στην Ελλάδα δεν αναμένεται να δούμε σύντομα τέτοιες υπηρεσίες, καθώς όλα φαίνεται να παγώνουν. Η μεν Hellas On Line, λογικά σκεπτόμενη, δεν φαίνεται να μπορεί να αναλάβει τις δεσμεύσεις τις οποίες το Simfy και οι δισκογραφικές ζητούν προκειμένου να παραχωρήσουν τα δικαιώματα.
// Κάτι αντίστοιχο φαίνεται να συμβαίνει και με το Deezer και τον ΟΤΕ. Πέραν των όποιων θεμάτων μπορεί να υπάρχουν από την πλευρά της DT, οι δισκογραφικές κινδυνεύουν να αναστείλουν μια πιθανή έναρξη της υπηρεσίας.
// Και στις δύο περιπτώσεις ο λόγος που οι υπηρεσίες φαίνεται να κολλάνε έχει να κάνει με ένα γεγονός: τα δικαιώματα τα οποία ζητούνται είναι πολύ υψηλά ως minimum guarantees.
// Οι ελληνικές δισκογραφικές κινδυνεύουν να χάσουν το τρένο των εξελίξεων, καθώς εστιάζουν στο άμεσο κέρδος που θα υπάρξει με μια χοντρή προκαταβολή και δεν βλέπουν ότι η στήριξη τέτοιων υπηρεσιών, χωρίς guarantees, είναι μονόδρομος για την εξυγίανση όλης της αγοράς, την επιβίωσή τους και την μελλοντικά απόλυτη ενδυνάμωσή τους.
// Από την άλλη πλευρά, είναι πολύ δύσκολο να γεφυρωθεί το χάσμα, όταν στις περισσότερες περιπτώσεις από την πλευρά των τηλεπικοινωνιακών οργανισμών υπάρχουν στελέχη τα οποία έχουν περισσότερο τεχνικές γνώσεις και δεν θεωρούν ιδιαίτερα σημαντική την αξία του περιεχομένου, ούτε και την έννοια των δικαιωμάτων – πόσοι δηλαδή εμπλέκονται στην παραγωγή ενός τραγουδιού και πόσοι θα πρέπει να αποζημιωθούν για τη χρήση του.
// Το πόσοι πραγματικά αποζημιώνονται (δηλαδή αμείβονται) είναι και ένα θέμα το οποίο φαίνεται να θίγει μια ομάδα ραδιοφωνικών σταθμών, οι οποίοι επικαλούνται σωρεία στοιχείων, σύμφωνα με τα οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συλλογικοί οργανισμοί διαχείρισης εισέπρατταν δικαιώματα χωρίς να τα αποδίδουν εκεί που έπρεπε.
// Σύμφωνα με τις καταγγελίες, μέσω διαφόρων πρακτικών, τα χρήματα μοιράζονταν με κάποιες φόρμουλες, αντί να γίνεται πραγματική απόδοση βάσει των στοιχείων που όφειλαν οι οργανισμοί να λαμβάνουν μαζί με τα χρήματα που εισέπρατταν.
// Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτές οι πρακτικές είχαν δόλο ή, πιο πιθανό, αν ακολουθήθηκαν λόγω απουσίας μηχανισμών και οργάνωσης. Το δεύτερο όμως, και σημαντικότερο, είναι σε ποιους έπρεπε να έχουν πάει κανονικά όσα χρήματα εισπράχθηκαν.