Το (αμετανόητο) «κόμμα του Μνημονίου»
Οι επίδοξοι σωτήρες της χώρας αποδείχθηκαν ολετήρες. Όμως, οι θιασώτες της ολέθριας πολιτικής, όσοι δηλαδή συγκροτούν ατύπως το «κόμμα του Μνημονίου», είναι εδώ. Ενεργοί, παρόντες και αμετακίνητοι στον στόχο τους: τη συνέχιση της ίδιας ρότας που έχει οδηγήσει την Ελλάδα στο χάος, την κατάρρευση, τη φτώχεια και το ξεπούλημα. Ως και ο Γ. Παπανδρέου, ιθύνων νους της μνημονιακής επιχείρησης, διεκδικεί ρόλο στα πολιτικά πράγματα, παρότι έχει καταδικαστεί αμετακλήτως στη συνείδηση της κοινωνίας και του καταρρέοντος κόμματός του.
Το «κόμμα του Μνημονίου», λοιπόν. Με ηγέτη τον Γ. Παπανδρέου, συνοδοιπόρους τον Γ. Καρατζαφέρη και την κ. Μπακογιάννη και πολύτιμο αρωγό τα περισσότερα ΜΜΕ και τους «εκσυγχρονιστικούς» κύκλους πασών των προελεύσεων και πολιτικών προσήμων. Από τον κ. Μάνο μέχρι τη χορεία γνωστών πανεπιστημιακών και «ανθρώπων του πολιτισμού», οι οποίοι υπήρξαν φανατικοί υποστηρικτές του ολέθριου σημιτισμού, θιασώτες του Σχεδίου Ανάν και απολογητές ενός άκριτου ευρωπαϊσμού, νεοφιλελεύθερης κατευθύνσεως. Όταν, λοιπόν, η εγκληματική συνταγή του Μνημονίου έδειξε την αληθινή ουσία της και ο κόσμος άρχισε να αντιδρά, η αυτοπροστασία του συγκεκριμένου συστήματος εξουσίας παράτησε στην τύχη του τον Γ. Παπανδρέου και στράφηκε σε νέο σωτήρα. Στον κ. Παπαδήμο…
Η άκτακτη υποχώρηση του «κόμματος του Μνημονίου» -από το ξέσπασμα των «Αγανακτισμένων» μέχρι την επιλογή Παπαδήμου- συνοδεύεται από σκηνές απείρου κάλλους και μελαγχολικής γελοιότητας. Ξαφνικά, οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι (Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη) ανακάλυψαν ότι η συνταγή πάσχει! Και άρχισαν την κριτική, τις κυβιστήσεις και τη στροφή… Κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και υπουργοί πρώτης γραμμής, πιστοί στη γραμμή του Μνημονίου, άρχισαν να ξιφουλκούν εναντίον του τέως πρωθυπουργού και να αποκαλύπτουν είτε ότι… δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο είτε ότι διαπίστωσαν πόσο ολέθριο υπήρξε για τη χώρα. Ναι! Οι ίδιοι άνθρωποι (Χρυσοχοΐδης) που δεν είχαν αρθρώσει ποτέ ενάντιο λόγο ή διατυπώσει οιαδήποτε ένσταση. Μιλάμε για κλαυσίγελω ολκής… Ταυτόχρονα, ορισμένα ΜΜΕ που είχαν πρωτοστατήσει στην επιβολή του Μνημονίου, προβάλλοντας καταιγιστικά τον κυνικό εκβιασμό (Μνημόνιο ή χρεοκοπία), άρχισαν να ανακρούουν πρύμναν, υπό την πίεση της κοινής γνώμης. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο κονδυλοφόροι που μιλούσαν για «μονόδρομο» να μυκτηρίζουν εκ των υστέρων τον εκβιασμό αυτό, λες και δεν υπάρχουν (στο αρχείο της ιστορίας) τα γραπτά στις εφημερίδες και τα λόγια τους στην Tι Βι. Μιλάμε για γελοιότητα και για θράσος εκείνων που ποντάρουν στη λήθη…
Παρατηρήθηκε, λοιπόν, το φαινόμενο της βλογιοκομμένης υπαναχώρησης, μαζί με την ανάδειξη αποπομπαίου τράγου στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου. Συνήθης πρακτική. Και βολική εξέλιξη για την αυτοπροστασία του εν λόγω συστήματος εξουσίας, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε, κατέφυγε σε νέο μεσσία. Έτσι, ο άνθρωπος των τραπεζών, ο πειθήνιος διεκπεραιωτής των εντολών της Ένωσης, ο κ. Παπαδήμος, (δι)ορίστηκε πρωθυπουργός, «εγκεκριμένος» από τους ιθύνοντες της Ένωσης, όταν αυτοί διαπίστωσαν ότι ο πρώην εκλεκτός τους Γ. Παπανδρέου είχε καεί. Και ότι έπρεπε άμεσα, πρώτον, να αναχαιτιστεί το εν εξελίξει κίνημα των «Αγανακτισμένων», δεύτερον, να εγκλωβιστεί η ατίθαση ΝΔ του Σαμαρά και τρίτον, να βρεθεί ένας καταλύτης στο πολιτικό σκηνικό, με δεδομένο την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και με στόχο ευρύτερες συμπράξεις, καθεστωτικού χαρακτήρα και μνημονιακής κατευθύνσεως.
Προχθές, κύκλοι της Ουάσινγκτον εξέφρασαν την άποψη ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να εκτείνει τον ορίζοντα της ύπαρξής της μέχρι το φθινόπωρο. Ανάλογες απόψεις ακούγονται και στο εσωτερικό της χώρας, ενώ ταυτόχρονα γίνεται λόγος για «κυβέρνηση αρίστων με πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου» (δήλωση Διαμαντοπούλου) ή για μετεκλογικές συνεργασίες σε δεσμευτικό πλαίσιο, καθορισμένο από την κατάφαση στη νέα δανειακή σύμβαση και το συμπαρομαρτούν Μνημόνιο… Με λίγα λόγια, μονά-ζυγά δικά τους. Ευθέως, κυνικά και εκβιαστικά. Με ασύστολο τρόπο και ολιγαρχικές απόψεις (τι άλλο είναι η πρόταση για κυβέρνηση αρίστων;) και υπό καθεστώς μόνιμου εκβιασμού.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ναυαγισμένου ΠΑΣΟΚ διατηρούν αυτονόητα την αξία τους, για πολλούς λόγους. Φερ’ ειπείν, η πιθανή διάσπαση θα ευνοήσει τη συγκρότηση νέου σχήματος ή σχημάτων ή θα παροχετευθεί μέρος του στελεχικού δυναμικού και των ψηφοφόρων σε «συγγενείς δυνάμεις» τύπου Κουβέλη; Θα παραμείνουν στο προσκήνιο σεσημασμένες ιλαρές περιπτώσεις πρωταγωνιστών της μνημονιακής πολιτικής, οι οποίοι εσχάτως ανέβλεψαν, ή θα τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες και δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους; Θα βρει καταφύγιο στη Δημοκρατική Αριστερά ο «εκσυγχρονιστικός» πόλος, με τη διακριτική επίνευση του ολίγιστου κ. Σημίτη (που ανακάλυψε και αυτός οψίμως την αθλιότητα του Μνημονίου), με αποτέλεσμα τη νεκρανάσταση του πεπτωκότος σημιτισμού; Θα επιχειρηθεί η μελλοντική ενεργός εμπλοκή του κ. Παπαδήμου στην πολιτική ζωή, ως ηγέτη νέου σχηματισμού;
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δεν αποκλείουν αυτοδυναμία της ΝΔ, ενώ το ενδεχόμενο να αναδειχθεί ούτως ή άλλως πρωθυπουργός ο Σαμαράς ενισχύεται, λαμβανομένης υπ’ όψιν της πρόσφατης προσέγγισης -προσωπικής και γενικότερης- με τον κ. Καρατζαφέρη. Όμως, η τρομακτική πίεση προς τον κ. Σαμαρά εκ μέρους της Ένωσης και η μοιραία συμμόρφωσή του (συμμετοχή στην τριμερή κυβέρνηση, ύφεση του αντιμνημονιακού λόγου του και αραιές, χλωμές αναφορές στην ανάγκη αναδιαπραγμάτευσης) προϊδεάζουν για συνέχιση του ίδιου σκηνικού. Ιδία αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η συνολική κατάσταση της χώρας θα βαίνει επί τα χείρω. Επομένως, δεν αποκλείεται ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός να έχει την τύχη του Γ. Παπανδρέου και δη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα παραμονής στην εξουσία…
Προχθές, στο κέντρο της Αθήνας εκτυλίχθηκαν σκηνές που θύμιζαν Κατοχή (χιλιάδες άνθρωποι για μια χούφτα κρεμμύδια) ή την κατάσταση σε χειμαζόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Επειδή δεν προβλέπεται βελτίωση (αντιθέτως: επιδείνωση ή πλήρης κατάρρευση με τη βούλα της χρεοκοπίας), οιαδήποτε πρόβλεψη ή ανάλυση εδραζόμενη στα σημερινά στοιχεία είναι παρακινδυνευμένη ή προβληματική. Το σκοτεινό τούνελ είναι μεγάλο. Και οι εξελίξεις απρόβλεπτες…