Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1
«Πωλείται η Ελλάς». Τα μεγάλα παζάρια μεταξύ των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και της τριμερούς ελληνικής κυβέρνησης άρχισαν ήδη. Και με καμάρι η κυβέρνηση, αντί να θλίβεται, σύντομα θα μας το ανακοινώσει. Είναι πράγματι αποκαρδιωτικό, υποδομές που κατασκευάστηκαν στα χρόνια της «ψωροκώσταινας» και στο πλαίσιο της παροχής από το κράτος υπηρεσιών στους αδύναμους πολίτες του να εκποιούνται τώρα από την τάχα πλούσια Ελλάδα. Και οι χρήστες των υπηρεσιών, έλληνες πολίτες, να μετατρέπονται σε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ξένα κερδοσκοπικά funds. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης άλλοι ζορίζονται και άλλοι δροσίζονται. Άλλωστε γι’ αυτό δημιουργούνται οι κρίσεις, για να διευκολύνουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Φτιάχνουν νεόπλουτους και νεόφτωχους. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου έδωσαν οι πληροφορίες ότι μεταξύ της ηγεσίας του Οργανισμού Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας και εταίρων που διαχειρίζονται κεφάλαια από τα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και το Κουβέιτ άρχισαν οι συζητήσεις για την εκποίηση των ιαματικών πηγών στα Καμένα Βούρλα, στις Θερμοπύλες, στην Υπάτη, στην Αιδηψό και στον Καϊάφα! Ο προγραμματισμός είναι η εκποίηση να πραγματοποιηθεί μέσα στη φετινή χρονιά. Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα πουληθεί από τις παραπάνω ιαματικές πηγές, αλλά οι πηγές γενικά, ως κοινωνικά αγαθά, θεωρούνται «εκτός συναλλαγής» και η πώλησή τους δεν είναι νόμιμη. Να προσέξουν λοιπόν οι αρμόδιοι επί της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και να δείχνουν λίγο σεβασμό στα κοινωνικά αγαθά. Όχι τα πάντα στο σφυρί!

2
Και δεν είναι μόνον η εκποίηση των ιαματικών πηγών. Για το 2012 οι αποκρατικοποιήσεις συνεχίζονται με την πώληση 18 λιμανιών της χώρας μας, μεταξύ των οποίων και του Πειραιά, αλλά και πολλών αξιόλογων ακινήτων του Δημοσίου, όπως για παράδειγμα τα Ξενία Θάσου, Καστοριάς, Άνδρου, Κοζάνης, Σκιάθου, Χίου, Πηλίου, Κύθνου, Ολυμπίας και όπου αλλού υπάρχουν. Και στο πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται και τα κάμπινγκ του ΕΟΤ. Ειδικά για την πώληση των λιμανιών έχουμε σφοδρές αντιρρήσεις και κυρίως για τα λιμάνια της Μακεδονίας και της Θράκης. Φαντάζεστε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης να το αγοράσουν οι Τούρκοι; Της Καβάλας οι Βούλγαροι, της Θεσσαλονίκης οι Σκοπιανοί και πάει λέγοντας; Η κυβέρνηση που αποφάσισε αυτές τις πωλήσεις, μελέτησε άραγε τις επιπτώσεις; Με την πολιτική που ακολουθεί και η κυβέρνηση Παπαδήμου, και με τη στήριξη δυστυχώς και της ΝΔ, γρήγορα θα ζήσουμε τη διάλυση του ελληνικού κράτους. Άραγε ο λαός αυτής της χώρας είναι άξιος μιας τέτοιας τύχης; Η ΕΕ και η Ευρωζώνη μάς σπρώχνουν στον γκρεμό. Αντί για βοήθεια και αλληλεγγύη μάς προσφέρουν καταστροφή και εξαθλίωση. Γιατί λοιπόν να είμαστε στο κλαμπ της Ευρωζώνης; Σε τι μας ωφελεί μακροπρόθεσμα η ένταξή μας στην ΟΝΕ, όταν η βοήθεια που μας προσφέρει σήμερα οδηγεί τη χώρα μας σε καταστροφή; Ας σκεφτούμε λίγο λογικά, όσο είναι καιρός.

3
Η ασφυξία στην αγορά από την έλλειψη ρευστότητας τείνει να προσλάβει πανευρωπαϊκές διαστάσεις. Τα προγράμματα σκληρής λιτότητας που εφαρμόζονται στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, τάχα ως μέτρο για την αντιμετώπιση της κρίσης, έχουν οδηγήσει σε περιορισμό των εισοδημάτων και αυτό με τη σειρά του σε μείωση της κατανάλωσης, που προκαλεί έλλειψη ρευστότητας. Έτσι όμως η κρίση επιδεινώνεται και η φτώχεια επεκτείνεται. Οι τράπεζες, παλαιότερα αιμοδότες της οικονομίας, ελάχιστα δανειοδοτούν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά και η αγορά στενάζουν. Η ΕΚΤ προσπαθεί να πείσει τις τράπεζες να ακολουθήσουν πολιτική πιστωτικής επέκτασης. Έτσι το τρίτο δεκαήμερο του περασμένου Δεκέμβρη χορήγησε σε 500 τράπεζες των κρατών της Ευρωζώνης δάνεια συνολικού ύψους 370 δισ. ευρώ με τριετή προθεσμία εξόφλησης. Σκοπός της χορήγησης αυτών των δανείων ήταν η αντιμετώπιση της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά. Όμως οι τράπεζες προτίμησαν να χορηγήσουν ελάχιστα δάνεια μόνον σε φερέγγυες επιχειρήσεις και με αυστηρά τραπεζικά κριτήρια. Τα περισσότερα χρήματα τα κλείδωσαν στα χρηματοκιβώτιά τους, με τον ισχυρισμό ότι τα δάνεια που θα χορηγήσουν στις επιχειρήσεις θα είναι μεγαλύτερης διάρκειας από μια τριετία, οπότε θα αντιμετωπίσουν οι ίδιες έντονο πρόβλημα ρευστότητας. Αυτά βλέπουν και οι Οίκοι Αξιολόγησης και συνεχώς υποβαθμίζουν τις οικονομίες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης.