Διά χειρός

Πρώτον, προσφέρει πολιτικό χρόνο ώστε να προηγηθεί η αναγκαία πολιτικοϊδεολογική συζήτηση, τόσο εντός του ΠΑΣΟΚ όσο και μεταξύ ΠΑΣΟΚ και κοινωνικών δυνάμεων, για το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της πολιτικής του ανασυγκρότησης. Δεύτερον, διευκολύνει την απρόσκοπτη λειτουργία της κυβέρνησης Παπαδήμου, καθότι οι υποψήφιοι διάδοχοι του κ. Παπανδρέου είναι κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης – και μάλιστα ο κ. Βενιζέλος ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών έχει σημαντικά και ζωτικά καθήκοντα να επιτελέσει έως τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών. Ασφαλώς δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν χωράνε, πράγμα που σημαίνει ότι οι υποψήφιοι διάδοχοι πριν καν θέσουν επισήμως υποψηφιότητα οφείλουν να παραιτηθούν του υπουργικού αξιώματος. Κάτι τέτοιο όμως στις παρούσες κρίσιμες συνθήκες θα ήταν εις βάρος της χώρας και του εθνικού συμφέροντος. Τρίτον, η πρόταση του κ. Παπανδρέου αποτρέπει τη βιαστική λύση τού εδώ και τώρα αλλαγή αρχηγού, η οποία εκ των πραγμάτων θα εκφυλιζόταν σε διαγωνισμό δημοφιλίας, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.

• Βέβαια η πιο ορθολογική λύση είναι να ηγηθεί της εκλογικής αναμέτρησης ο Γιώργος Παπανδρέου, να κριθεί το έργο του από το εκλογικό σώμα –να αναλάβει το κόστος της διαφαινόμενης ήττας– και μετά ταύτα να παραδώσει μέσα από πολιτικές διαδικασίες την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Οι «βιαστικοί» υποστηρίζουν ότι εάν πάει το ΠΑΣΟΚ με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου θα υποστεί ευρύτατη ήττα, ενώ εάν πάει με άλλον ηγέτη η ήττα θα είναι περιορισμένη. Διαφωνούμε πλήρως με τους «βιαστικούς» καθότι εάν βγει πλήρως ο κ. Παπανδρέου από το εκλογικό κάδρο του ΠΑΣΟΚ, το κόμμα θα χάσει τον σκληρό παπανδρεϊκό πυρήνα των ψηφοφόρων του και η ήδη συρρικνωμένη εκλογική του επιρροή θα συρρικνωθεί περαιτέρω. Άρα η πλέον ορθολογική λύση για το ΠΑΣΟΚ είναι η αλλαγή ηγεσίας μετά τις εκλογές.

ΥΓ.: Ο όποιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να εκλεγεί με βάση την πολιτική του πρόταση για το παρόν και το αύριο της παράταξης και της χώρας κι όχι με καλλιστεία δημοφιλίας.