ΣΥΝΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ, ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

Ο Τούρκος πρώην πρωθυπουργός είχε, ασφαλώς, υπόψιν τις αποκαλύψεις αυτές και θεώρησε ως δεδομένες και γνωστές τις πληροφορίες για τον εμπρησμό Ελληνικών δασών. Προφανώς, όμως, έχει άλλη πολιτική βαρύτητα η επιβεβαίωση ενός πρώην πρωθυπουργού. Έσπευσε γι’ αυτό, εκ των υστέρων, να «μαζέψει», όσο μπορούσε, τις δηλώσεις του.

Εμπρησμοί δασών είχαν γίνει και στη δεκαετία του ’80 και αργότερα, γεγονός που πιστοποιεί ότι αυτό αποτελεί μια διαχρονική Τουρκική πρακτική, συνδυασμένη με άλλες. Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε πώς αντέδρασε η Κυβέρνηση Σημίτη στη δεκαετία του ’90, όταν κορυφώθηκε η Τουρκική αυτή πρακτική και όταν οι Ελληνικές Υπηρεσίες είχαν πολύ συγκεκριμένες πληροφορίες για το ποιοι ήταν οι αυτουργοί.

Κατά παράδοξο τρόπο, η κορύφωση της Τουρκικής υπονομευτικής δράσεως συμπίπτει με την κορύφωση από την Ελληνική πλευρά της πολιτικής της Ελληνο-Τουρκικής «φιλίας» και του κατευνασμού. Στο πλαίσιο αυτό, το δίδυμο Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου ανέτρεψαν τη διαχρονική και διακομματική Ελληνική εξωτερική πολιτική και τάχθηκαν, μεταξύ άλλων, υπέρ της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είχε μεσολαβήσει, ως γνωστόν, η κρίση των Υμίων, η συνεργασία για τη σύλληψη του Οτσαλάν και την αποξένωση των Κούρδων, το ανακοινωθέν της Μαδρίτης για «ζωτικά» συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο και η Συμφωνία του Ελσίνκι, αργότερα, το 1999. Στην τελευταία έγινε αναφορά, σχετικά με το Αιγαίο, για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα»!

Αναρωτιέται κανείς σε ποια συμπεράσματα καταλήγει η Τουρκική πλευρά, όταν διαπιστώνει μια τέτοια κατευναστική, υποχωρητική και φοβική στάση, τη στιγμή που η χώρα γίνεται απροκάλυπτα θύμα δολιοφθοράς. Το θέμα όμως δεν αφορά μόνο το παρελθόν και δεν αφορά μόνο τους εμπρησμούς δασών. Ήδη, από τη δεκαετία του 1990, η Ελληνική πλευρά είχε θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ το θέμα των ασύμμετρων απειλών που έθεταν για την Ελλάδα οι παρακρατικές δραστηριότητες της Τουρκίας σε τρία πεδία: στους εμπρησμούς Ελληνικών δασών, στην προώθηση ναρκωτικών και στη μαζική διοχέτευση λαθρομεταναστών. Οι καταγγελίες έμειναν όμως πίσω από κλειστές πόρτες. Συνεχίσθηκε η ίδια κατευναστική πολιτική και η ίδια απάθεια, αδράνεια και ανοχή.

Η λαθρομετανάστευση πήρε γιγάντιες διαστάσεις. Δεν χρειάζεται να μας το πει κανένας Γιλμάζ ότι η χειραγώγησή της από την Τουρκία είναι δεδομένη και αποβλέπει σε στρατηγικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον Ελληνικό χώρο.

Οι Τουρκικοί σχεδιασμοί συγχέονται επιτήδεια με την παγκοσμιοποίηση και τα ιδεολογήματά της και δεν βρίσκουν απέναντί τους την εθνική επαγρύπνηση και κινητοποίηση, που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν δεδομένη.

Δεν αρκεί, επομένως, σήμερα η απλή καταγγελία των δηλώσεων Γιλμάζ για τους εμπρησμούς των Ελληνικών δασών. Συντελούνται επίσης, μπροστά στα μάτια μας σήμερα, άλλοι, πολύ πιο επικίνδυνοι εμπρησμοί: ο κατακλυσμός της χώρας με ναρκωτικά και η μαζική διοχέτευση, μέσω Τουρκίας, λαθρομεταναστών, κατά πρώτο λόγο Μουσουλμάνων.