Οι εξελίξεις σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία
Σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, μπορεί να απέχει αρκετά από την αυτοδυναμία η ΝΔ, αλλά είναι με πολύ μεγάλη διαφορά πρώτο κόμμα, κάτι που της δίνει τόσο τον «αέρα» της εξουσίας (μια και το μεγαλύτερο μέρος των αναποφάσιστων, των ψηφοφόρων της τελευταίας στιγμής, συνήθως πάει με αυτόν που φαίνεται ότι θα κερδίσει) όσο και τη δυνατότητα (που είναι συγχρόνως και υποχρέωση) άμεσης διαπραγμάτευσης με άλλα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να βολοδέρνει μεταξύ της εμμονής του Γιώργου Παπανδρέου να ελέγξει τις εξελίξεις και των προσωπικών στρατηγικών αυτοπροβολής που έχουν τρεις εκ των φιλοδοξούντων να τον διαδεχτούν.
• Ο κ. Βενιζέλος έχει οχυρωθεί πίσω από το ιδιότυπο θυσιαστήριο των στερήσεων, περικοπών και αφαιμάξεων του εισοδήματος, της ρύθμισης του PSI και της παραμονής με κάθε κόστος και τρόπο στην Ευρωζώνη, στο όνομα της σωτηρίας της χώρας. Έτσι όπως τουλάχιστον αυτός την αντιλαμβάνεται. Χρησιμοποιεί δραματικούς τόνους, μιλάει συνεχώς για «το καλό της πατρίδας», τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν τον νοιάζει ο εαυτός του και το ΠΑΣΟΚ, αλλά η σωτηρία της χώρας. Είναι μια προεκλογική εκστρατεία όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη, αφού ανάλογες τακτικές έχουν επαναληφθεί σε πολλές χώρες από υποψηφίους, αλλά ενδεχομένως αποδοτική, στον βαθμό που οι ψηφοφόροι πειστούν ότι πράγματι έτσι είναι.
• Ο κ. Λοβέρδος πιστεύει ότι όσοι ψηφίζουν πια ΠΑΣΟΚ είναι κάτι εκσυγχρονισμένοι ψιλοδεξιοί με μηδενικές εθνικές ανησυχίες, αλλά μόνο τεχνοκρατικές περί ανάπτυξης της χώρας. Έτσι, φροντίζει να τους εκφράζει με σούπερ μνημονιακές θέσεις (άλλωστε, είναι ο μόνος υπουργός που είχε εξηγήσει με δραματικούς τόνους πόσο χρήσιμο και αναγκαίο είναι το Μνημόνιο) ή με πονεμένα χαμόγελα κατανόησης το πόσο άσχημα περνάμε, το οποίο όμως, δυστυχώς, είναι αναγκαίο… Άγνωστο πόσο θα αποδώσει αυτή η τακτική του έχοντος (έως το Μνημόνιο) μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ καθηγητή.
• Ο κ. Χρυσοχοΐδης, που κατέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα λόγω της δράσης του κατά της «17 Νοέμβρη» και άλλων ομοειδών οργανώσεων, δεν αναφέρεται ποτέ σε αυτό το κεφάλαιο, αν και θεωρείται στα πλεονεκτήματά του. Ίσως εκτιμά –και μάλλον όχι λανθασμένα– ότι μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι εξαιρετικά δημοφιλές πεδίο. Φρόντισε να επιτεθεί κατά των επιλογών Παπανδρέου ως πρωθυπουργού που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι, αλλά λησμόνησε να αποδώσει το μερίδιο ευθύνης στους υπουργούς και τα πρωτοκλασάτα στελέχη, που δέχονταν τα πάντα. Και ο ίδιος. Διότι χρέος και ρόλος του δημόσιου άντρα δεν είναι η καθʼ έξιν συμφωνία με τον αρχηγό, αλλά η κατάθεση της διαφορετικής γνώμης, όταν υπάρχει, και η στήριξή της μέχρι τέλους, αν έχει να κάνει με θέματα αρχών. Ως εκ τούτου, μοιάζει αμφίβολη η αποδοτικότητα αυτής της τακτικής, στον βαθμό που του αποδίδεται συνενοχή στην έως τώρα πορεία. Επίσης, μια σοφή κίνηση εκ μέρους του θα ήταν η παραίτησή του από την κυβέρνηση, ως απόδειξη, έστω όψιμη, της διαφοροποίησής του από όσα συμβαίνουν εις βάρος του ελληνικού λαού.
Στη Νέα Δημοκρατία, ο κ. Σαμαράς, πριν κερδίσει τις εκλογές, έχει να εξουδετερώσει τον κίνδυνο που διατρέχει από την κινητικότητα και την παρεμβατικότητα του κ. Καρατζαφέρη. Αφού τον ανέδειξαν με τον κ. Παπανδρέου και τον κατέστησαν ισότιμο σοβαρό συνομιλητή, δεχόμενοι και τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση, ο κ. Καρατζαφέρης ορθώς αυτοαναδεικνύεται (άλλωστε, έχει την ικανότητα να το κάνει) ρυθμιστής των εξελίξεων. Υποδυόμενος μάλιστα τον σώφρονα πολιτικό, που δεν διστάζει να συνιστά παραμονή της κυβέρνησης Παπαδήμου για όσο χρειάζεται. Τι να τις κάνουμε, άλλωστε, τις εκλογές; Να πάρουμε 5%; Αυτό, σου λέει, το παίρναμε και πριν, και παραπάνω μάλιστα.
Πιο πολύ από αυτά κινδυνεύει η ΝΔ παρά από τους ομοϊδεάτες εταίρους της στην Ευρώπη που της κάνουν κριτική γιατί δεν συμφωνεί στη νεοφιλελεύθερη εξάρτηση και εκποίηση της Ελλάδας. Πόσο εύκολο είναι να τα καταφέρει; Αν πείσει ότι θα έρθει στην εξουσία για να εφαρμόσει άλλο πρόγραμμα από αυτό του Μνημονίου και της εξάρτησης, έχει πιθανότητες. Αν όμως οδεύοντας προς τις εκλογές ομοιάζει όλο και περισσότερο με τα καθεστωτικά υποταγμένα πολιτικά σχήματα που μοιάζουν παρακολουθήματα του γερμανικού ολοκληρωτισμού, δεν έχει τύχη. Μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, αλλά θα εξαρτάται είτε από τον «σώφρονα Καρατζαφέρη» είτε από τις ισορροπίες των τάσεων στο μισοδιαλυμένο ΠΑΣΟΚ.