Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1
Η νέα «μόδα» της χρηματοπιστωτικής αγοράς είναι τα λεγόμενα Distrees Funds, τα οποία είναι επενδυτικά κεφάλαια που έχουν στόχο να «απορροφήσουν» την πιστωτική πίεση στην αγορά. Τα Distrees Funds διαλέγουν επιχειρήσεις βιώσιμες με αξιόλογο πάγιο ενεργητικό και πελατεία, αλλά που, λόγω της πιστωτικής ασφυξίας και του υψηλού κόστους του χρήματος, αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας και η απόδοσή τους σήμερα είναι μηδενική ή αρνητική. Στόχος τους, η εξαγορά κυρίως βιομηχανικών επιχειρήσεων με σύγχρονο εξοπλισμό, αξιόλογων ακινήτων και ξενοδοχειακών μονάδων, χωρίς βέβαια να αποκλείονται και επιχειρήσεις άλλων κλάδων. Η εξαγορά των επιχειρήσεων επιδιώκεται φυσικά σε τιμή εξευτελιστική και με «κούρεμα» των υποχρεώσεών τους, την εξόφληση των οποίων αναλαμβάνει το Distrees Fund. Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται αρκετές εταιρείες αυτού του είδους, αλλοδαπές. Και όλα δείχνουν ότι, λόγω της πιστωτικής ασφυξίας που επικρατεί στην ελληνική αγορά, θα επεκταθούν και εδώ τέτοιου είδους δραστηριότητες. Πάντως σήμερα ενδιαφέρον έδειξε το τουρκικό κεφάλαιο με την επωνυμία Pak Holdings με την εξαγορά της χαρτοβιομηχανίας ΜΕΛ, που πιεζόταν από την υπερχρέωσή της στις τράπεζες και κινδύνευε να κηρυχθεί σε πτώχευση. Άλλη περίπτωση είναι η εξαγορά της Wind Hellas αντί 450 εκατ. ευρώ από Distrees Funds, με ταυτόχρονο «κούρεμα» του χρέους της ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Προς το παρόν ενδιαφέρον για εξαγορές επιχειρήσεων στην Ελλάδα δείχνουν η κυπριακή Argo Group και η αγγλική Load Finance. «Πωλείται η Ελλάς» από έλλειψη ρευστότητας. Το τραπεζικό μας σύστημα όμως καθεύδει!
2
Η κρίση δεν οδηγεί μόνο τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα σε θάνατο, αλλά και στον θάνατο της κοινωνικής πρόνοιας, που πρέπει να είναι η κορυφαία μέριμνα ενός κράτους. Σύμφωνα με μελέτη της αρμόδιας Υγειονομικής Υπηρεσίας του ΟΗΕ, κατά την τελευταία διετία διαπιστώθηκε έξαρση των θανάτων νεογνών στις ευρωπαϊκές χώρες, λόγω της έλλειψης μονάδων εντατικής περίθαλψης νεογνών και ειδικών ασθενοφόρων. Περίπου 500 νεογνά τον χρόνο χάνονται, επειδή τα κράτη έπαυσαν να ασχολούνται με την κοινωνική πρόνοια, λόγω της κρίσης. Όσον αφορά την Ελλάδα, στον δημόσιο τομέα λειτουργούν μόνο δύο νοσοκομεία Παίδων στην Αττική, τα οποία διαθέτουν 22 κλίνες ειδικές για νεογνά, εκ των οποίων λειτουργούν μόνο οι πέντε, ενώ οι 17 μένουν αχρησιμοποίητες λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού. Αναφορικά με τα στατιστικά στοιχεία, μια μελέτη, που δεν είδε το φως της δημοσιότητας, αναφέρει ότι σε μεγάλο μαιευτήριο της Αθήνας σημειώνονται περίπου 12 θάνατοι νεογέννητων παιδιών ανά 1.000 τοκετούς. Αυτό σημαίνει ότι τα στοιχεία του ΟΗΕ είναι εντελώς ελλιπή και φαίνεται ότι τα κράτη προσπάθησαν, δίνοντας τα στοιχεία, να αποκρύψουν την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας, το οποίο ανθούσε στην Ευρώπη πριν από την εκδήλωση της σημερινής οικονομικής κρίσης. Μας ακούτε, κ. Λοβέρδο;
3
Όσον αφορά τα συμβαίνοντα στον τομέα της υγείας στη χώρα μας κατά τα τελευταία 2,5 χρόνια, προκαλούν απογοήτευση. Υπό τη σημερινή πολυπρόσωπη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αυτό καλύτερα να μετονομασθεί σε υπουργείο Κοινωνικής Αναλγησίας. Η ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη μόνο στους τύπους διατηρείται. Στην ουσία πλέον έχει καταργηθεί κατά μεγάλο ποσοστό. Τώρα ελάχιστοι γιατροί (περίπου 4.500 σε όλη την Ελλάδα) συνδέονται με σύμβαση με το κράτος, εξακολουθώντας να προσφέρουν ιατρικές υπηρεσίες δωρέαν στους ασφαλισμένους. Οι υπόλοιποι γιατροί, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του κλάδου, δεν παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες στους ασφαλισμένους. Εισπράττουν 20 ευρώ για κάθε επίσκεψη. Και βέβαια έχουν δίκιο, γιατί το κράτος έδειξε να είναι εντελώς ασυνεπής οφειλέτης. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την εξόφληση της αξίας των φαρμάκων που χορηγούνται στους ασφαλισμένους. Στην πραγματικότητα έχει ξηλωθεί η ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη και το κράτος έχει μεταθέσει τα βάρη στους ασφαλισμένους. Σχετικά τώρα με τη νοσοκομειακή περίθαλψη, και αυτή δεινοπαθεί και ψυχορραγεί. Βέβαια είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι στον τομέα της υγείας υπάρχουν αμαρτωλά κυκλώματα που εκμεταλλεύονται και το Δημόσιο και τον λαό. Και θα έπρεπε όχι μόνο να ανακοινώνονται οι παρανομίες, αλλά να τιμωρούνται και οι παράνομοι. Ακόμη πρέπει να προσθέσουμε ότι θα έπρεπε να ληφθούν εναντίον τους μέτρα, ώστε να μη φτάσουμε στη διάλυση του ΕΣΥ.