ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ, ΤΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ Η ΑΛΛΗ ΣΚΛΗΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣΤΡΟΠΕΙΑ

Μετά λαμπάδων καί φανών
μπαίνω σέ άλλη τάξη
βρέ, όχι τήν κοινωνική
αλλά… εν παρατάξει.
•••
Κι αρχίζουν τά γυμνάσια
καί τά εν χρώ κεφάλια
καί μοιάζαμε οι έφηβοι
μέ τράγους καί βουβάλια.
•••
Καπελαδούρες μπλέ νουάρ
σήμα η κουκουβάγια,
καί βλαστημούσαμε ορθοί
νέα κι αρχαία άγια.
•••
Ήταν καί οι καθηγητές
τής Εθνικοφροσύνης
πλήρεις αμετροέπειας
καί κομπορρημοσύνης.
•••
Μία εδώ, μία εκεί
μάς σάλεψαν οι φρένες
καί μοιάζαμε ζωύφια
σέ κλειδωμένες στέρνες.
•••
Φτάσαμε στήν απόδραση
καί βγαίναμε τά βράδια
τήν ώρα πού ο
Πλανήτης μας
έμπαινε στά σκοτάδια.
•••
Ανησυχία οι γονείς
πού πάμε, πού βοσκάμε
καί βάρδια οι διδάσκαλοι
αποβολές νά φάμε.
•••
Αρχίσαμε στήν ζάλη μας
τό κάπνισμα τού Άσου
εις τίς επάνω γειτονιές
στίς εκκλησιές τού ράσου.
•••
Μέσα εις τά καμπαναριά
γινόμαστε φουγάρα,
(ελευθερίας κίνημα
ή κάποια ζουρλαμάρα;)
•••
Στά πόδια ήμουνα ωκύς
-γρήγορος ερμηνεύω-
και μ’ ήθελε τό Σύστημα
πάντα νά ταξιδεύω.
•••
Τούς έφερνα τά κύπελλα
έξ άλλων Γυμνασίων,
δέν περιείχαν άμφια
ούτε οστά οσίων.
•••
Έτσι πού λέτε γλίτωνα
αποβολές καί άλλα
ενώ βαθιά βλαστήμαγα
τής μάνας μου τό γάλα.
•••
Ήσαν καί τά κοράσια
μέ τις σαχλές φουφούλες
π’ αντί διά μαθήτριες
τίς έπαιρνες γιά δούλες.
•••
Στήν τάξη φούλ ο πανικός
κι η ώρα Μπουμπουλίνα
(εκεί πού βασανίζανε
τής Χούντας τά ‘χαμίνια’).
•••
Κάθε πρωί η προσευχή
και οι σταυροκοπίες,
(εκ δεξιών οι εθνικοί
κι αριστερά οι μύες).
•••
Όπου εδώ πάει να πει
οι ‘μύες’ τα ποντίκια,
που δεν κρεμούσαν χιαστί
σταυρούς και μαρτυρίκια.
………………………………………………………
………………………………
Δέν μαρτυρώ πρόσωπα καί μέρη. Λέω γιά τήν Παιδεία
τής πρώτης θητείας τού μετέπειτα Εθνάρχη.
Όσοι πέρασαν τά βάρβαρα μονοπάτια ξέρουν τί εννοώ.
Οι τότε ευνοούμενοι διάγουν, όσοι ζουν σήμερα,
τό μαρτύριο τής περιφρόνησης.
Τούς πρέπει γιατί…