Σύνορα της χώρας είναι οι κόκκινες γραμμές…

Τι άλ­λο α­πό πα­ρά­δο­ση εί­ναι, κύριε Πα­πα­δή­μο, ό­ταν λέ­τε ό­τι δεν μπο­ρού­με να έ­χου­με κόκ­κι­νες γραμ­μές ό­ταν ζη­τά­με δα­νει­κά; Ό­τι οι δα­νει­στές ε­πι­βάλ­λουν τους ό­ρους τους. Μέ­χρι ε­νός ση­μεί­ου ναι… Το ί­διο θα μπο­ρού­σε να ι­σχυ­ρι­στεί και ο Με­τα­ξάς. Ό­τι αυ­τοί εί­ναι πά­νο­πλοι, ι­σχυ­ροί, ε­νώ ε­μείς εί­μα­στε γυ­μνοί. Το ί­διο θα μπο­ρού­σε να πει με το Σχέ­διο Α­νάν ο Τάσ­σος Πα­πα­δό­που­λος που, πα­ρό­τι του εί­χαν βά­λει το μα­χαί­ρι στον λαι­μό Α­με­ρι­κή και Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση, εί­πε ε­κεί­νο το βρο­ντε­ρό «Ο­ΧΙ». Και σώ­θη­κε έ­τσι η Κύ­προς και δεν έ­γι­νε α­πό κρά­τος κοι­νό­τη­τα… Και ε­παρ­χί­α της Τουρ­κί­ας.

Α­πό τη στιγ­μή που δεν υ­πάρ­χουν κόκ­κι­νες γραμ­μές, κύριε πρω­θυ­πουρ­γέ, τό­τε τι τις θέ­λου­με τις Έ­νο­πλες Δυ­νά­μεις, στρα­τούς, ταν­κς, κα­ρά­βια, υ­πο­βρύ­χια και α­ε­ρο­πλά­να; Για­τί να μη δώ­σου­με «ε­λευ­θέ­ρας» στη γεί­το­να και να μη χα­λά­με λε­φτά για ε­ξο­πλι­σμούς; Μό­νο που χο­ρεύ­ου­με ό­πως μας κου­νά­νε το ντέ­φι ο κά­θε Ερ­ντο­γάν και Ντα­βού­το­γλου.

Ό­λα εί­ναι θέ­μα ε­πι­λο­γής, κύριε Πα­πα­δή­μο, ό­ταν έ­χεις να διοι­κή­σεις μια τρά­πε­ζα, μια ε­πι­χεί­ρη­ση. Ό­μως ό­ταν έ­χεις ορ­κι­στεί πρω­θυ­πουρ­γός, ο όρ­κος ε­πι­βάλ­λει ΚΟΚ­ΚΙ­ΝΕΣ ΓΡΑΜ­ΜΕΣ, ό­πως προ­βλέ­πει το Σύ­νταγ­μα. Δια­φο­ρε­τι­κά δεν θα χρεια­ζό­ταν να ορ­κί­ζε­ται κα­νείς. Ού­τε ο Πρό­ε­δρος της Δη­μο­κρα­τί­ας, ο Αρ­χιε­πί­σκο­πος, οι υπουρ­γοί, οι δι­κα­στές, α­κό­μη και ο α­πλός στρα­τιώ­της…

Τι άλ­λο α­πό κόκ­κι­νες γραμ­μές εί­ναι τα σύ­νο­ρα της χώ­ρας, κ. Πα­παδή­μο;