Το πλήγμα από την S&P

Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι εγγυήσεις των κρατών, στις οποίες στηρίζεται η πυραμίδα του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, χάνουν ένα μέρος της αξίας τους και θα χρειασθούν ακόμη περισσότερες εγγυήσεις από τις χώρες του «τριπλού Α», με πρώτη τη Γερμανία, για να εξακολουθήσει να έχει το EFSF τους ίδιους διαθέσιμους πόρους για δάνεια στις ασθενείς χώρες, που έχει σήμερα. Έτσι, η ισχύς των μηχανισμών διάσωσης περιορίζεται, ακριβώς τη στιγμή που καλούνται να διαθέσουν ακόμη περισσότερα κεφάλαια για διάσωση της Ελλάδας (και όχι μόνο…), ενώ το EFSF θα κληθεί από τις αγορές να πληρώσει ακριβότερα για τον δανεισμό του και αυτό το πρόσθετο κόστος θα πρέπει να μεταφερθεί στις χώρες που δανείζονται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.

Από όλες τις πλευρές, δηλαδή, η κρίση οδηγεί τη Γερμανία στο σημείο που δεν ήθελε να φθάσει: να προσφέρει όλο και μεγαλύτερες εγγυήσεις για τη χρηματοδότηση των αδύναμων χωρών της περιφέρειας, αλλά και να επιτρέψει –όπως απαιτούν εδώ και καιρό οι παράγοντες των αγορών– στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τυπώσει χρήμα για να στηρίξει τα ομόλογα της περιφέρειας. Το Βερολίνο φαίνεται ότι θα συρθεί προς αυτές τις κατευθύνσεις και το μεγάλο ερώτημα είναι ποιους νέους σκληρούς όρους θα θελήσει να επιβάλει στην Ευρώπη, σε αντάλλαγμα για τη σωτηρία του ευρώ.